The Royal Twin

--- VI ---

p.o.v Kermichil

Vanora loopt haar de kamer en ik sluip naar de deur. Ik blijf naast de deuropening staan. 'Geen zorgen jullie twee' hoor ik haar fluisteren,  'jullie zal niets overkomen.'

Ik pak de borden en loop naar de keuken. Ik wil niet dat Vanora bang is dat ik haar of de tweeling iets aandoe. Als één van de twee een meisje is dan zou ik haar sowieso niets kunnen doen!

Ik leg de borden in de gootsteen en maak ze schoon. Ondertussen pieker ik erover hoe ik Vanora in vredesnaam kan overtuigen dat ik haar echt geen pijn wil doen! En de tweeling ook niet! Als ik haar nou nog eens verslaafd kon maken dan zou dat...

Dan schiet me iets geweldigs te binnen. Ik kan haar weer verslaafd maken! Ze moet alleen een beetje gif van mij binnenkrijgen. Of door haar eten of ik moet haar weer bijten bij één van de oude wonden.

Dat laatste vind ik het beste. Dan moet ik haar alleen zo ver krijgen dat ze haar shirt uit doet. Maar hoe? Als ze zich omkleed en haar dan op het bed duwen? Maar dan zal ze zich gaan verzetten. Nog erger dan als ik haar gewoon niet overval.

Nee, ik moet iets anders bedenken. Ze moet haar eigen shirt uitdoen. Misschien kan ik haar vragen of ik de wonden mag zien. Om te kijken of ze littekens heeft en of de wonden eigenlijk wel goed geheeld zijn.

Ik pak een fluitketel en vul die met water. Die zet ik op het vuur. Ik kan wel even naar Vanora nu. Ik loop naar haar kamer toe. Vanora zit in kleermakerszit op bed. Ze heeft haar hand op haar buik gelegd. 'Ik maak thee' zeg ik, 'wil je ook?'

'Graag' zegt ze.

Ik loop weer terug en maak snel even thee. Dat breng ik naar haar. Ik ga op de rand zitten. 'Dank je' zegt ze terwijl ze de thee op het nachtkastje neerzet.

'Hoe is het met je zusje?'

'Goed, waarom vraag je dat?'

'Ik probeer een gesprek op te starten met je.'

 'Met Lileas en mijn vader gaat het goed. Lileas zeurt al sinds we weten van welke geslachten de baby's zijn dat ze het wil weten.'

'Dat viel ook wel te verwachten, toch? Ik wil het ook wel weten.'

Ze zucht diep, 'het boeit nu toch niet meer. Je krijgt het toch binnen tien weken te weten.'

'Je gaat het me vertellen?'