The Royal Twin

--- X ---

p.o.v Vanora

Ik open langzaam mijn ogen. De tweeling is weer alles lekker aan het rekken en strekken. Ik leg mijn hand op mijn buik. 'Hey sssssh' sus ik ze, 'doe maar rustig.'

Ik kijk naar de deuropening. Mijn deur staat open terwijl Kermichil hem gisteravond op slot had gedaan. Ik hoor al iets vanuit de keuken. Daarom stap ik uit bed en probeer naar de keuken te lopen. Ik kom tot aan de deurpost. Kermichil staat bij het fornuis. En zo te ruiken maakt hij eieren. 'Goedemorgen' zegt hij grijnzend.

Hij kijkt me aan. 'Goed geslapen Vanora?'

'Ja, prima. Dank je.'

'Ga maar alvast zitten, ik breng zo ontbijt. Of je kunt je aankleden kan ook.'

Ik knik langzaam en loop weg naar mijn eigen kamer. Snel kleed ik me om. Ik wil niet dat hij me zonder kleding ziet! Dat heeft hij al vaak genoeg gezien!

Daarna loop ik terug. Kermichil komt net de keuken weer uitlopen. 'Ik geef die twee boven even te eten' zegt hij, 'ga maar alvast zitten.'

Ik knik, 'oké.'

Hij loopt weg en komt later terug zonder borden. Snel loopt hij weer even de keuken in en haalt twee borden voor onszelf. Hij geeft me een bord. 'Bedankt' zeg ik zachtjes.

Hij gaat tegenover me zitten en glimlacht kort. Ik begin te eten. 'Dus we blijven de hele dag binnen?'

'Ja, zolang jij nog steeds prima kan rennen dan houd ik je binnen. Of dicht bij me in ieder geval.'

'Prima rennen? Lopen is al best zwaar voor me. Mac regeerde het land uit onze slaapkamer. En ook de klopjacht op jou deed hij vanuit de slaapkamer.'

'Mmh, maar nu komt hij zijn kamer uit aangezien jouw zusje hem kan kalmeren.'

Ik knik langzaam. De deur gaat weer open en Laire komt de kamer in. 'Uwe hoogheden' zegt ze met een reverence.

'Goedemorgen Laire' zegt Kermichil, 'kom eens hier.'

Ze loopt naar hem toe. Hij wijst naar de grond. Ze gaat op haar knieën voor hem zitten. Hij legt zijn hand plat op haar wang en wrijft over haar wang heen. Laire begint te trillen zie ik. 'Sire, mag ik alstublieft wat van uw gif. Ik trek het niet meer.'

'Ik weet niet, heb je je werk goed gedaan?'

'Ja Sire, ik heb het briefje neergelegd op de troon en de envelop op het prikbord gehangen.'

'Prikbord?'

'Voor alle tekeningen die de kinderen sturen naar me omdat ik een tweeling krijg' zeg ik voordat Laire kan antwoorden, 'ik lees ze eerst allemaal en daarna hangt of Uilleam of Balgair de tekening of het briefje op het prikbord.'

'Mmh, dus de kinderen van het volk geven veel om je?'

'Aan de aantal tekeningen en briefjes te zien wel.'

Hij knikt langzaam en kijkt weer naar Laire. 'Goed, je krijgt mijn gif. Alleen als je me de wonden laat zien.'

Ze trekt haar shirt uit en legt die neer. Daarna staat ze op. Overal zitten littekens van pakken slaag en beten. Kermichil draait haar om en tilt haar arm op. Hij bijt in een oude wond bij haar ribben. Laire's benen beginnen te trillen en na minuutje zakt ze door haar knieën. Kermichil vangt haar op en likt langzaam over de wond zodat die weer heelt.

Laire ligt hijgend op de bank. Kermichil staat op, 'kom Vanora. Ik wil je iets laten zien.'

Ik sta op en hij maakt mijn enkel los. Daarna trekt hij me mee naar buiten. Buiten in het gras staat een soort schommelstoel. Maar die heeft ze vorm dan een uitgerekte s. 'Waar is dat voor' vraag ik.

'Dan kan je buiten liggen' zegt hij terwijl hij zijn armen om me heen slaat, 'maar alleen als ik toestemming heb gegeven.'

Ik knik zachtjes en zeg: 'Mag ik nu buiten liggen?'

'Ja, ik ga nog even naar Laire. Het kan mis gaan met het gif.'

Ik knik zachtjes en hij loopt weg. Ik ga op de soort schommelstoel liggen en staar naar de heldere blauwe lucht. Die is weer prachtig!

----