Adı Konmamış Aşk(Tamamlandı)

Raslantı 2

Gözlerini hafifçe araladı ama uyanmak istemiyordu.Şimdi uyanmanın sırası mı deyip gözlerini tekrar kapattı battaniyeyi kafasına kadar çekti.Pencereden içeri süzülen güneş bir fırsatını bulup gözüne çarpıyordu."Anlaşıldı yine uyutmayacak beni bu güneş."diye söylendi.
Tam da güzel bir rüyanın ortasında yapılır mıydı bu ...

Hangimize olmamıştır ki tam rüyanın en güzel yerinde ya çalan saat sesiyle ya da güneş ışığıyla uyanıp da uyanmamak için direnmek...

Sude de tam olarak bunu yapıyordu ama nafile. Biran rüya aleminden çıkıp gerçeklerle yüzleşi verdi.Sahi ya dün onun için berbat bir gündü.Eve nasıl gelmiş ne ara uykuya dalmıştı onu dahi hatırlayamıyordu.Yine aynı öfke hisleriyle bürünmüştü adeta savaşa hazırlanır bir cengaver edasıyla yatağından çıktı üzerine hırkasını geçirip alt kata doğru merdivenleri ikişer ikişer indi.

Mutfaktan gelen güzel kokular onu cezbetsede sert görünmesi gerekiyordu.Atarlı bir genç edasıyla bir bardak su aldı ve masaya oturdu.Annesiyle göz göze gelmekten kaçınıyordu.Uzun süren bir sessizlik ardından..

"Anne pohaça mı yaptın kurt gibi açım naber kız."mutfağa giren Sude'nin erkek kardeşi Serkan'dan başkası değildi.
Olaylardan haberi yoktu gerçi olsa ne olacaktı sanki kendi halinde odasında fosilleşmiş bir çam yarmasından farksızdı.

Sude konu açıp açmamakta kararsız kalmıştı.Fırından çıkan mis gibi pohaçaya karşı koyamadı bir tane alıp masadan kalktı.
Annesi suçunu anlamış olacak ki üzerine gitmemeye çalışıyordu.

Hafta sonuydu tüm gün evde oturamazdı annesi iş verip duracaktı bu durum hiç işine gelmiyordu.Odasına çekilip hazırlanmaya başladı en iyisi yürümek diye düşündü yanına bir Orhan Veli kitabı alıp kendisi sahile attı.
Bir müddet yürüdü ilerde pamuk şekeri satan bir yaşlı adam gördü alıp almamakta tereddüt etti sonunda içindeki çocuğa mani olamadı."Hem kim ne derse desin bugün tüm yasakları kaldırıyorum bugün sadece ben varım ben." dedi.

Biraz daha ilerleyip ilk gördüğü banka yerleşti. Denizin rengi kokusu bugün bir başka güzeldi derin bir nefes aldı kulaklıklarını takıp aldığı pamuk şekerini yemeye koyuldu ilk lokmasında sanki zaman makinasının kapısını aralamıştı daha ağzında tat tomurcukları devreye girmemişken zihni onu geçmişine götürmüştü çoktan.

Aklına eski anıları geldi. "Ne kadar çok alırdı annem bana pazara çıktıkdığımız da köşedeki tonton dedeye uğramadan eve gitmek ne mümkündü."
Annesi geldi aklına bir keresinde yine pazara gitmek için hazırlandılar alışverişin sonuna gelmişlerdi son parayla 1 kilo domates almışlardı. Annesi geriye para ayırmayı unutmuştu son parayı esnafa vermişti.Sonra pamuk şekeri diye fısıldadı Sude.

"Domatesler kalsın kardeş kusura bakma parayı alabilirmiyim"demişti.Afife Hanım.
Eve dönüşte yine o tonton dedeye uğrayıp pamuk şekerini almıştı .O akşam salatada domates yoktu ama yüzünde  kocaman bir gülümseme vardı.Eskiyi düşününce hüzünlendi.İçini bir huzursuzluk kaplamıştı "Ufak bir olayı abartıp anneme atar yaptım halbuki dinleseydim belki sadece onlar istedi diye gelin demek zorunda kalmıştı."

Off off of...

Elindeki pamuk şekerini yiğemez oldu.Lokmalar adeta boğazına düğümlendi. Müziği kapatıp öylece denizin dalgaların da kayboldu.

Bilmezler yalnız yaşamayanlar
Nasıl korku verir sessizlik insana ;
İnsan nasıl konuşur kendisiyle ;
Nasıl koşar aynalara,
Bir cana hasret
Bilmezler
Orhan Veli

Mısraları mırıldandı çantasından kitabını çıkarıp okumaya koyuldu.
Bir kaç şiir kendine ve ruhuna iyi gelecekti.

Daha sonra kitabı usulca kapatıp annesine bir süpriz yapmak için işe koyuldu.
Alınması gereken bir gönül vardı.Hemen karşıda bir çiçekçi olduğunu hatırladı daha önce hiç çiçek almamıştı ama önünden geçerken mis gibi kokular geliyordu burnuna oraya doğru yöneldi.Kapıyı açıp içeri girdi kasada zarif bir bayan ilerde çiçeklerle uğraşan bir genç vardı .
Kadın kibar ve sıcak bir karşılamayla
"Buyrun küçük hanım nasıl yardımcı olabilirim?"