Λεβεντογέννα Κρήτη

13

-Γιώργη θέλω βοήθεια. Πάμε στην αστυνομία !πάμε να ψάξουμε !

Φώναξε  συγχυσμένος  βαριανασαινοντας ο Αχιλλέας στο τηλέφωνο.

-Ιντα ναι αυτά που λες μωρε Αχιλλέα!
Τη έγινε;

Ρωτησε ανήσυχος ο Γιώργης

-Η Λυδια! Η Λυδια!

Είπε με δυσκολία  ξερό καταπίνοντας

-Ιντα πάθει η Λυδια;

Είπε ακόμη πιο ανήσυχος

-Το παιδί μου γιωργη! Έχω ψάξει παντού. Το παιδί μου χάθηκε.

Ήταν τα τελευταία του λόγια πριν πάρει άλλη μια κόφτη ανάσα και λιποθυμήσει.

ΑΧΙΛΛΕΑ!
Ακούστηκε η άνθη να φωνάζει. 

Κλείνοντας το τηλέφωνο μπήκε μέσα στο σπίτι τρέχοντας.

-Στέλιο; Σηφη ;Τρεχάτε πάμε στα χάνια! Σκορπίστειτε και βάλτε Λητούς και δεμένους να ψάξουν σε ουλή την Κρήτη!

Φώναξε  συγχισμενος ο Γιώργης.

-Γιαντα σκούζεις μωρε. Ιντα γίνε;

Ξεπρόβαλε ο Σήφης.

Ο πατέρας του τον κοίταξε καταχλωμος
-Χάθηκε η Λυδια.

Είπε
Flashback
-Λυδια προχωρά έχουμε αργήσει παιδί μου.

Είπε τρανταχτά ο Αχιλλέας.

-Μπαμπα προσπαθώ. Τα τακούνια δεν βοηθούν ιδιαίτερα.

Δικαιολογήθηκε η μικρή.

-Ήθελα να ξερα γιατί τα φοράτε αυτά τα πράγματα. Σκέτο βάσανο φαίνονται !

Σχολίασε κοιτώντας απαξιωτικά τα παπούτσια των δυο γυναικών

-Αχιλλέα περπατά και μη λες πολλα.  Άντε γιατί δεν το χω να σε αφήσω να πας μονάχος!

Τον μάλωσε η άνθη εκνευρισμένη.

-Αααα να! Τελευταίοι ήρθαμε με εσάς που έχω μπλέξει

Είπε προχωρώντας προς τον ναό που ήταν γεμάτος κόσμος. 

-Να ο Γιώργης με τα παιδιά!
Έδειξε η άνθη και προχώρησαν προς τα εκει.

Για προφανείς λόγους η Λυδια έμεινε πιο πίσω και περίμενε να τελειώσουν με τις χαιρετούρες.