Λεβεντογέννα Κρήτη

8

 
Η ωρα περασε που γρηγορα.
Η θάλασσα ήταν αρκετά δροσερή και τα κορίτσια Μούλιασαν για ώρα στα πεντακάθαρα νερά.

Ωστόσο οι δυο νέοι είχαν βγει κιόλας έξω και είχαν καθίσει στο beach bar πιο δίπλα.

-Στέλιο;

Είπε διστακτικά ο Μανώλης

-Λέγε

Είπε κοιτώντας μια μελαχρινουλα τουρίστρια που περνουσε.

-Πονώ

Είπε μελαγχολικά

-Ίντα χεις ρε μαλακα ;Γιαντα δεν το λες τόση ώρα;

Είπε αγχωμένος και το ταρακούνησε από το μπράτσο

-Οϊ μωρε δεν πονώ ετσα ,άλλο πόνο έχω εγώ

Λέει κακόκεφος

-άντε γαμησου και τρόμαξα παλιό μαλακα!

Ξεφυσιξε από συντονισμένος και τράβηξε προς τα πίσω τα μαλλιά του

-γυναίκα;

Ρώτησε μετά από λίγο κοιτώντας τον αγρια.

-ναι,και δεν ειναι η αμερικανα!

Ετριψε τα χερια στο προσωπο του.

-Ποσο καιρο......

Ρωτησε.

-Οϊ πολυ! Κανα δυμηνο!

Απομακρυνεται λιγο για καλο και κακο.

-Και γιαντα μου πριζες τα αρσιδια μωρε τοσες βδομάδες με δαυτη?

Αρχισε να χασκογελαει.....

-Θολωνω τα νερα λεγεται.

Ειπε και χασκογελασε και αυτος.

-Κρητικια λοιπον!

Συμπερανε ο Στελιος!

-Ναι.

Αρχισε να  υδρωνει ο μανωλης.

-Τσε πως δεν σε πηρα χαμπαρι?

Αναρωτηθηκε στηριζοντας το κεφαλι του στο ενα δαχτυλο του χεριου του που ακουμπουσε στο μπαρ.