Βλέμματα(Ολοκληρωμενο)

30

Ιδια μερα στο σχολειο
Δαφνη

Μολις φτασαμε στο σχολειο κατεβηκαμε απο το μηχανακι και περιμεναμε την Ελενη να ερθει περπατοντας επειδή φοβόταν τα μηχανακια. Μολις ηρθε και η Ελενη μπηκαμε στο προαυλιο. Αμεσως καταλαβα πως δεν μου ελειψε καθολου αυτο το μέρος.😂. Τοτε χτυπησε το κουδούνι και προχωρισαμε προς την ταξη. Στην πορτα μας περιμενε ο Μιχαλης. Οχι μας, συγκεκριμενα την Ελενη. Μολις την ειδε την αρπαξε απο το χερι, τοτε ο Γιαννης πηγε να τον σταματησει αλλα τον προλαβα.
"Τι κανεις? Μπορει να την δειρει!"μου ειπε θυμωμένα
"Οχι ειναι οκαυ. Δεν θα την πειράξει. Εξαλου την αγαπα πολυ για να την πονεσει σωματικα τουλάχιστον."του ειπα γλυκα. Τοτε ηρθε η καθηγήτρια των αρχαιων. Η Ελενη ετρεξε αμεσως μολις την ειδε και μετα μπηκαμε εμεις. Τελευταίος μπηκε ο Μιχαλης.
"Μιχαλη γιατι αργησες? Εδώ εξω δεν εισουν?"τον ρωτησε αυστηρα η καθηγητρια
"Σορρυ κυρια. Ναι ήμουν εδω εξω απλα εστελνα ενα μυνημα!"ειπε προσπαθώντας να δικαιολογηθεί ενω το βλεμμα του ηταν καρφομενο πανω στην Ελενη.
"Να μην ξαναγινει. Κανονικά θα σε εστελνα για αδεια αλλα δεν θα χασω αλλο απο την ωρα μου."ειπε αυστηρα η καθηγητρια. Ο Μιχαλης χωρος να πει τιποτα καθησε στην θεση του και δεν έβγαλε μιλια στο υπόλοιπο μαθημα. Ολοι οι καθηγητες αρχισαν να μας δίνουν την υλη τον εξετασεων. Σε ενα μηνα διναμε εξετασεις. Δεν το πιστευα. Σε 3 μερες θα κλείναμε για το Πασχα. Περιμενα πως και πως. Τα διαλείμματα ειμασταν με τον Γιαννη και τον Μαριο. Η Ελενη ηταν με τον Σωτηρη. Ειχε πολυ πλακα. Η Ελενη με τον Σωτηρη κάθονταν στο παγκακι και απεναντι τους καθοταν ο Μιχαλης που κάπνιζε και τους κοιτουσε θυμωμένα. Η έκφραση του Μιχαλη ειχε πολυ γέλιο. Ξαφνικα τον βλεπω να σηκώνετε και να πηγαίνει προς το μερος της Ελενης, τοτε ο Γιαννης και ο Μαριος έτρεξαν αμεσως να τον σταματήσουν. Ετρεξα και εγω αλλα λιγο πιο αργα. Μολις που τον προλαβαμε. Η Ελενη ευτυχώς δεν τον ειχε παρει χαμπάρι.
"Μιχαλη, ηρεμησε. Δεν θα πετυχεις τιποτα ετσι."του ειπε ο Γιαννης καθώς τον επιασε απο το μπρατσο
"Μην με ακουμπας. Θα πετυχω. Θα την παρω πισω."μας απαντησε νευριασμενα
"Ρε ακου που σου λεμε. Δεν θα πετυχεις τιποτα. Δεν αρεσουν αυτα στις γυναίκες."του ειπε προσπαθώντας να τον κανει να ηρεμισει ο Μαριος
"Έχει δικαιο ο Μαριος ρε Μιχαλη. Γιατι δεν πας παρακατω? Η Ελενη δεν σε θελει πλεον. Χωνεψε το."του ειπα σοβαρα
"Πως του τα λες και εσυ."μου ειπε σοβαρα ο Γιαννης. Ο Μιχαλης δεν είπε τίποτα απλα εφυγε νευριασμενος απο την αλλη. Εντομεταξυ η Ελενη δεν καταλαβε τιποτα. Τοτε προσεξα πως ειχε φυγει και απο το παγκακι με τον Σωτηρη, γυρισα απο την αλλη και ειδα πως δεν ηταν κανενας στην αυλη παραμονο εγω με τα 2 αγορια.
"Παιδια χτυπησε κουδούνι. Τρέξτε. Δεν μας συμφέρουν οι απουσίες αυτη την στιγμη!"τους ειπα και φυγαμε τρεχοντας. Φτασαμε στο κατω μερος του σχολείου οπου ειχαμε τεχνη. Μπηκαμε μεσα και η καθηγήτρια απλα μας ειπε να μην ξανακαθυστερισουμε χωρις λογο. Καθησαμε και αρχισαμε να ζωγραφίζουμε με πενακια. Τελειωσε η ωρα της τεχνης και πηγαμε στην ταξη μας στον τριτο οροφο για τα οικονομικα και μετα για γαλλικα. Ειχα ταλαιπωρηθεί λιγο απο τα πολλα σκαλια αλλα ευτυχως ηταν ο Μαριος και ο Γιαννης που με βοηθησαν. Αφου σε κάποια στιγμη κουραστηκα και ο Γιαννης με εβαλε στους ομους του. Ο γλυκος μου.