Λεβεντογέννα Κρήτη

14

Ούτε που κατάλαβαν όλοι ποτέ ξημέρωσε και πήγε μεσημέρι ψάχνοντας την Λυδια  χωρίς αποτέλεσμα. 

Δεν μπορεί να είχε πάει κάπου μακριά γιατί δεν είχε αρκετά λεφτά μαζί της για μεγάλες διαδρομές με τα ταξί.

Αντίθετα η Λυδια ξύπνησε από ένα απαλό αεράκι και σάλεψε για λίγο. Μόλις άνοιξε τα μάτια της όμως και αντίκρισε την θαλασσα σηκώθηκε απότομα.

Θα έχουν τρελαθεί όλοι.

Σκέφτηκε τρομαγμένα και όπως όπως έτρεξε προς τον δρόμο.

Ούτε που θυμόταν τι δρόμους πήρε και απλά ακολούθησε τον παραλιακό δρόμο ελπίζοντας πως θα φτάσει στα Χανιά.

Δεν ήξερε καν τι ώρα ήταν και ποιος την έψαχνε η ακόμα να ειδοποιήσει καποιον γιατί το κινητό της είχε κλείσει.

Καταραμένο

Ανήσυχη  άνοιξε το βήμα της.

Ήταν πολύ μακριά σίγουρα. Δεν φαινοταν καν η πόλη.

Όμως μπορούσε να κάνει οτοστόπ.

Χωρίς δεύτερη σκέψη σήκωσε το χέρι της σε ενα αυτοκίνητο που την προσπέρασε χωρίς καν να μειώσει ταχύτητα.

Απολίτιστοι

Το μυαλό της ήταν τόσο θολωμένο.

Ήταν πληγωμένη και απελπισμένη.

Ουσιαστικά ο Στέλιος της είχε πει πως την ήθελε.

Όμως ήταν πάνω από της δυνάμεις της να το παίξει ηλίθια και να τον πιστέψει.

Ήξερε καλυτερα από αυτό.

Θεέ μου πόσες φορές θα τον αφήνω να μπαίνει στο κεφάλι μου ;

Έριξε κάτω το κεφάλι της δυστυχισμένα.

Στο επόμενο φανάρι έκανε πάλι οτοστόπ αλλά αυτή την φορά ήταν τυχερή.

Μια καλή κυρία της είπε ευγενικά να περάσει μέσα.

Εκείνη μπήκε χώρις δεύτερη σκέψη ,φυσικά ανακουφισμένη.

Το αμάξι άρχισε να ξεκινάει και εκείνη απλά εριξε το κεφάλι στο κάθισμα και αγνάντευε έξω

-Φαίνεσαι ταλαιπωρημένη γλυκιά μου.

Παρατήρησε η κυρία μετά από ώρα ησυχίας στο αμάξι.

-Πως βρέθηκες εδώ ;

Είσαι τουρίστρια;
Συμπλήρωσε
Την κοίταξε. Θα μπορούσε να είναι