Mijn universum

Hoofdstuk 8: McDD

McDD staat voor Multiple-complex Developmental-Disorder of in het Nederlands: Meervoudige complexe ontwikkelingsstoornissen.

Kinderen met deze stoornis vormen een subgroep binnen de groep van kinderen met PDD-NOS. McDD is dus geen ernstigere vorm van PDD-NOS of minder ernstige vorm van autisme (hoe je het ook bekijkt, het hebben van autisme is k*t mooier kan ik het ook niet maken). Het is een aparte ontwikkelingsstoornis met als kern een informatieverwerkingsprobleem, het reguleren van emoties en gedachten. Dat informatieverwerkingsprobleem vertoont kenmerken zoals gezien bij autisme, maar ook kenmerken zoals die worden aangetroffen bij angststoornissen zoals schizofrenie.

Een beetje angst ontaardt bij kinderen met McDD meteen in paniek, een beetje boosheid word razernij. Hun veel te sterke fantasie zorgt er voor dat hun gedachten met hun op de loop kunnen gaan, waardoor fantasie en werkelijkheid niet meteen uit elkaar worden gehouden. Soms vertellen ze over 'mannetjes' of 'stemmetjes' in hun hoofd die hun regeren zonder dat ze zichzelf er tegen kunnen verzetten. Het regulatiemechanisme, de innerlijke thermostaat die emoties en gedachten in evenwicht houd werkt bij kinderen met McDD kennelijk minder goed.

Een kind met McDD heeft extreem veel moeite om de wereld als een veilige plaats te ervaren (maar om heel eerlijk te zijn is de wereld nu eenmaal niet echt veilig). Alles is erop gericht om de angst te beteugelen. De ontwikkeling op diverse leefgebieden kan hier ernstig onder lijden.

In de geborgenheid en veiligheid ven een één-op-één relatie met een volwassenen kunnen ze vaak nog redelijk functioneren. Het gaat mis zo gauw als de situatie complexer of minder overzichtelijk word.

Je kunt de symptomen van McDD verdelen in drie groepen, namelijk:

Stoornissen in de regulatie van affecten (angst en agressie: angst schiet door in paniek, boosheid in woede). Zoals intense gespannenheid, vreesachtigheid of fobie, periode van getalsmatige terugval met driftbuien of primitieve woedeaanvallen, uitgesproken emotionele en stemmingsschommelingen.

Stoornissen in de gevoeligheid voor sociale signalen en stoornissen in het sociale gedrag in relatie tot leeftijdsgenoten en volwassenen. Zoals sociale desinteresse, vermijden van sociale contacten of grenzeloze contactname, ondanks aanwezige sociale vaardigheden. Ontbreken van bestendige relaties met leeftijdsgenoten, aanklampende 'haat-liefderelaties' met name met volwassenen. Diep gebrek aan empathie en het vermogen zich te verplaatsen in de gedachtes en gevoelens van anderen.

Stoornissen van het denken (onnavolgbaar van de hak op de tak springen, bizarre fantasieën, geheel opgaan in fantasieën, moeite hebben met het onderscheiden van fantasie en werkelijkheid). Zoals onlogische gedachtegang of plotselinge onnavolgbare gedachtesprongen. Verwarring tussen fantasie en realiteit, gemakkelijk verward raken en overwaardige gedachten (grootsheidsideeën, verhoogde achterdocht).

Er is helaas geen therapie die de stoornis opheft. Wel kan een speciale opvoeding met veel consequente en wijze leiding de problemen meestal binnen de perken houden. Dit vraagt echter een constante aandacht van de omgeving, waardoor het opvoeden van deze kinderen een uitputtende bezigheid is.

Ouders van kinderen met McDD moeten altijd proberen hun eigen emoties niet te tonen, vooruit te denken over gebeurtenissen en bedacht zijn op ongeremde reacties. Zij moeten zichzelf een manie van opvoeden aanleren waarin verduidelijking en begrenzing een tweede natuur wordt. Het regulatiemechanisme dat zorgt voor evenwicht in emoties en gedachten moet bij kinderen met McDD als het ware van buitenaf worden aangedragen. Medicatie kan soms nodig zijn om de angsten binnen de perken te houden.

Ouders hebben bij de omgang met de ernstige problemen van hun kind dringend behoefte aan deskundige begeleiding van een kinder- en jeugdpsychiater, vaak in samenwerking met een gezinsbegeleider. Behandeling is gericht op het geven van structuur, het voorkomen en dempen van de angsten en het bevorderen van de gezonde ontwikkeling.

Bij jongeren met McDD is de puberteit een spannende fase, omdat met name in die periode het gevaar voor een psychotische ontwikkeling niet denkbeeldig is.

In de volwassenheid luwen de heftige emotionele uitschieters bij het merendeel van deze kinderen, maar zij blijven veelal afwijkend in het sociale contact en dikwijls ook in het denken. In veel gevallen zullen zij aangewezen blijven op hulp en begeleiding, met name bij wonen en werken.

--------------------------------------------------------------

Ik ben nu bijna/helemaal door mijn autisme hoofdstukken heen, nu is de keus aan jullie, OF ik ga door met verschillende ziektes te bespreken waarvan ik vind dat die wel eens meer in de aandacht mogen komen OF zodra ik er helemaal doorheen ben stopt dit boek. Laat het me maar weten. Xxx,- Shauntje