Kaybolan Krallık

Hırs... Nefret...

Adam, kapıya elini dayadı ve kapı yavaştan açıldı. İçeriden loş bir ışık yayılıyordu. Bir sürü, boy boy şişeler, sıra sıra kitaplar vardı bu odada.
Fabian şaşkın şaşkın bakıyordu. Çünkü bu gördükleri ancak Geçmiş Krallık büyücülerine ait malzemelerdi.
"Bayım, siz..?" Fabian şaşırmış şekilde bir etrafa bir adama bakıyordu.
"Siz kimsiniz?" dedi Fabian en sonunda.
Adam hafif bir tebessüm ile "Kızımı bulalım, o zaman her şeyi anlatırım." dedi.

Adam, kitapları karıştırmaya başladı. Bir tanesini alıp Fabian'a uzattı. "Çok zaman oldu, bunu yapabileceğimi sanmıyorum."
Adam yalvaran bakışlarla Fabian'a baktı. "Sana yardım edeceğim." dedi.

Ellerinde bir kaç kitap ile odadan çıktılar. Peter ve Cosıp onları bekliyordu. "Ne yapacaksınız?" diye sordu Cosıp. Ama adamlar ona cevap vermedi. "O kitapları şuraya koy Fabian" dedi Berilla'nın babası. Kitapları açtılar. Adam Fabian'a bir kaç şey söyledi. Ellerini açtı ve avuç içleri göğe bakacak şekilde yukarı kaldırdı. Etraftakilerin anlamadığı sözcükler mırıldandı. Etrafta süzülmeye başlayan ışık süzmelerine karşılık Fabian da aynı şekilde mırıldanmaya başladı.

Işıklar etrafta dans ediyordu. Döndü dolaştı ve ışıklardan bir kapı oluştu. Adam yerden kalktı ve kapıyı hücumla açtı.

Orada... Berilla yerde yatıyordu. Peter koşup yanına oturdu. Yüzünü okşayarak "Berilla, uyan lütfen." diyordu.

Onlar Berilla'yı uyandırmaya çalışırken odanın içinde dolaşan gücü hissettiler. Antonia gelmişti. "Vay vay... Kimler ziyarete gelmiş. Bu kızın seveni çokmuş. Bir zamanlar benim de olduğum gibi.. Ama çok uzun sürmez. ONU YOK ETTİĞİM ZAMAN KRALLIKTA YOK OLACAK." Antonia bağırıyordu.
Berilla'nın babası elini havaya kaldırdı. "Artık yeter Antonia. Bu kadar yeter. Sevdiklerimi elimden artık alamayacaksın." Bu sesi duyunca Antonia aniden ona döndü. Tiksindirici bir gülüş attı. "Hahaa.. Sevgili ağabey. Sen de hoş geldin. Canım yeğenime bunları yapmayı istemezdim. Ama beni mecbur bıraktı."

Bir hamle yaptı. Berilla derin bir nefes aldı ve sonra...

Antonia çocukluk yıllarını hatırladı. Bir anda bir şey değişti.

Krallık yıkılmadan önce Antonia ve ailesi güzel bir yaşam sürüyordu. Ağabeyi kraliyet büyücülüğüne kabul edildiği zaman onu kıskanan ve yaşadıklarının sonucu olarak Antonia krallığın artık son bulma zamanının geldiğini anlamıştı. Krallığı yıkacak kişi olduğunu düşündü. Böylece yeni bir tarih başlatacaktı.
Fabian ile krallığı zor döneminden kurtarmak için planlar yaparken o diğer taraftan krallığı yok etme planlarındaydı. Bir yandan da Fabian'nın kalbini çalmıştı. İşte her şey bundan sonra başlamıştı. Ailesini, sevdiğini ve yıllardır yaşadığı bu yeri yok ederek yeni bir yaşam başlatıyordu.

Antonia'nın gözlerinden anılar yaş olmuş akıyordu. Büyü hırsı sevdiği her şeyi yok etmişti, onu kötü biri yapmıştı. İçinden bir şey sökülmüştü sanki. Yere çöktü, gücünü kaybediyordu.
"Antonia. Her şeyi düzeltebiliriz" dedi bir ses. Fabian omzuna dokundu. Yüzündeki yaşları sildi.
"Berilla" dedi Antonia. "Onu getir Fabian."

Fabian, Berilla'ya baktı. Daha sonra babasına. "Ne yapacağım" dedi Berilla'nın yanına otururken. Peter'in yüzüne baktı. Çaresizliğini görünce bir şeyler mırıldandı.

Antonia, yavaş adımlarla Berilla'nın yanına gitti, Fabian'ın yanına oturdu.
Elini Fanian'ın elinij üzerine koydu ve onunla birlikte mırıldandı.

Fabian, Antonia'nın elini tuttu. Daha yüksek sesle bir şeyler söyledi. İkisi birlikte büyüyü bozmaya devam ediyordu. Kısa bir süre sonra Berilla derin bir nefes aldı. Ve yavaş yavaş gözlerini açtı. Karşısında Antonia ve Fabian'ı görünce gülümsedi. Yanı başında bekleyen, gözleri kan kırmızıya dönen Peter'a baktı. Yan dönerek hızla ona sarıldı ve sonra babasına...

Krallığa gelmişlerdi. Fabian ve Berilla'nın babası Antonia'nın iki yanında yürüyor, Peter ve Berilla yan yana gidiyorlardı.
"Üzgünüm... İçimdeki nefrete hakim olamadım." Antonia göz yaşları içinde bunları söylüyordu. Ağabeyine bakmaya cesaret edemiyordu.

Antonia, Kral ve Kraliçenin karşısında oturuyor, onun için verilecek kararı bekliyordu. Aslında biliyordu. İnfaz edilecekti. Onu bu şekilde büyüleyen büyünün gücü idi. Hırs, nefret...Yeğenine zarar verme noktasına gelmişti. Artık geri dönüşü olmayan bir yolda kaybolmuş, onu kurtaracak bir el bile beklemiyordu. Sadece bu utancından kurtulmayı, ailesine yaşattığı acıyı unutmayı istiyordu.

Ve işte Kral ve Kraliçe onun için kararlarını açıklıyordu.
"Antonia...