The Royal Twin

--- I ---

p.o.v Vanora

Ik open mijn ogen en zie een gebroken wit geverfd plafond boven mijn hoofd. Langzaam begint tot me door te dringen dat dit mijn eigen kamer is. Mijn eigen oude kamer!

Maar wie heeft me hier gebracht? Het enigste wat ik me kan herinneren dat iemand een doek met sterke geur tegen mijn neus en mond aandrukte. Ik ga een beetje rechtop zitten en merk dat om mijn handen en enkels ketenen zitten die aan de poten van het bed zijn vastgemaakt. Ik heb net genoeg ruimte op een beetje rechtop te gaan zitten.

De deur gaat open en Kermichil komt binnen. 'Goedemorgen Vanora' zegt hij grijnzend.

'Kermichil, maak me los!'

'Nee lieve Vanora, dan ren je weg.'

'Dat zal ik niet doen, dat beloof ik.'

Hij loopt naar me toe en buigt over me heen. Ik ga weer terug liggen. 'Ben je nog steeds bang voor me? Ik zal je toch niets doen.'

'Dat weet ik niet zo zeker.'

'Je twijfelt aan me?'

'Om eerlijk te zijn wel ja.'

'Lieve Vanora. Ik zou je nooit pijn kunnen doen. En de baby's ook niet.'

'Kermichil, dit wil je niet doen toch? Breng me alsjeblieft naar huis.'

'Nee, dat doe ik niet! Jij behoort aan mij toe, en niet aan mijn neef!'

Ik duik ineen. Ik wil niet dat hij me pijn doet! Absoluut niet! 'Niet bang zijn' fluistert hij terwijl hij zachtjes over mijn wang streelt.

'Heb je al namen' vraagt hij opeens.

'Ja, maar niemand mag ze weten volgens de wetten.'

'Dat weet ik, ik wilde alleen weten of je al namen had.'

Ik knik. 'Waar zijn Tira en Torra' vraag ik voorzichtig.

'Die heb ik opgesloten op de zolder. Ik zal Torra zo hier brengen zodat je bloed kan drinken.'

'Waarom Torra?'

'In haar bloed zit nog steeds het meeste ijzer. Ik heb het iedere week getest. Ik heb ze ook vitamine D pillen gegeven. Zo hebben ze alles in hun bloed wat jij nodig heb.'

'En Tira?'

'Zij geeft aan mij bloed, niet helemaal vrijwillig maar dat maakt mij niets uit.'

'Waarom liet je haar niet gaan?'

'Ik had te weinig tijd om ze te blinddoeken zodat ze niet wisten waar ik ze heen bracht.'

Opeens komt Laire de kamer inlopen. 'Laire' vraag ik verbaasd.

'Uwe majesteit' zegt ze met een reverence.

'En' vraagt Kermichil terwijl hij rechtop gaat zitten.

'De koning is woedend, zijn oom en tante hebben hem opgesloten in zijn kamer om hem te laten afkoelen. En zodat hij niemand pijn kan doen.'

'Ik dacht al dat mijn ouders zo slim waren.'

Hij staat op en pakt een schaar van mijn bureau. 'Wat ga je daarmee doen' vraag ik angstig.

'Ik wil alleen een klein stukje van je haar. Dan draait Mac nog verder door.'

Hij loopt naar me toe en pakt een plukje van mijn haar. Hij knipt een klein stukje af. 'Breng dit in een envelop naar het paleis' zegt Kermichil tegen Laire.

Ze pakt het plukje haar en gaat weg. Kermichil kijkt naar mij. 'Nu zijn we weer alleen' zegt hij grijnzend.

'Kun je me losmaken alsjeblieft?'

----------------------------------------------
A/N Omg guys. Dit is het vijftigste boek wat ik ga publiceren op wattpad! 😱😱 daarom krijgen jullie vandaag nog een extra hoofdstuk. Xxx Mairin