The Royal Twin

--- V ---

'Laat me met rust!'

'Rustig Vanora, het is alleen als ik je blote huid aanraak. Dan zul je alleen naar mijn aanraking gaan verlangen.'

Ik doe een stapje achteruit. 'Kom, ik breng je weer naar binnen. Je moet eten.'

Ik knik en hij laat me voor zich uitlopen naar binnen. Ik ga weer op de bank zitten en hij doet de boei weer om mijn enkel. Daarna gaat hij tegenover me zitten. 'Waar slaap jij?'

'De bank. Zo kan ik iedereen in de gaten houden.'

Ik knik langzaam. 'En hoe komen we aan eten?'

'Daar heb ik iemand anders voor' zegt hij grijnzend.

'Wie?'

'Ze zal zo komen, rond half zes ongeveer.'

Ik kijk op de klok. Het is kwart over vijf. 'Hoe lang heb ik geslapen?'

'Best lang, Laire bracht je hier rond tienen. Je heb tot vier uur geslapen dus zes uur.'

'Dan zal ik vanavond wel niet veel slapen.'

'Ik kan je wel helpen slapen hoor.'

'Liever niet, het lukt me wel. Ik heb wel nog een extra kussen nodig.'

'Ik pak er zo wel eentje uit je vaders kamer.'

Ik knik zachtjes. Op dat moment komt iemand binnen die ik maar al te goed ken. 'Hallo Vanora' zegt ze grijnzend, 'of moet ik zeggen, koningin?'

'Vika' zeg ik, 'wat doe jij hier?'

'Prins Kermichil wilde me wel in dienst nemen.'

Kermichil staat op en loopt om haar heen. Hij blijft achter haar staan en legt zijn hoofd in haar nek. Ze bijt op haar lip. Ze is verslaafd schiet er door mijn hoofd heen.

'Sire, wat ziet u in haar'  vraagt Vika.

'Alles wat jij niet ziet' zegt Kermichil terwijl hij haar loslaat.

Ze kijk beteuterd achterom. Kermichil pakt de tas die ze vast heeft en zet die op de tafel neer. 'Je kunt gaan Vika' zegt hij.

'Zoals u wil Sire' zegt ze met een reverence.

Daarna vertrekt ze. 'Is ze verslaafd' vraag ik.

'Nee'  zegt hij terwijl hij dingen uit de tas begint te halen.

Hij kijkt me grijnzend aan. 'Ten minste, nog niet' zegt hij.

Daarna richt hij zich weer op de tas.  'Waarom vroeg je haar om hulp' vraag ik.

'Ze haat je, en ze zou me helpen.'

'Vika is... is...'

Hij kijkt me aan, 'ze is?'

Ik zucht diep. 'Vika is niet te vertrouwen, als je haar niet geeft wat ze wil dan verraad ze je.'

'Waarom zou ze dat doen?'

'Eer, Mac zou haar bedanken en iedereen zou haar aanbidden omdat ze de koningin heeft teruggebracht. Of bevrijd van jou.'

'Waarom zou ik je vertrouwen Vanora?'

'Waarom zou ik liegen? Het is een waarschuwing die ik je geef. Wat je met die waarschuwing doet boeit me niet.'

Hij knikt langzaam en staat op. 'Ik haal borden' zegt hij, 'dan kunnen we eten.'

Hij loopt de keuken in en pakt vier borden. Daarna verdeeld hij het eten wat Vika heeft gebracht. Hij brengt eerst eten naar Torra en Tira en daarna eten we in stilte ons eten. Als we klaar zijn zegt Kermichil. 'Je mag doen wat je wil. Ik ga afwassen.'

'Afwassen' vraag ik verbaasd.

'Ja, verwacht je dat ik dat niet kan dan?'

'Nou... eigenlijk...'

'Wel' zegt hij, 'ik ben geen luie prins Vanora. Ik ben alles behalve dat.'

Ik knik langzaam en sta op. 'Ik ga naar mijn kamer.'

Hij knikt, 'ik zie je zo.'

Ik loop naar de kamer en ga in kleermakerszit op mijn bed zitten. Ik leg mijn hand op mijn buik. 'Geen zorgen jullie twee' fluister ik, 'jullie zal niets overkomen.'