Λεβεντογέννα Κρήτη

17

Ένα κορνάρισμα φρέναρε τις άπειρες σκέψεις της Λυδιας για το πως θα εξελισσόταν αυτή η βραδιά.

Άρχισε να πανικοβάλλεται ακόμη περισσότερο και να πιστεύει πως δεν ήταν καθόλου καλή ιδέα να συναντηθούν αυτοί οι δυο.

Εσυ τον προσκαλέσες. Τώρα θα πας και θα τον αντιμετωπίσεις.

Έδωσε δύναμη στον εαυτό της να πριν προλάβει να κάνει ένα βήμα άκουσε την μαμά της να φωνάζει.

-Τι έγινε μαμά;

Ρώτησε όλο περιέργεια.

-Ήρθε η......παρέα σου.

Είπε χαμογελώντας πονηρά η άνθη με μια έκπληξη να την καταβάλει που η Λυδια θα έβγαινε μόνη με τον Στέλιο γνωρίζοντας καλά πως δεν είχαν σχέσεις στο παρελθόν.

Πήρε μια κόφτη ανάσα και αντίκρισε τον Στέλιο που την κοιτούσε χαμογελώντας αμήχανα.

-Γεια.

Είπε ντροπαλά.

-Γεια σου μικρή. Έτοιμη ;
Εδειξε την πόρτα.
Ήταν;

-Ναι.
Ήταν !

-Στο καλό παιδιά μου. Στέλιο θα την γύρισεις εσυ ;

Ρώτησε η άνθη εισπράττοντας ένα άγριο πρόσωπο από την Λυδια. Δεν ήθελε να υποχρεωνόταν στον Στέλιο να την γυρίσει

-Μόνη της θα την αφήσω ρε Άνθη ;
Χαμογέλασε και ώθησε την πλάτη της Λυδιας προς την πόρτα για να φύγουν.

-Καλά να περάσετε.

Φώναξε και περίμενε στην πόρτα μέχρι να φύγουν.

Πριν ακόμη προλάβει να την κλείσει όμως χτύπησε το τηλέφωνο.

-Παρακαλώ;

-Άνθη ;εσυ ;
Ρώτησε η Αμαλία.

-Ναι...... Αμαλία εσυ είσαι ;
Ρώτησε για επιβεβαίωση.

-Ναι εγώ.

Σιγοψυθίρισε

-Δε μου λες ;πέρασε από κει ο Στελης ;

Ρώτησε ύποπτα.

-Ναι ήρθε να πάρει την Λυδια.

Το σκέφτηκε για λίγο ....

-Γιατί ;Ξέρεις κάτι ;

Αναρωτήθηκε. Σίγουρα ήξερε κάτι παραπάνω. Η Αμαλία ήταν πρώτη σε αυτά.

-Δόξα σοι ο θεός έβαλε μυαλό αυτό το παιδί. Άνθη ;Έχω την εντύπωση ότι το παιδί μου έχει σεβντα την κόρη σου. Δηλαδή ότι και η κόρη σου καίγεται για τον Στέλιο εδώ που τα λέμε.