The New Heroes Of Olympus ~ The Creater of mankind

30.

Lauren

Het was de laatste avond voor onze queeste. Ik probeerde er maar het beste van te maken, want ik zou wel even weg zijn. Ik staarde in het vuur en dacht aan alles want ik afgelopen tijd beleefd had. Ik wilde helemaal niet weg. Ik wilde in het kamp blijven. Maar ja, wanneer iemands leven er van af hangt, piep je wel anders.

'Hey.' Zei Maya, die naast mij plaats nam en ik werd wakker geschud uit mijn gedachten.

'Hey.' Zei ik glimlachend en besloot er gewoon het beste van te maken.

Het was erg gezellig. Vooral toen iedereen meezong met Let it go. Het grappige was dat iedereen hem kende en iedereen hem in een andere taal zong. Austin, mijn halfbroer, speelde gitaar en begeleidde iedereen op de muziek.

'Mag ik er bij zitten?' Zei een bekende stem.

Ik glimlachte en draaide me om. 'Alleen als je meezingt met Disney liedjes.'

Hij grinnikte en kwam naast me zitten. 'Vertel maar welk liedje en ik doe het.' Thomas glimlachte ondeugend.

Nu zou hij het krijgen ook. 'De kleine zeemeermin.' Zei ik streng. 'Die mag je gaan zingen.'

Die nacht had ik een droom over mij en Thomas. Het was zo'n twintig jaar later.

Ik kwam thuis in leuk huisje net buiten het centrum van Londen, maar vlakbij Kamp Halfbloed. Thomas was in de keuken bezig eten te koken.

'Hoi lieverd! Hoe wast het op je werk?' Vroeg hij.

Op dat moment renden er twee kleine meisjes van een jaar of zes naar met toe. Ik was sprakeloos.

'Ow ja liefje, Selena is uitgenodigd voor het feestje van haar vriend Charlie zet jij het even in de agenda? En Elaine moet morgen naar zangles.'

Ik pakte een agenda en schreef het er in. Ik keek naar vandaag en er stond dat Maya zou komen eten. Op dat moment ging de bel. Maya en twee kinderen van dezelfde leeftijd kwamen binnen. Een jongen en een meisje die sprekend op haar leken.

We aten heerlijk met z'n zevenen.
Opeens had ik een prachtige zwarte jurk aan en liep Thomas in pak.

'Veel plezier op jullie avondje uit!' riep Maya. 'Ik let wel op jullie kids.'

Ik liep hand in hand met Thomas naar een taxi en we lieten ons afzetten bij de bioscoop. Ik heb niet echt opgelet. Voor het grootste deel van de film zaten ik en Thomas tegen elkaar aan geknuffeld. Hij speelde met mijn haar en ik frummelde aan zijn jasje.

De film was voorbij en we liepen door het park naar huis, hand in hand, pratend over ons leven samen. Over onze dromen en over hoe trots we waren op onze dochters. Thomas had een arm om me heen geslagen en samen liepen we richting huis.

De kinderen lagen te slapen en Maya lag in de logeerkamer We gingen op de bank zitten en hij kuste me teder. Ik kuste terug.

'Ik hou van je.' Zei hij.

Opeens werd alles zwart en mijn mooie droom veranderde in een nachtmerrie. Ik lag ergens op de grond, in een soort cel. Ik stond op en rende naar de tralies. Aan de andere kant stond Thomas.

'Sorry liefste, ik kon je niet zomaar laten gaan.' Tranen liepen over mijn wangen. 'Ik hou van je!' Riep hij weer.

Ik schrok wakker en zag Kayla, die over me heen gebogen stond. Ik merkte dat ik gehuild had. De droom leek ook zo echt.

'Gaat het?' Vroeg ze en ik knikte.

Het afscheid was niet echt moeilijk. De meeste kampers waren gewoon bezig met hun dagelijkse activiteiten, terwijl wij op queeste gingen.
Ik liep samen met Jaiden over het terrein heen en we keken naar de kampers die gewoon door gingen met hun dag.