Λεβεντογέννα Κρήτη

20

-Θα τρελαθώ. Εχει πάει μεσημέρι και ακόμη δεν με έχει πάρει τηλέφωνο.

Είπε στις δυο κοπέλες η Λυδια που εδώ και ώρα ανακάτευε τον καφέ της με ένα καλαμάκι νευρικά.

-Αρχικά. Παράγγειλε έναν καφέ γιατί αυτόν τον έκανες νερομπουρμπουλο. Και δεύτερον ,όπως είπες, είναι ακόμη μεσημέρι. Αστον.

Είπε η Ισμήνη ψεύτομάωνοντας την αγχωμένη φιλη της.

-Πολύ ζόρικοι μας βγήκαν οι
άντρες μας κορίτσια.

Πετάχτηκε  μπουκωμένηη Αννι που τόση ώρα τσακιζε μια πορτοκαλοπιτα.

Οι δυο κοπέλες γύρισαν να την κοιτάξουν έντρομες.

-Μίλησε και η Αννι που έχει κάνει τον σηφη αρνί και τον έχει σήκω κάτσε.

Αναφώνησε αγανακτισμένα η Λυδια κοιτάζοντας το πανέμορφο λιμάνι των Χανίων αφηρημένα.

Οι τρεις κοπέλες είχαν κάνει την ώρα του καφέ ,ώρα του «ψάχνοντας τους άντρες» αφού από την ώρα που έκατσαν δεν σταμάτησαν να συζητούν Γι αυτούς.

-Τέλος πάντων εγώ πρέπει να φυγω. Υποσχέθηκα στη μάνα μου ότι θα την βοηθήσω με τις δουλειές και θέλω να τελειώσω πριν το απόγευμα.

Είπε η Λυδια και έκανε νόημα στον σερβιτόρο.

-Ναι και εμεις πρέπει να ανέβουμε στο χωριό. Δεσποινίς σήκω να φύγουμε.

Σκουντηξε την Αννι που και εκείνη είχε εγκατασταθεί στο χωριό και πιο συγκεκριμένα στο σπίτι του παππού του σηφη που πλέον είχε μείνει σε εκείνον.

-Άντε θα ανέβω  το απόγευμα να σας δω. Φιλια.

Είπε και έφυγε βιαστικά.

Λίγο αργότερα όμως......

Φτάνοντας όμως έξω από το σπίτι είδε προς μεγάλη της έκπληξη έναν Στέλιο καθισμένο στα σκαλιά.

-Τι κανείς εδώ. Δεν δουλεύεις ;

Είπε ήρεμα ενώ είχε φτάσει από πάνω του

-Ήθελα να σε δω. Κακό είναι ;

Είπε με μετανιωμένο ύφος.

-Μάλιστα.

Είπε και έσκυψε το κεφάλι.

-Λυδια ; Συγγνώμη. Δεν ήθελα να φωνάξω ετσι. Απλά κάθε φορά που θυμαμαι πως θα φύγεις νευριάζω χωρίς να το θέλω.

-Στέλιο ; Παραλογίζεται χωρίς λογο και αιτία. Αντί αν το ζήσουμε αυτό τον λίγο καιρο που μας μένει καθόμαστε και τσακωνόμαστε σαν τα κοκόρια. Σύνελθε λίγο σε παρακαλώ.