The Royal Twin

--- XI ---

p.o.v Kermichil

Ik loop terug naar binnen. Laire ligt nog steeds op de bank. Ik ga op de bank tegenover haar zitten en kijk hoe ze slaapt. Ik denk terug aan de tijd dat ik Laire voor het eerst naar me liet komen in mijn kamer.

Ik wacht op mijn nieuwe speeltje. Laire heet ze. Ik heb haar vorige week aangenomen om voor me te werken. Ze ruimt mijn kamer op. Maar eigenlijk wil ik iets anders van haar.

Er word geklopt. 'Binnen' zeg ik.

Laire komt binnen. Ze is een verlegen en rustig meisje volgens iedereen hier. Allemaal zijn het vampiers behalve Laire. Zij is een mensenmeisje.

'U wilde me zien uwe hoogheid' zegt ze met een reverence.

Ik knik, 'klopt. Ga even zitten Laire.'

Ze gaat op de bank zitten. Ik ga tegenover haar zitten. 'Laire' zeg ik, 'ik wil je iets vragen.'

'Natuurlijk Sire' zegt ze.

'Heb je familie?'

'Niet meer Sire, mijn vader is een half jaar geleden overleden. Hij was mijn laatste familielid.'

'Heb je ooit wel eens een vriendje gehad?'

'Nee Sire. Ik ben wel eens verliefd geweest. Maar ik heb nog nooit een vriendje gehad.'

'Dat is goed om te horen.'

Ik sta op en ga naast haar zitten. Ze volgt iedere beweging die ik maak. 'Sire, wat gaat u doen?'

Ik leg mijn hand op haar wang en buig iets naar haar toe. Ik druk mijn lippen op haar lippen. Snel pak ik haar polsen beet zodat ze echt nergens meer heen kan. Ik ga kusjes gevend van haar lippen naar haar hals. Daar zet ik snel mijn lange tanden in haar nek. Ik drink niet maar laat alleen het gif in haar lopen. Langzaam aan begint ze steeds zwaarder te ademen. Ze leunt achteruit en ligt uiteindelijk op de bank. Ik blijf het gif erin laten stromen.

Na een tijdje laat ik haar los. Ze heeft haar ogen gesloten en hijgt heel erg. Ik til haar op en draag haar naar buiten. Ik neem haar snel mee naar een bunker ondergronds. Ik leg haar op bed en bind haar handen boven haar hoofd vast aan de spijlen. Zij is binnen nu en een half uur van mij!

Laire schrikt opeens wakker. 'Sire' zegt ze zachtjes.

'Je kunt gaan Laire, ben je weer een beetje beter?'

'Ja Sire, dank u dat ik uw gif kreeg.'

Ik knik kort en sta op. 'Ik zie je morgen weer' zeg ik, 'trouwens, als je ook maar probeert om mijn neef op één of andere manier een hint te geven dan krijg je nooit meer mijn gif. Dat trek je niet. En dat weet jij ook donders goed.'

Ze knikt zachtjes. 'Goed, dan kun je gaan.'

Ze staat op en loopt weg. Ik sta ook op en loop naar buiten. Vanora ligt te slapen op de schommelstoel. Ik ga op de rand zitten en veeg een plukje weg. Ze is zo mooi!

Ik kijk naar één van de bijtwonden in haar nek. Mijn bijtwond zo te zien! Ik leun over haar heen en zet even snel mijn tanden in haar nek. Ze word meteen wakker en duwt me van zich af. Maar er is genoeg gif al binnengedrongen bij haar

Ze begint sneller te ademen en probeert haar adem onder controle te krijgen. Nu is ze weer van mij! 'Wat was dat' vraagt ze.

'Merk je niets' vraag ik grijnzend, 'volgens mij verlang je weer naar mijn aanraking.'