Kaybolan Krallık

"Sana İhtiyacım Var"

Cosıp, Berilla'nın yarasına baktı. Çok kanamasına karşın çok derin bir yara değildi. Elinden geldiğince yarayı sarmaya çalıştı. Berilla'ya korkmamasını söylüyor, iyi olacağını belirtiyordu. Berilla korkmuyordu. İçinde oluşan sevgi gücünü en derinden hissediyor sanki güçleniyordu.

Prens, Cosıp'a yardım ediyor ve bir yandan da Berilla'nın gözlerindeki gücü süzüyordu. Berilla bir an Peter'e "Ne oldu? Neden öyle bakıyorsun?" diye sordu. Peter kızararak gözlerini çevirdi "Baktığım falan yok. Sadece ağlıyor musun diye baktım" dedi. Berilla'nın gözleri kızarmıştı ama ağladığı için değil acısını en derinden hissettiği içindi.

Cosıp yarayı sarmıştı. "Berilla nasıl oldu bu?" diye sordu. "Bilmiyorum Cosıp. Bir anda dengemi kaybettim, duvara yaslandım o sıra yara oluştu." Cosıp şaşırarak Berilla'ya baktı. "Tamam geçti. Bir kaç gün işinde iyileşir."

Cosıp merak içindeydi. Berilla'yı bir sandalyeye oturtup kitaplara geri döndü. Prens ile bir ipucu arıyordu. "Annenler gelmemiştir umarım. Yoksa seni merak ederler." Berilla bir an irkildi. Ancak bu saate gelmeleri imkansızdı." Hayır, pek sanmıyorum. Ancak çabuk olmalıyız. Gelince beni bulamazlarsa sonumuz iyi olmayabilir." Prens gözlerini Berilla'ya çevirdi. "Neden sonumuz iyi olmayabilir. Senin ailen değil mi bize ne?" Prensin bu sert çıkışı Berilla'yı kızdırmıştı. Cosıp araya girerek "Efendim eğer ailesi Berilla'yı ormana göndermezse biz bu laneti çözemeyiz." dedi. "Neden Cosıp. Bize ne bu kızdan?" diye söylendi Peter. Berilla buna çok üzülmüştü. "İyi o zaman ben gidiyim. Cosıp hoşçakal." Berilla giderken Cosıp onu durdurdu. "Dur gidemezsin. Berilla..." Cosıp çaresizce Prense bakınca mecbur prens de Berilla'yı durdurmaya çalıştı. "Tamam gitme dur Berilla. Özür dilerim." Berilla gözündeki yaşı silerek geri döndü. "Özrünüze gerek yok değerli veliaht. Ben yeterince burada olmaktan sıkıldım artık gitmeliyim." bunu öyle istemsizce söylemişti ki içi acıyordu. Cosıp bunu hissetmişti. Berilla koşarak giderken Cosıp'ta peşine takıldı. "Prens adına özür dilerim. Kendisi bir şokta. Lütfen dur." Berilla Cosıp'a dönüp "Bana dediklerine bak Cosıp. Ben istenmediğim yerde durmam."
Berilla böyle ağlarken prens geldi. "Cosıp bizi yalnız bırak." Cosıp çaresizce uzaklaştı. İçinden "Umarım daha da ileri gitmez." diye geçiriyordu uzaktan onları izlerken.

Berilla gözünden damla damla düşen göz yaşlarını silmeye uğraşıyordu. "Özür dilerim genç bayan. Haksızlık ettim. Olanlar kafamı çok karıştırıyor. Bunu sizden çıkarttım. Beni affedin" diye masumca bakındı yakışıklı prens. Berilla bunları hak etmediğini düşündü. Onun bir suçu yoktu." Ben sadece yardım etmeye çalışıyorum. Sizin bu yaptığınız çok kabacaydı. Özürünüzün bir anlamı yok saygıdeğer prens." Berilla sertçe bunları söyleyip arkasını döndü.
"Sana ihtiyacım var Berilla" diye bağırdı Peter. "Hem de çok. Lütfen gitme." Berilla bunu duyunca durdu. Prensin sesindeki yumuşaklığı kalbinde hissetmişti. Prensin ona ihtiyacı vardı.