Δαφνη, Αλεξης δυο εντελώς διαφορετικοί χαρακτηρες. Το bad boy του σχολείου και το ήσυχο κοριτσι...για πρωτη φορα τα βλεμματα τους συναντιουνται...ενας ανεκδιηγητος ερωτας δυο εφηβων.
Απαγορευετε η αντιγραφη του βιβλίου
Ειναι το πρωτο μου βιβλιο..ε...
Ειδα τα πόδια της γεματα μολωπες. Της τραβηξα την φανελα επανω και ειδα οτι ολα το σωμα της ηταν γεματο μώλωπες. Αυτη αποτομα τραβηξε την φανελα της κατω.
"Αγαπη μου τι συνεβει?"την ρωτησα. Αυτη γυρισε αποτομα και τραβηξε και το παντελονι της. "Τι κανεις εδω? Ειναι γυναικιες τουαλετες."μου ειπε θυμωμενα. "Δεν με ενδιαφέρει αυτο τωρα. ΤΙ-ΣΟΥ-ΣΥΝΑΙΒΕΙ?"την ρωτησα γεμάτος ανχος. "Τίποτα. Αστο. Μπορεις να φύγεις."μου ειπε λυπημενη. "Οχι δεν φευγω. Που ήσουν ρε γαμωτο? Κόντεψα να πεθάνω."της ειπα φορτισμένος. "Θες να μιλησουμε? Καλως αλλα οχι εδω παμε εξω."μου ειπε αναστεναζοντας. Βγαίνοντας από την τουαλέτα μια γυναικα μεγάλης ηλικιας μας βλεπει καθως βγαιναμε απο τις τουαλετες και μενει αναυδη. Γυριζει με ενα νευριασμενο υφος και μας λεει "Τις προσωπικές σας απολαυσεις, οχι μεσα σε δημοσιους χωρις. Δεν σας εμαθαν οι γονεις σας.". Εγω και η Δαφνη δεν της δωσαμε καν σημασια, προχωρισαμε προς την μεγαλη βεραντα με θεα ολοκληρο το παρισι.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Βγήκαμε έξω ενιωθα τα βλέμματα των παιδιών πως ήταν όλα στραμμένα πάνω μας από το τραπέζι.
"Ευχαριστω που δεχτηκες να μιλησουμε."της ειπα πλησιαζοντας την αρκετα. Αυτη εκανε ενα βημα πισω. Αρχισα εγω την συζητηση, αυτη κοιτουσε συνεχεια αλλου, δεν με εβλεπε στα ματια και αναρωτιόμουν το γιατι!
"Τι συμβαινει μεταξύ μας?"την ρωτησα. "Δεν ξερω. Μετα την ερωτηση σου παγωσα μαζι σου. Με ξενερωσες και με πληγωσες το κυριότερο. Το ξερω πως ειχα απαντησει ναι στην ερωτηση του Μιχαλη αλλα το εκανα μονο και μονο για να σταματησει να μου μπαινει με τον Αλεξη. Απο εσενα δεν περίμενα τέτοια ερωτηση. Την ώρα που απαντησα ναι ηταν φυσικο να ζηλεψεις αλλα δεν περιμενα να αντιδρασεις ετσι. Εγω προσωπικα δεν ξερω αν μπορούμε να συνεχισουμε μαζι."μου ειπε λυπημένη. "Α μαλιστα. Δηλαδη εσυ επιλεγεις?. Εγω δεν εχω αποψη σε αυτη την αποφαση σου. Με επηρεαζει και εμενα ξερεις?. Εξαλου πιστευω πως ηταν αρκετα λογικη η αντίδραση μου. Εσυ πως θα αντιδρουσες αν σου ελεγα οτι θα εκανα κατι με την πρωην μου? Εκεινη την ωρα με προσβαλες μπροστα σε ολους με την απάντηση σου. Αλλα δεν ειναι αυτο το θεμα. Ειναι κατι αλλο! Μου λες μισες αληθειες. Που εισουν? Το κυριοτερο που χτυπησες?"την ρωτησα φορτησμενος. "Δεν εχει σημασια. Νομιζω πως πρεπει να δώσουμε λιγο χρονο στην σχεση μας. Ας μην πιέζουμε αλλες καταστασεις."μου ειπε σοβαρή. "Οχι δεν το δεχομαι. Εγω θελω να ειμαστε μαζι. Σε παρακαλω."την παρακαλεσα. "Γιαννη μου, νιωθω πως πνιγομαι σε παρακαλω. Δωσε μας λιγο χρονο."μου απαντησε βουρκομενη. "Ενταξη, δεν μπορω να σε πιεσω. Μονο μια ερωτηση. Εισουν με τον Αλεξη?"την ρωτησα γεματος ανχος. "Δεν εχει σημασια."μου ειπε. Γυρισε την πλατη της, σκούπισε τα δακρυα της και μπηκε μεσα. Εγω ειχα βουρκοσει. Δεν ειχα κουραγιο να μπω μεσα. Μετα απο 30 λεπτα ηρθε ο Μαριος εξω.
