Λεβεντογέννα Κρήτη

10

-Ισμήνη είμαι από κάτω θα κατέβεις;

Είπε η Λυδια στο τηλέφωνο ενώ περίμενε κάτω από το σπίτι.

-Μπες καλε μέσα ,είναι η μάνα μου θα σου ανοίξει!

Απάντησε η Ισμήνη την ώρα που έβαζε ένα μπλουζάκι.

-Ο-όχι καλυτερα έλα εσυ κάτω να πάμε καμία βόλτα!

Είπε δαγκώνοντας τα χείλη της από το άγχος.

Η Ισμήνη από την άλλη Ξεφυσιξε αγανακτισμένα καταλαβαίνοντας γιατί η Λυδια ένιωθε άβολα.

-Μπες που σου λέω ο Στέλιος δεν είναι μέσα. Έχει πάει στου γαμπρού για να βγουν όπου να ναι με τα όργανα στον δρόμο. Το έθιμο που σου λεγα.

-Αα οκ
Είπε ήρεμα Μα συνάμα ανακουφισμένη.

Μπαίνοντας μέσα συνάντησε την Αμαλία που σκούπιζε.

-Ήρθες πουλάκι μου;  καλως το !οι γόνιοι σου που είναι;

Ρώτησε πρόσχαρα ενώ την πλησίαζε.
Και της χαμογελασε ζεστά .

-Έμειναν στα Χανιά , κυρία Αμαλία γιατί ο πατέρας είχε πονοκέφαλο και ήθελε να ξεκουραστεί.

Είπε ευγενικά και κίνησε προς τα πάνω.

Φτάνοντας στο δωμάτιο της ισμηνης την χαιρέτησε με μια γρήγορη αγκαλιά και έκατσαν στο παράθυρο σβήνοντας τι φως για να περιμένουν τα κοπέλια που θα έρχονταν να τους τραγουδήσουν.

-Πως είσαι;

Ρώτησε απαλά η Ισμήνη που ίσα που φαινοταν στο φεγγαρόφωτο

-καλά είμαι ,λίγο απογοητευμένη απλώς.

Χαμογέλασε θλιμμένα.

Η Ισμήνη την χαϊδεψε για ακόμα μια φορά.

-Έχω και εγώ ένα σεβντα ξέρεις.

Γέλασε επίσης θλιμμένα.

Η κοπέλα γύρισε και την κοίταξε.

Φαίνονταν τόσο όμορφες οι σκιές τους με φόντο το ανοιχτό παράθυρο

Σαν πίνακας ζωγραφικής ήταν!

-Ισμήνη μου....πως;πότε ;

Απόρησε

-Υποθέτω εδώ και κάποιο καιρό.

Απάντησε διστακτικά

Η Λυδια έγνεψε συγκαταβατικά.

-Τον ξέρω;

Είπε μετά από λίγο

-Τον ξέρεις .............μπορεί και να του αρέσεις κιολας!