The Royal Twin

--- XXIII ---

Een half jaar gaat voorbij sinds de tweeling is geboren. Ik ben alweer aangesterkt en Macaulay leert me iedere maandag jagen. Iedere dag wil hij minimaal twee uur alleen met me zijn. Meestal praten we wat en soms spelen we vleugel.

De tweeling is een heel stuk gegroeid. Zowel in de breedte als in lengte. Beide hebben ze hele blauwe ogen van Macaulay. Wel heeft Iagan het zwarte, dikke haar van Macaulay. Evanna heeft net als mijn moeder en ik blond, dun haar. Maar bij haar is het nog bijna wit.

Robena komt vaak langs met Peigi. Peigi is ook helemaal verzot op de tweeling. Samen met Lileas spelen ze met de baby's op het bed. Ze kietelen ze en blazen op hun buikjes. Ze doen ook kiekeboe met de tweeling die het allemaal geweldig vind!

Kermichil zal vandaag worden gedood. Macaulay heeft hem één keer hier laten brengen. Voor zijn uitspraak. Kermichil grijnsde breed toen hij mij zag. Ik zat op mijn troon en voelde me heel erg angstig. Macaulay stond op en sprak zijn uitspraak uit. Kermichil begon te lachen. 'Ik had een goed leven' zei hij grijnzend, 'ik mocht haar bloed drinken. Jammer genoeg heb ik de tweeling niet zelf, met mijn eigen ogen, kunnen aanschouwen.'

Macaulay was woest geworden en had de wachters hem weg laten brengen. Ik heb die avond aan Macaulay gevraagd hoe Kermichil zal sterven. Vampiers kunnen vergiftigd worden met roest. Door knoflook zwellen hun kelen op en dan stikken ze. Als laatste kan een vampier gedood worden met een staak door zijn hart. Dat is wat er bij Kermichil gaat gebeuren. Hij zal worden doodgestoken.

Macaulay gaat er zelf heen. Hij wil heel zeker weten dat we geen last meer hebben van hem hierna.

Farlan en Maisie zijn een week geleden nog met hem gaan praten. Maar Kermichil gaf niets meer om hem. Maisie had veel verdriet en ik wilde haar troosten maar van Macaulay moest ik ze met rust laten. Toch ben ik gegaan en Maisie zei dat ze het erg waardeerde.

Ik sta nu met Iagan in mijn armen in de hal. Mijn vader draagt Evanna. Macaulay neemt afscheid van zijn oom en tante. Daarna kijkt hij mij aan. Ik glimlach naar hem. 'Wees voorzichtig' zeg ik zacht, 'alsjeblieft?'

'Altijd' zegt hij glimlachend.

Hij geeft me snel een kus. Ook geeft hij een kus op het hoofd van Iagan. Daarna neemt hij afscheid van mijn vader en Evanna. Daarna omhelst hij Lileas. 'Let jij op de tweeling' vraagt hij aan haar.

'En op Vanora' zegt ze grijnzend.

Macaulay grinnikt en knikt. Daarna vertrekt hij samen met Uilleam.

Ik vertrek met de rest naar boven en ga in de zitkamer zitten. Lileas gaat op de grond zitten en ik leg de twee op hun babyspeelkleed.

Ze beginnen met de speeltjes die boven hun hangen te spelen. Ik kijk toe zodat ze zichzelf of elkaar geen pijn doen.

Tibby komt de kamer inlopen. 'Goedemorgen uwe hoogheden' zegt ze met een reverence.

'Goedemorgen' zeg ik met een glimlach.

'En hoe zijn de twee donderstenen vandaag?'

'Ze hebben elkaar nog geen pijn gedaan' zegt Lileas.

Allemaal grinniken we. Na een tijdje begint het te regenen en onweren. Ik ben eerst bang dat de tweeling bang zal zijn en gaan huilen maar ze negeren alles.

Na drie uur komen Macaulay en Uilleam binnen. Van Macaulays haar druppelt af en toe wat regendruppels. Ik sta op en hij omhelst me. Daarna omhelst hij Maisie en Farlan. 'Hoe ging het' vraagt Farlan.

'Rustig' zegt Macaulay, 'hij onderging alles gewoon.'

Maisie zucht diep. 'Het spijt me tante' zegt Macaulay, 'maar hij...'

'Het waren zijn keuzes' zegt Maisie snel, 'het is niet onze fout.'

'Precies' zegt Macaulay, 'het waren zijn keuzes.'