Aşkın Medya Dili

21. Bölüm: ''Mezarlık.''

Multi; Alparslan *-*

"Zişan, beni bekle. Kızım bekle diyorum!"

Alparslan ağabey her ne kadar yaklaşık olarak altmış yedi milyon iki yüz on dört bin otuz yedinci kez Zişan ablaya beklemesini sert bir dille emretmiş olsa da, o umursamıyor ve adamcığını tabiri caizse salonumuzun ortasında dört döndürüyordu. Anladığım kadarıyla bu Alparslan ağabey dediğim dedik biriydi, haliyle Zişan abla onu dinlemeyince de köpürüyordu. Ben her aralarına girip tatlıya bağlamak isteğiyle dudaklarımı araladığımda Arda sineği 'Dur, en heyecanlı yeri. Bunlar evliliğe hazırlık streslerinden hep, aşkları körükleniyor. Hele bir aralarına gir yolarım seni!' tarzında çemkirmelerde bulunuyordu ve ona uzaylı yiyen fil görmüşcesine bakakalıyordum. Korkunç bir durumdu...

"Beklemiyorum, ne yapacaksın? Çatla, patla istersen amuda kalkıp emret, rica etmediğin sürece tavşanlarımı ağlatsalar dahi beklemem."

Zişan abla kelimeleri sıralarken, kafamı hafifçe eğip sağ tarafıma doğru çevirerek Özgür ve Egemen arasında oturan İnci'ye acı dolu bakışlarımdan attım. Küçük bedeni iyice ufalmış, üstüne üstük kanepede kaybolma raddesine gelmişti. Bu, Zişan ablayı iyi tanıdığı için yapacağı hareketleri tahmin edebilmesinden ötürü korku ile karışık büyük bir endişe duymasından kaynaklanıyor olsa gerekti. İnci'nin geçen günlerde ayak üzeri bu manyak hatunun bir sınırı olmadığından bahsetmesi üzerine Gül ile birlikte o ufacık konuşmada bile tırstığımızı hissetmiştik. Bunların sülale toptan manyaktı, aksi iddia bile edilemezdi.

"Hay ben senin inadının temelini atanların ümüğünü sıkayım. Güzelim, beni bekleyebilir misin?" Alparslan ağabeyin yaratıcı laflarıyla gözlerim irileşir iken, bu odada bulunanların normal olabilme ihtimallerini bir mucizeye bağlama isteğiyle dolmuştum. Ve sonuç hüsrandı; otuz küsür yaşındaki adamı bile delirtmiş idik bir saatte, oysa geldiğinde oldukça ciddi bir imajı vardı... Yazıktı adama.

"Heh, şöyle yola gel! Ben özgürlüğüne düşkün bir kadınım, bunu çok iyi biliyorsun; emir almak ters tepiyor kuzum. Hem ne yapacaksın, ben de böyleyim; alan alır, almayan kalabalık yapmaz. Eh, düşünüldüğünde de yaşım almış başını gidiyor; hazır etrafta boyu boyuma, huyu huyuma taliplerde var kaçırmamak lazım, değil mi kız güzeli?"

Top bu sefer Egemen'e atıldığında o hiç duymamış gibi yaparak bir kolunu benim omzuma, diğer kolunu İnci'nin omzuna atmış ve Gül'e de göz kırpmıştı. Bugün fazlasıyla çok garipti ama olsundu. "Sen var ya sen... Ulan sen şeytana pabucunu ters giydirmez direk şeytanı mezara koyup ters döndürürsün. Beni delirtme hatun; o adamların boyunu huyuna eşitler, beyinlerinden yedi sülalesinin kökenlerini sökerim!"

Yapardı. Alparslan ağabeyi çok fazla tanımasam bile gözlerindeki deli ateş yapacağının garantisini veriyordu. Egemen'e dönüp kafamı boyun girintisine saklarken, kıkırdama isteğimi yok sayamıyor idim. Bir yandan içimde hafifçe alevlenen korkuyu, diğer yandan ise ağzımdan kaçan gülüşleri bastırmak adına kendimce büyük bir savaş veriyordum. İkisi de farkında değildi belki ama ciddi anlamda çok komik tartışıyorlar, ortaya güzel bir manzara çıkarıyorlardı!

Zişan abla Alparslan ağabeyin dedikleri ile birlikte omuzlarını dikleştirip sırıtmış idi fakat hemen ardından gelen tehditle de adeta balon misali sönmüştü; onun sırıtışı, benim ise saklayamadığım yarım yamalak gülüşüm. Anneden korkulmaz mıydı ayol? "Hem dur sen; annenin bu boyu boyuna, huyu huyuna uyan taliplerinden haberi var mı, yoksa ben iki çıtlatayım mı?"

Rabbim sen affet. Sen bizi bu delilerin gazabından koru, amin! "Senin dilini, dişini söker kolye yaparım adam, beni delirtme!" Ama bu fanteziler yavaştan ağır kaçmaya başlamıyor muydu yahu? Ben bile istemsizce dilimi garanti altına almak istemiştim...