___________
◆James POV ◆
Napangiti ako ng makita ko si sandra kanina badtrip lang kasi yung Reino na yun panira!
HIndi nga lang pumayag si Sandra magpadala sa clinic kasi pinagsususpetsahan nanaman ako.hehehe tss...
napahawa ako sa dibdib ko, nararamdaman ko pa din yung kaba ko, o sige na hindi na ako yung cool na inaakala ng lahat! baduy na kung baduy, nagtatapang tapangan lang naman kasi talaga ako eh. Alam ko naman yun sa sarili ko, pagtawanan mo ako sasapakin kita.
Pero hindi nga, ewan ko ba noon pa ito. Sige na ako na ang hari ng torpe, oo mas torpe pa ako kay Xander na ginagawa Kong libro na My Apple Girl =_= pagbigyan niyo na ako ha! Basahin nyo gun pag pinublish na, okay naman yun eh hehe.
So anyway as I was saying before I was rudely disturbed. Natatawa ako sa sarili ko, napaka torpe ko pagdating kay Sandra and I'm the biggest jerk womanizer when it comes to other girls.
I still remember on how I first met sandra. Halikayo samahan niyo ako sa past *flirty smile*
-flash back-
Naalala ko humihikbi pa ako nun, I was a kid then and I always witness my parents fighting. Wala akong kapatid kaya madalas ay mag-isa lang akong naglalaro dun sa sand naglalaro ng holen, tex, pog at kung anu-ano pa.
Ayaw makipaglaro sa akin ng ibang bata kasi iyakin daw ako, at ang tunay na lalaki daw ay hindi umiiyak. tengene bakit pa kami may lacrimal glands kung ganun? =_= tsaka bata lang ako nun, buti sana kung physical pain lang at hindi ko iiyakan, pero ang makita mo ang parents mong nagaaway wala na nga silang time sa iyo eh tapos ganun pa? torture yun! mataba pa kasi ako nun kaya tawag din nila sa akin baboy, pero ngayon syempre hot na ako! I'm fucking proud of my abs! haha *wink*
So yun isang araw naglalaro ako mag-isa sa swing kaso wala naman dun yung atensyon ko kasi nga nagaway nanaman sila mommy at daddy, nabato ng bola yung swing ko at nalaglag ako, napasubsob ako sa sand, at naiiyak nanaman ako kasi wala dun yung mommy ko para alagaan ako at awayin yung ibang bata.
"Wahahaha! Iyaking lampa na baboy pa!" tudyo pa ng isang bata sa akin matapos akong madisgrasya, swear pag nakita ko yung batang yun ngayon bubugbugin ko yun. Okay continue, so naiiyak na ako, ng may batang babae na tumatakbo palapit sa akin, akala ko talaga pagtatawanan niya din ako. Sa gulat ko lumuhod siya at tinulungan akong tumayo, napatingin ako sa kanya beyond my sniffles.
"Okay ka lang ba? hayaan mo na ang mga yun salbahe sila" sabi pa nito, may large glasses yung bata pero ang cute cute niya. Napatango nalang ako, ng nilabas niya yung panyo niya. "Ayan ang dirty mo na tuloy" sabi pa nito at pinunasan ako sa mukha, noon lang ako nakakita ng batang nagmalasakit sa akin. Kaya naman napatingin lang ako sa kanya.
"Eto o, sayo nalang yang panyo ko, wag ka ng iiyak ha? hindi iniiyakan mga batang ganun, bad sila hindi sila love ni Papa Jesus kaya tahan na ha?" sabi pa nito, through my chubby cheeks I managed to smile, the little girl smiled too. Nang mapatingin siya sa damit ko, natanggal yung butones dala ng katabaan ko tapos nalaglag pa ako di ba? ang loser ko talaga nun.
"Ay nasira yung shirt mo!" sabi nito, I felt my cheeks burning up, isipin mo yun? nakakahiya di ba? sa gulat ko she removed her earring and placed in on my shirt to act as a button. "Ayan! fixed na!" sabi pa nito ang cute cute niya, at naramdaman kong tumigil ang pag-inog ng mundo ko ano? ang tatawa sa kakornihan ko mababaog =_=. I was about to ask her her name when her brother called out.
"Hoy sandra! umuwi na tayo! gutom na ako!" tawag sa kanya ng kuya niya "O sige mauna na ako, you keep my hanky and my earring okay? See you!" she said and ran towards her brother. Only to find out that they just live across Mommy's parlor. Since then I've been silently stalking the young Lena.
Ashamed to introduce myself since I was such a lame boy. Natatakot na baka mafreak out siya sa akin, so I've been stealth, napangiti ako ng maalala ko ang aking Sandra Shrine sa kwarto ko, nakakatawa isipin pero oo mero ako nun, her handkerchief and a few stolen shots of her; growing up.
Nainggit ako sa batang si Reino noon especially when I saw him and sandra hanging out, nang mabalitaan kong paalis na ng bansa si RR natuwa ako kasi I was hopeful na pwede na ako'ng magpakilala kay sandra, but suddenly she went out of their house less...as she reached the age of puberty she'd been an introvert. Kaya naman nagkasya nalang ako sa pagoobserve sa kanya from afar.
I joined the basketball team to lose wieght and soon enough salamat din sa skin care ng mommy ko I became as I am now. Napahawak ako sa left ear ko, napangiti ako, nagpa pierce din ako ng tenga sa kaliwa para masuot ko yung earring ni Lena. Sa school invisible pa din ako sa kanya pero ako nga si torpe di ba? hindi parin makalapit...kahit sumikat na ako ng husto ang dami ko pading insecurities, alam ko namang hindi na ako naaalala ni Sandra obviously ay mahirap na din paniwalaan na ako pa yung batang baboy, lampa at iyakin noon. Ni hindi nga niya alam ang pangalan ko eh. Pero okay lang, basta ba si Sandra. Kaso minsan noong highschool kami, pasimple kong inistalk si Sandra kaso napansin yata ako ng kuya johnace niya, mula noon laging protective si johnace sa kanya, as usual para pagtakpan ang flaws ko nagkunwari akong mayabang, nag girlfriend ako ng kabikabila dose dosena. I playedn the field and flirted, but in the end it was still sandra. Then fate lent a hand at natamaan siya ng kalaro ko sa basketball, and I could've killed that freshman!
