Βλέμματα(Ολοκληρωμενο)

11

Αλεξης

"Μαμα ετοίμασα τα παντα! Σε ποση ωρα φεύγουμε?"την ρωτησα με ενα κομπο στο στομαχι!
"Στις 5 πεταμε αγαπη μου! Φερε τα πραγματα σου θέλουμε και μια ωρα να παμε αεροδρομιο!"μου απαντησε
"Εντάξει ερχομαι! Δώσε μου 10 λεπτα και φυγαμε"της ειπα

Εκατσα στο κρεβατι μου και σκεφτόμουν ολοκληρη μου την ζωη. Την Δαφνη, το σχολειο, τους φιλους μου. Η Δαφνη δν εφευγε με τιποτα απο το μυαλο μου. Εφευγα χωρις να της πω αντιο. Πως εγινε η ζωη μου ετσι?απορούσα μεσα μου!

"Αλεξη φευγουμε"ακουω να μου φωναζει ξαφνικα η μαμα μου! Με εφερε πισω στην πραγματικότητα που τοσο πολυ ποναει!..
"Μαμα θελω να μου κάνεις μια χάρη."της ειπα με κουταβισιο βλεμμα μου.
"Πες μου αγορι μου!"μου είπε γλυκα
"Μπορεις να περασεις απο το σπιτι της Δαφνης?Μονο να δω αν ειναι καλα! Σε παρακαλω."
"Ενταξη αλλα δν θα καθυστερήσεις γιατι βιαζόμαστε."μου απαντησε.

Ο δρόμος φαινοταν τεράστιος λες και δν τελειωνε ποτε για να φτασω σπιτι της. Αρχισε και έβρεχε. Φτασαμε στην πολυκατοικία και ετοιμαζομουν να κατεβω κατω. Αλλα δν χρειάστηκε. Την είδα απο το παράθυρο του δωματίου της, να βλεπει εξω με βουρκομενα ματια,άκουγε μουσική και ηταν τοσο σκεφτηκη,χαμενη στης σκεψεις της. Ηταν τοσο όμορφη.

"Ενταξη μαμα παμε."της ειπα ανέκφραστα
"Δν θα κατεβεις?"απορησε η μαμα μου
"Οχι την ειδα έστω και απο μακριά " της απαντησα

Στο αεροδρόμιο

Μολις φτασαμε μου κοπηκαν τα πόδια. Δν ήθελα να κατέβω. Την σκεφτομουν.
Κατέβηκα μετα απο λιγο.
Η μαμα ηταν ετοιμη να κανει check in. Ο μπαμπας μου απο την αλλη μιλουσε στο τηλέφωνο. Αφου εκανε check in, δωσαμε τις βαλιτσες μας και προχωρισαμε προς τον ελενχο. Μετα απο την χρονοβόρα διαδικασία του αεροδρομίου,μπηκαμε στο αεροπλάνο. Εβαλα τα hand free μου και περιμενα να φτασουμε στην Γαλλια.
Στο αεροπλανο με επιασε ο υπνος.
Την ειδα όνειρο να μου φωναζει "μην με αφήνεις..σε χρειαζομαι..σε παρακαλώ " μου φωναζε..και ξαφνικα την ειδα μεσα στην αγκαλια του Γιάννη.
Ηταν το χειροτερο ονειρο που ειχα δει!
Ξύπνησα λουσμενος στον ιδρωτα.
Φτασαμε...τωρα δν μας χωρίζει ενας δρομος πια αλλα μια ολοκληρη θαλασσα σκεφτομουν.
Κατεβήκαμε απο το αεροπλανο και πήγαμε να δώσουμε ταυτοτητες για να πάρουμε βαλιτσες!
Αφου καναμε ολη αυτη την διαδικασια καλέσαμε ενα ταξι. Εκατσα και περιμενα να φορτώσου το ταξί με της βαλιτσες.
Εστειλα μηνυμα στον Μιχαλη οτι έφτασα.
Δν μου απαντησε.
Μαλλον μου κρατουσε μουτρα.

"Φτασαμε στο νέο μας σπιτι "ειπε η μαμα μου χαρούμενη αγκαλιάζοντας τον πατερα μου!

Η Γαλλία ηταν πανεμορφη. Η πολη τον ερωτευμενων. Τα παντα μου θύμιζαν την Δαφνη. Λίγο πιο εξω απο το Παρίσι ηταν το σπιτι μου!..ουτε καν που το είδα απ'έξω..μπουκαρα μεσα στο δωματιο μου και κλειδώθηκα μεχρι το επομενο πρωι.

"Αλεξη! Ετοιμαστου να πας στο καινούργιο σου σχολειο!"φωναζε πρωινιατικα η μαμα μου.

Σηκώθηκα εκανα ντους και κατέβηκα.

Μπηκα στο λεωφοριο και 20 λεπτα μετα ειμουν στο σχολειο.
Ηταν τεράστιο. Δν ειχα διαθεση να κανω νεες φιλιες.
Περασαν τα μαθηματα και τα διαλείμματα καθόμουν μονος.