Kaybolan Krallık

Krallık Yolunda

Yorucu işler.
Berilla, çalışıyordu. Hem de o kadar hızlı çalışıyordu ki annesi şaşırdı:"Hayırdır kızım. Bahçede çalışmayı bu kadar çok sevdiğini bilmiyordum." Berilla'nın annesi güldü. Buna karşılık Berilla da güldü:"Çalışmayı seviyorum anne ama en çokta işimizin erkenden bitmesini seviyorum."

İşleri erken bitmişti. Berilla da buna sevinerek karşılık verdi. Ailecek yemek yediler. Daha sonra babasını pazara gönderdiler.

Annesi Kebir'i uyuttu. Berilla da annesinden sıkıldığını, kardeşi uyanana kadar ormanda dolaşıp dolaşamayacağını sordu. Annesi izin verdi ancak çok kalmayacaktı.

Berilla koşarak odadan yüzüğü aldı. Dikkatlice cebine koydu. Yanına iki tane de elma aldı. "Belki Cosıp ile yeriz" diye düşündü.

Heyecanlıydı aslında Berilla. Hep aynı işleri yapıyordu. Aslında buna şikayet etmiyordu. Ailesi ile birlikte olması daha önemliydi. Fakat farklı işler yapmak, hayatına renk katmak istiyordu. En sonunda bunu yapabileceği bir şey buldu. Ama korkuyor muydu??

Evden görünmeyecek kadar uzaklaşınca, Berilla yüzüğü cebinden çıkarttı. Parmağına taktı. Cosıp, süzülerek ve etrafa sarı, mavi, pembe, turuncu ışıklar saçarak ortaya çıktı. Berilla, bu ortaya çıkışa bayılıyordu.

"Kaybedecek vaktimiz yok. Hemen bu işi çözebilecek yöntemler bulmamız gerekiyor. Krallık yolunu bulmamız gerekiyor." diyerek bir yol gösterdi Cosıp. İleri doğru gitmeye başladı. Berilla, peşinden geliyor ve ona soracağı soruları hazırlıyordu:"Nasıl olacak? Ben ne yapacağım? Yolu bulsak bile nasıl laneti kaldıracağız?"   diye sordu aniden. Gerçekten nasıl olacaktı? Bir yol bulması gerekiyordu ama ne? Bu sorular Berilla'nın zihnini kuşatıyordu. Cosıp da bundan etkilendi. Bilmiyordu ama inanıyordu. Bir ipucu, adım, yol, bir şey, ama ne??

Birlikte bu sorular altında yürüdüler. Çözecekleri laneti düşündüler. Çözüm nasıl olacaktı? Çözümü bulsalar bile Krallık yeniden uyanabilecek miydi?