The Royal Twin

--- epiloog ---

Er is twee jaar vergaan sinds de tweeling is geboren. De tweeling is dus nu twee.Ze zijn flink gegroeid en kunnen al lopen. Meestal zijn ze te lui om te lopen en kruipen ze rond door de vertrekken. Macaulay had gelijk. De bedienden zij zo oplettend dat we sowieso wel om het uur worden geroepen omdat de tweeling weer ergens was waar het niet mocht. Vaker is het Iagan die iets doet dan Evanna.

Lileas is ondertussen elf geworden. Ze is nog steeds helemaal verzot op haar neefje en nichtje. Ze speelt nog vaak met de zonen van Balgair. De meisjes van Uilleam zijn ook helemaal verkocht aan de tweeling.

Macaulay is minder gestrest sinds Kermichil ter dood is gebracht. 's Avonds zitten we vaak bij de vleugel en spelen we muziek. Vaak leggen we de baby's op hun speelkleden en spelen dan muziek.

Farlan en Maisie zijn een maand na de dood van Kermichil even weggegaan uit het paleis. Ze wilden tijd met zijn tweeën hadden ze gezegd. Na een half jaar kwamen ze weer terug bij ons wonen.

Laire is ondertussen afgekickt. Macaulay en ik hebben haar benoemd tot kindermeisje omdat ze niet wilde dat mij of de tweeling iets overkwam. Toen we het haar vertelde begon ze te huilen en zei ze nog een keer dat ze straf verdiende in plaats van zulke belangrijke taken.

De kamer van de tweeling is nu nog bij ons in de buurt. Er is een doorgang naar hun kamer. Er is in hun kamer nog een deur die leid naar de kamer van Laire. Als ze oud genoeg zijn gaan ze naar een ander vertrek. Dan verhuist Laire met ze mee.

Ik lig nu in bed. Macaulay ligt achter me. Een maand geleden begon ik me misselijk te voelen in de ochtend. Maar dat was maar één dag en er was niets te zien op de test. Maar ik ben gisteren weer naar Gawyn gegaan zonder Macaulay. Die vertelde me dat er deze keer wel te zien was dat ik zwanger was. Ik moest alleen nog een manier vinden om het Macaulay te vertellen.

Ik ben allang wakker maar Macaulay ligt nog heerlijk te slapen achter me. Ik kruip onder zijn arm vandaag en kleed me snel aan. Daarna loop ik naar beneden. Naar de keuken. De koks kijken meteen op als ik binnenkom. 'Goedemorgen uwe majesteit' zeggen ze met een buiging.

'Goedemorgen' zeg ik met een glimlach.

De chef-kok komt aanlopen. 'Wat kunnen we voor u doen uwe majesteit?'

'Ik heb iets te vertellen aan mijn man maar ik weet niet hoe, en ik wilde jullie hulp vragen.'

'Natuurlijk majesteit, wat is de boodschap?'

'Ik ben zwanger.'

Ik leg mijn hand op mijn buik. 'Gefeliciteerd uwe hoogheid' zeggen ze allemaal.

'Dank jullie' zeg ik glimlachend.

'Wacht even' zegt de chef-kok, 'ik heb wel een idee. We kunnen een bol van suiker maken en daarin een roosje doen.'

'Perfect idee' zeg ik blij, 'dank u.'

'Met alle genoegen koningin. We zullen het snel gaan maken.'

'Dank jullie allemaal' zeg ik glimlachend.

Ik draai me om en loop weer terug naar boven. Net als ik de kamer inloop komt Macaulay de slaapkamer uit. 'Waar was jij heen' vraagt hij.

Hij loopt naar me toe. In zijn ogen zie ik iets speels. 'Ik ging iets regelen' zeg ik, 'voor de tweeling.'

'Aha' zegt hij, 'niets anders?'

'Nee' zeg ik.

Op dat moment begint de tweeling te huilen. Ik loop hun kamer in. Laire komt ook binnen. 'Goedemorgen uwe majesteit' zegt ze glimlachend.

'Goedemorgen' zeg ik glimlachend.

ik til Evanna op en zij tilt Iagan op. 'Zullen we ze maar aankleden?'

Laire knikt en we kleden de tweeling aan. Daarna gaan we naar beneden. We zetten de tweeling in de babystoeltjes. Eén staat naast mij en de ander meteen naast Macaulay. We wachten op de rest. Daarna brengen de bediendes het ontbijt. Zodra Macaulay de suikerbol voor zich krijgt fronst hij. Daarna kijkt hij naar mij. 'Breek het' zeg ik grijnzend, 'dan weet je het denk ik al.'

Hij breekt met zijn lepel de bol en de roos komt tevoorschijn. 'Ben je zwanger' vraagt Macaulay starend naar de roos.

'In de roos' zeg ik.

Hij springt op en kust me. 'Wat geweldig' roept Maisie.

'Dus over zesendertig weken is er weer een dondersteen bij' zeg ik grijnzend.