The Royal Twin

--- XIII ---

Kermichil rent achter me aan door het bos! Ik probeer aan hem te ontsnappen maar het lukt niet. Opeens staat hij voor me. Ik kan niet stoppen met rennen en ren in zijn armen.

Hij houd me goed vast. 'Waar dacht jij heen te gaan?'

'Nergens, ik wilde gewoon wat.... wat rennen....'

'O ja? Ik dacht dat je weg wilde rennen voor me.'

Hij wrijft kleine cirkels over mijn onderrug. En ik vind het heel erg fijn! Ik leg mijn handen op zijn borst en probeer mezelf weg te duwen. Maar hij houd me te goed vast! 'Jij gaat nergens heen' zegt hij grijnzend, 'jij bent en blijft van mij!'

Ik bijt op mijn lip. Hij duwt zijn lippen op de mijne en weer raakt mijn lichaam helemaal in de war! 'Waar dacht je heen te gaan eigenlijk? Naar Mac? Zodra ik merk dat ik je niet meer te pakken kan krijgen dan ga ik weer ergens anders heen! Ik ben net een geest, ik verschijn ergens en verdwijn daarna even snel!'

Ik sla mijn ogen neer. Hij neemt me aan mijn hand mee terug naar huis. Hij duwt me op mijn bed en bijt weer in mijn nek. Weer komt het gif in mijn lichaam. Langzaam aan raak ik het bewustzijn kwijt.

Ik schrik wakker. Op de klok zie ik dat het al zes uur is. Blijkbaar heb ik dus de hele dag lang doorgeslapen. Zou Vika al eten hebben gebracht?

Ik sta op en loop naar de deur. Zodra ik die open zie ik dat Kermichil Vika tegen de muur heeft geduwd. Hij heeft zijn tanden in haar nek gezet en zo te zien drinkt hij bloed bij haar. Er loopt een beetje bloed over haar nek.

Ik blijf stilstaan in de deuropening. Kermichil haalt langzaam zijn tanden uit haar en likt eerst het bloed weg en dan likt hij over de wond. Hij kijkt naar mij. 'Ben je eindelijk weer wakker Vanora' vraagt hij.

Hij tilt Vika op en legt haar op de bank neer. 'Nu zal zij ook naar me luisteren' zegt hij.

'Raakt jouw gif dan nooit op' vraag ik.

'Wilde je niet dat ik haar verslaafd maakte' vraagt hij terwijl hij me aankijkt.

'Ook al haat ik haar, nee. Verslaafd zijn is niet leuk.'

'Ik was verslaafd aan jouw bloed' zegt hij terwijl hij naar me toeloopt, 'voor mij was het ook lastig om dat niet te krijgen toen ik in de cel zat.'

Hij staat nu bij me en wrijft over mijn wang. 'Heb je goed geslapen Vanora' vraagt hij.

'Jawel' zeg ik terwijl ik een stapje achteruit doe, 'ik had alleen een nachtmerrie.'

'Een nachtmerrie? Waar ging die over?'

'Jou.'

'Fair enough' zegt hij grijnzend, 'kom we gaan eten.'

Ik loop achter hem aan naar de bank. Ik ga erop zitten. Hij pakt een bord en geeft die aan me. 'Die twee boven hebben al eten gehad. Ik zal je zo meenemen naar ze toe, dan kun je bloed drinken.'

Ik knik zachtjes. Hij gaat naast me zitten en we eten ons eten op. Vika blijft slapen. Na het eten en het bloed drinken ga ik snel slapen. Ik heb geen zin in Vika of Kermichil!