◆rain's POV ◆
ika na! bahala na haha! basta kailangang mapaglapit ko si Aston at Lena! for if they fall for each other okay na! wala ng sagabal sa amin ng pinakamamahal kong si Reino!
heehee I am such a genius talaga! actually tambay tambay lang naman talaga ako dito sa Home Ec. building eh---- okay sige na ini stalk ko silang dalawa! para mapaglapit! bakit? angal ka? hmp! eh kasi eh yang author na yan favoritism! wala ako'ng sariling kwento! buti pa si Ran at Rigid meron, bakit walang Rain-Reino tandem? di ba?? oh well bahala siya! basta ako, gagawa ako ng paraan ko para mapasaakin si
Reino-my-labs!
Kinuha ko ulit yung puting kumot, tapos yung gunting, ginunting gunting ko at gunulagulanit.
oo haponesa ako puro, wag niyo nalang itanong kung paano ako nakakapanagalog. Teka! di ba dapat kung ghost na nagsuicide may bahid ng blood yung damit ko? haha! tama! yung lipstick kong red! yun ang gagamitin ko! hehehe ang galing galing galing mo talaga Rain. hehe! inabot ko yung bag ko at naghalungkat doon, pero bakit hindi ko makita yung lipstick kong pula? asan na ba kasi yunn? naman kasi eh! anak ka ng tipaklong na tinipaklong san ko ba nilapag yun?
*kalkal*
*kalkal*
*kalkal* parang salsasl e.. Juk!
nang may maramdaman kong may nagpoke sa akin mula sa likuran ko at lumitaw dun yung lipstick ko na kanina ko pa hinahanap!
"Ah arigatou!" sabi ko at inabot ko yung lip----- teka----O_O
s-s-s-s-s-s-s-sino'ng n-n-n-n-n-n-nag-a-a-a-a-a-a-a-abot sa akin nung lip--lipstick ko? O_O
pinagpapawisan na ako ng malapot at dahan dahan akong lumingon! O_O
"KYAAAAAAAAAAA!!!!!!!!!!!!!!!!!"
___________
◆lena POV ◆
"KYAAAAAAAAAAA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" Narinig kong sigaw ng isang babae, lalo pa tuloy akong napakapit kay Aston.
"Aston! natatakot na ako! ano ba yun? umalis na tayo dito!" pagmamakaawa ko kay Aston, tinignan ko siya, mukhang pati ito ay namumutla na din. tengene kasi paano ba kasi kami napunta dito? TT^TT mamamatay na ako sa takot eh.
"Paano tayo aalis kumikidlat baka makidlatan pa tayo!" salungat naman nito "Ehhhhh~~~ kesa naman makain tayo ng multo dito!" angal ko parin, nang biglang!
"AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!!!!!!!!!!!" M-m-m-m-may multoooo!!!!! "AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!!!!!!!!!!!" sigaw namin pareho ni Aston at nagtatatakbo! hindi namin alam kung saan basta hawak hawak niya yung kamay ko at nagtatatakbo kami kung saan saan! Nakarating kami sa isang maliit na kwarto, agad agad namin iyong ini-lock at ihinarang ang lahat ng bagay na pwede naming iharang sa may pintuan. "Aston ito pa dali!" sabi ko at itinulak ko sa kanya yung baul na mabigat "Lena bilisan mo! baka abutan tayo nun!"
'Anak ka ng tatay mo! wag ka na nga manakot jan!" sabi ko at ihinarang namin lahat ng kagamitan sa pintuan oo pati yung aparador! wala eh maskulados hombres kasi yung kasama ko kaya kahit ano nabubuhat niya. Lena naman, may panahon ka pang mangmanyak? =_= tignan mo nga kalagayan niyo ngayon ha? Nang mailagay na namin lahat ng gamit, kumuha kami ni Aston ng tig isang kahoy na tabla mula doon sa gamit sa kwarto, at umupo na magkatalikuran.
"S-sa tingin mo Aston susundan pa tayo nun?" tanong ko sa kanya kasi sa totoo lang nangangatol na ako sa takot.
"Ayaw kitang takutin Lena pero hindi mo ba naisip na teritoryo niya ito?" sabi naman nito, walanghiya talaga ito o! imbes na aluin ako tinakot pa ako lalo! huhu! "Eh ano na ang gagawin natin?" tanong ko sa kanya "Wala na tayong choice kung hindi maghintay ng umaga, 9pm na delikado na kung lalabas pa tayo" sbai naman nito. tengene!!! natatakot talaga ako! kasi naniniwala ako sa multo! ang sabi ng kuya Rigid ko nun may course pa daw na nagaaral ng paranormal ek ek na yan. huhu so malamang totoo nga sila! at saka, sino namang gago ang tatakbo takbo dito sa home ec di ba? huhu natatakot na talaga ako! nang buglang may magring na telepono! O_O
nagkatinginan kami ni Aston, sabay kaming napatingin sa telepono sa side table! bakit nagriring yun! hindi ba disconnected ang line nun? *gulp* sabay pa kami napalunok. Nagkatinginan kami. at YAAAAAAHHHH!!!!! tumalon kami at pinaghahampas ng kahot yung telepono! wasak! hahaha! nag appear pa kami! hehe akala mong multo ka ha! pero sa pangigilalas namin!
"Tulungan niyo ako...huhuhu parang awa niyo na huhuhu!" isang tinig ang umalingawngaw sa kwarto!
"Aston!!!" tili ko at napayakap ako sa kanya! swear ayoko na! huhuhu *sniffles* teka ang bango ni Aston---heeee~ Lena naman eh! ang manyak mo! mamamatay na nga kayo eh! huhuhu! ayoko na! "Lena, kumalma ka nga onti! tara na magdasal nalang tayo!" sabi nito habang nakayakap pa din sa akin. Tumango nalang ako. Habang hindi parin nawawala yung palahaw na iyak nung multo sa background namin.
"Our father who art in heaven, hallow be thy name! thy kingdom come! thy will be done! on earth as it is in heaven" malakas na bigkas ni Aston. "Give us this day our daily bread and forgive us our sins as we forgive those who sinned against us, do not bring us to the test but deliver us from evil" sambit ko naman. "AMEN." sabi namin pareho at biglang nawala yung iyak...nakakatakot pa din kahit papaano, lalo na at wala kaming choice kung hindi manatili doon kasi ang lakas ng bagyo. TT^TT Pero habang tahimik kami, at nakayakap ako kay Aston, nakakatakot, but this time hindi ang multo...natatakot akong baka marinig niya yung lakas ng heartbeat ko eh....napapikit nalang ako...malandi na sa malandi...hindi ko din alam, I feel so much at ease with Aston, with him I don't have to pretend to be a timid girl, hindi ko kailangang magkunwaring mahinhin. I can kick off my mask of pure pretense when I'm with him. Hindi ko kailangang magpaimpress sa ibang tao, kasi deep inside parang alam ko na siya parin yung kaisa isang taong nakakita sa akin despite my flaws. Naaalala ko tuloy nung una niya akong binulabog haha, his cute eyes, his smiles..nakakatuwa *smiles* closed eyes. His warmth enveloped around me...
the way how the mere touch of his hand on mine assures me that everything will be alright. Like Aston was a part of my yesterday na hindi ko marecollect.
"Lena..."
