Λεβεντογέννα Κρήτη

25

Δυο εβδομάδες αργότερα .....

-Κάθε χρόνο τα ίδια.

-Τώρα έχει τριπλό καημό , άστην.

-Θα συνηθησει

Είπε με απάθεια η Ισμήνη.

Τα τρία αδέρφια είχαν κάτσει στη σειρά και άκουγαν με υπομονή τα κλάματα της μάνας τους

-Μόνη μου θα μεινωωωωωωω....

Σε αυτή τη φάλτσα νότα και οι τρεις μειδίασαν. Όταν άρχιζε η Αμαλία το μοιρολόι ήθελαν επειγόντως οτοασπιδες.

-Τι έγινε ποιος πέθανε ;

Είπε χαρωπά ο Σήφης που έμπαινε μέσα στο σπίτι κρατώντας από το χέρι την Αννι.

-Η μάνα. Είναι αυτή η μέρα της χρόνιας....

Απάντησε ο μανουσος

-Ωχ!

Είπε μόνο.

-Έλα μωρε την καημενουλα θα φύγετε ξαφνικά και θα σας πεθημησει.

Είπε η Αννι.

-ΑΜΑΛΙΑ. ΠΑΨΕ ΠΙΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΑΚΟΥΣΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ.

μπήκε μέσα και ο Γιώργης.

-Άστην ρε πατέρα. Όπου να ναι θα σταματήσει.

-Έρημο ζωή. Αυτή η κουζουλη σας κλαίει Σα ψόφιες κότες.

Ο Στέλιος αμέσως ξέσπασε σε γέλια.
Γρήγορα όμως έφαγε μια μπάτσα από τον πατέρα του.

-Στέλιο. Να μου αφήσεις την εταιρία στη θέση της. Μη με καταστρέψεις.

Προειδοποίησε.

-Και να πάτε στον Αχιλλέα ουλοι το βράδυ. Σας περιμένουν για φαγητό. Συνεννοηθήκαμε ;

Έγνεψα και οι τρεις.

-Παιδάκια μου.

Μπήκε μέσα στο σαλόνι και η Αμαλία που τόση ώρα ήταν στην κουζίνα και οριοταν.

-Μαμά σταματά να κανείς ετσι. Θα έρθουμε το ΣΚ εγώ και η Ισμήνη.

Η Αμαλία τους αγκαλιασε σφιχτά.

-Να με παίρνετε τηλέφωνο.

-Ναι.