Chandy's Pov
Nandito na ako sa Kumpanya pero hanggang ngayon iniisip ko parin ang sinabi ni Kats sakin.
"You can't accept the fact that you're still inlove with him? But you're still hoping that he'll still treat you as his Bestfriend. Tell me Chandria, What if pumunta sya dito at tinuring ka parin Bestfriend nya even if you've done the biggest mistake you've made in your whole life and take note he accepted it, He forgave you. Ikaw? Mapapatawad mo pa ba sya sa paulit-ulit nyang pagiwan sayo dahil sa sinasabi mong kaduwagan nya?"
"No"
"Well then, Don't expect you guys will be Bestfriends again. You know why?"
"It's because you both don't want to lessen your prides."
Napatungo nalang ako dahil sa frustration.
"Ma'am may kailangan daw po kayo pirmahan." Napatingin ako kay Lea nang bigla nalang syang lumitaw sa Harapan ko.
Binigay nya naman sakin yung pipirmahan ko kaya binasa ko muna bago pinirmahan tsaka binalik sakanya tsaka sya lumabas na sya.
"Parang tanga ka kasi eh. Sasagot-sagutin mo pero hindi mo naman pala Mahal."
"Ahhhhhh!!" I screamed out of frustration.
"Yeah, He's mad at you. And it's because you're still thinking of the person that he's begging you to forget."
"Nasasaktan ako tuwing naririnig ko na sya parin ang mahal mo! Kasi feeling ko hinding-hindi mangyayaring mamahalin mo rin ako!"
Unti-unti nang tumulo ang luha ko at napatango nang biglang bumukas ang Pinto ng Office ko at pumasok si Drake at nasa likod nya si Lea na halatang nagaalala sakin.
Lumapit naman sakin si Drake at sinenyasan si Lea na umalis kaya tumango ito at umalis, Tumungo nalang ulit ako dahil tuloy-tuloy parin ang pagtulo ng luha ko. Narinig kong nagsara na ang pinto at lumapit sya sakin. Humihikbi lang ako nang may naramdaman akong nilagay nya sa likod ko na sa tingin ko ay Coat nya.
Hinawi nya naman ang buhok ko na nakaharang at nilagay sa likod ng tenga ko. Unti-unti nyang inangat ang ulo ko at pinunasan nang panyo ang mga luha ko.
"Shhhhhh" Pagpapatahan nya sakin at hinug ako.
"That's enough, Love. Bakit ka umiiyak?" Hindi na ako nakatiis at tumayo ako tsaka sya niyakap.
"I'm sorry" Umiiyak ako habang yakap sya maya-maya lang ay naramdaman ko na ang kamay nya sa Bewang at niyakap din ako.
"I'm sorry. I'm sorry" Naramdaman ko ang kamay nya sa Buhok ko at hinalikan ako sa tuktok ng ulo ko.
"Shhhh. It's okay, Love. Tahan na." Sabi nya at humiwalay sakin tsaka pinunasan ang mga luha ko.
Iyak lang ako ng iyak habang sya pilit na pinupunasan ang mga luha ko kaya natawa ako ng konti sakanya kasi halatang nahihirapan na sya.
"Oh ayan, Mukha ka nang Zombie oh. Yung make-up mo naka-kalat na." Asar nya at tumawa sya kaya hinampas ko sya ng mahina tsaka pinunasan ang mga luha ko.
Dumaan muna ako ng Comfort Room at naghilamos dahil naka-kalat na nga talaga ang make-up ko. Pagkatapos kong palitan yung make up ko ay bumalik na akong Opisina ko at nakita ko sya dun na may kausap sa phone na sa tingin ko ay sekretarya nya ata.
Umupo ako ulit sa Swivel Chair at nagtrabaho ulit.
"Tumawag sakin secretary mo kanina nagpapanic, Sabi nya umiiyak ka daw dito sa office mo. What happened?"
