Kaybolan Krallık

Sihirli Orman

"Efsanelere inanmamak bir nevi aptallıktır"

Orman içinde derin efsaneler saklıyordu. Genç kız buna inanıyordu. Her boş bulduğu vakit ormana eğlenmeye çıkar yeni şeyler keşvederdi.

Berilla, babasına bahçe işlerinde yardım ettikten sonra, annesinin yanına gidip pazarda satılacak olan eşyaları toparladı. Bu aile geçimini bağda, bahçede topladıklarını satarak sağlıyordu. Babası haftada bir kasabaya iner, elindekileri satar, ihtiyaçlarını alır ve ormandaki kulübesine geri dönerdi. Berilla ve annesi de o zamanlarda bahçe ile ilgilenir, Kebir ile sık sık oyun oynarlardı. Kebir, ailenin en küçük erkek üyesi idi. Berilla'ya çok düşkün idi. Berilla'da kardeşini çok severdi. Babalarının onlara aldıkları günlüklerine, ormanda buldukları çiçeklerle , taşlarla süslerlerdi.

Berilla sık sık ormana çıkar, gezinirdi. Yeni hayvanlarla tanışır, çiçeklerle selamlaşırdı.

Berilla yine güzel bir günde ormana gitti. Tekti ve o gün kendini ormanda olduğu diğer günlerden daha heyecanlı hissediyordu. Nedenini bilmiyordu fakat sürekli içinden bir ses keşvetmesi gereken bir şey olduğunu söylüyordu.

Ormanda gezdi, ilerledikçe ilerledi. Berilla bir süre sonra ormanda bu yere ilk kez geldiğini hissetti. Çünkü burası diğer yerlere göre daha farklı ve serindi. İçini ürperten bir rüzgar vardı. Sanki ormana bu yer yeni eklenmişti yada Berilla ormanı ilk defa bu kadar çok incelemişti.

Ormanın bu bölgesinde çok farklı cisimler vardı. Daha önce yaşanmış gibi duran bir yerdi burası. Bir testi buldu Berilla. Çok eski ve çatlaktı. Biraz daha ilerledi, ormanın bu yerini iyice ezberlemeye çalıştı. Çünkü bu yerde onu çeken bir şey vardı.