Mafia's Property 1 & 2

Hoofdstuk 1

*intro*
P.O.V Vera
Hallo ik ben Vera. Ik zal mezelf eerst voorstellen. Ik ben 19 jaar oud. Mijn lievelings kleur is zwart. Mijn lievelings hobbies zijn sporten en tekenen. Ik heb geen vrienden en ben veel alleen. Ik had een broer, maar hij is overleden na een incident. Mijn ouders zijn heel rijk en gaan veel naar het buitenland, maar ik mag niet mee en blijf altijd thuis, alleen. De laatste keer dat ik mijn ouders zag was ik toen ontvoerd. En dit is mijn verhaal.

*Begin*
Ik werd wakker door luid geklop op de deur en kreunde boos op mijn bed. Opende mijn ogen en keek om me heen. Niemand was in mijn kamer. Ik stond op en probeerde niet te vallen door de duizeliheid. Ik stapte naar beneden en zag mijn ouders die hun bagage klaar maakten, om naar het buitenland te reizen voor werk. Mijn moeder kwam naar me toe en zei:

"Vera. Sorry, maar dit keer gaan we voor twee maanden. We zullen je wel elke dag bellen. Ik zal je missen."

Ja, natuurlijk bellen. Ze vergeten altijd dat ik besta. Ik keek naar haar grote ronde ogen en glimlachte.

"Ik jou ook."

Antwoorde ik en slikte de pijn weg. Ze gaf me een kus en een knuffel. Mijn vader kwam dan en deed het zelfde.

"Zorg goed voor je zelf."

Zei hij zacht. Ik keek naar mijn vaders ogen. Hij heeft grijze ogen net als ik. Ik zag dat ze me triestig aankeken.

"Doe ik altijd."

Hij glimlachte en gaf me een kus op mijn wang. Ze namen hun bagage en zeiden gedag. Ik stapte naar buiten en zag hoe ze weg reden. We wonen in een grote villa. Beetje ver van het stad. Ik ging terug naar binnen en maak ontbijt klaar en eet alles op. Dan ging ik naar mijn kamer kleed me op en ren naar mijn auto om naar het stad te gaan.

Ik zocht een parkeerplaats en vond er één na een halfuut. Ik stapte uit en ging naar het winkelcentrum. Keek wat rond en wandelde door de straten. Ik kocht een mooie jurk en at in dunkin donuts. Ik verveelde me, dus ging ik wat boodschappen doen. Moe stap ik in het winkel en nam alle benodigd heden. Stond in de rij en zag een groep van tieners lopen. Ik wou dat ik zo was, maar dat kan niet.

Ik nam mijn boodschappen en voelde dat iemand me aan het staren was. Ik draaide me om en zag niemand. Haalde non geïnteresseerd mijn schouders op en liep verder. Bij mijn auto gooide ik alles er in en reed weg. Het was al inmiddels 7 uur 's avonds. Aan mijn huis aan gekomen parkeerde ik en nam mijn boodschappen. Opende de deur en zette alles in de koelkast.
*chipchip*

Ik hoorde vogel geluid en wist dat het mijn telefoon was. Ik nam die van mijn broekzak uit en keek naar het schermpje. Mijn moeder. Ik belde haar en na een paar keer gaan nam ze op.

"Hallo Vera. Hoe gaat het? We zijn net geland in Parijs."

Ik werd jaloers, maar wat kan ik nou doen.

"Leuk. Alles gaat goed. Hoe laat is het daar?"

"Ja het is al 1 uur in de middag. Bij jou?"

Ik keek naar de klok.
Hier in Amerika is het 8 uur vroeger.

"7 uur 's avonds."

"Dus eet maar lekker avondeten en ik zal je binnen twee dagen bellen goed?"

Ik knikte, maar ze zag het natuurlijk niet.

"Ja is goed, daag."

Ik hing op en ging naar mijn kamer. Oeps vergeten. Ik ging naar de voordeur en sloot die op.

In mijn kamer had ik niets te doen, dus zat ik op mijn telefoon. Na een paar minuten hoorde ik gebonk. Ik stond geschokt op. Deed mijn uggs aan en stopte mijn gsm er in. Ja, het is raar, maar ik weet niet waar anders. Ik had een legging en een grote trui aan. Ik ging stilletjes naar beneden door de trappen en gluurde van boven. Ik zag de voordeur bonken, zoals iemand die van buiten open probeert te krijgen. Ik ging naar beneden en stond voor de trappen. Er was nog een grote afstand van de trap naar de deur, dus stond ik daar. Na de 3de bonken ging de deur met een bons open. Een man met een bivakmuts ging naar binnen en zag me. Ik voelde dat hij grijnsde. Van de schrik rende ik naar boven en verstopte in mijn kamer. Ik sloot de deur en leunde er tegen.

"Vera kom tevoorschijn!"

Riep de man. Wie is dat? En hoe weet hij mijn naam!? Ik keek door de sleutelgat en schrok toen ik een oog zag. Ik gilde en viel achter over.

"Daar ben je."

De man beukte de deur open en ik rende naar mijn badkamer. Oeps te laat. Hij ving mijn arm en trok me zijn kant op. Ik botste tegen zijn borst aan en de lucht werd uit mijn longen geperst. Met mijn rechtse been schopte ik in zijn gevoelige plek. Hij gilde van de pijn en liet me los. Hij viel kreunend en jammerend op de grond. Toen ik door de deur wilde gaan nam hij mijn been vast. Ik viel en hij kroop boven me. De man had licht blauwe ogen die boos naar me keken.

"Wat ben jij voor pittige tante zeg!"

Ik stribbelde tegen hem maar het lukte niet. Hij pinde mijn handen vast tegen de grond.

"Laat me los rotzak!"

Hij gaf me een klap en zei:

"Werk mee! Bitch! of niet zal het alleen maar pijn doen."

Het boeide me niet dat het pijn zal doen ik wilde hier weg geraken. Hij hief me over zijn schouder. Ik sloeg hem op zijn rug, maar het leek niet te werken. Hij nam me naar benden door de trappen, naar buiten. Ik zag nog vier jongens naast een zwarte auto staan.

"Eindelijk hoe lang kan het duren?"

Zei één van hen.

"Niet mijn schuld, ze is me der eentje."

Hij legde me neer en ik nam de kans om weg te rennen. Ik prikte in zijn oog met mijn vinger en hij liet me los. Ik rende weg en opeens werd ik getakeld en mijn hoofd raakte de grond hard aan. Mijn hoofd draaide en ik voelde alsof ik elk seconde kan flauwvallen. Ik keek op en zag één van de jongens. Hij had hazelbruine ogen.

"Wat ben jij snel zeg."

Hij riep  me op. Ik had geen energie om me tegen te verzetten door de enorme hoofdpijn. Hij nam mee naar de auto, wat lang duurde. Ben ik zo ver weg gerend? Hij zette me in de auto en iemand anders zat naast me. Ik stribbelde nog eens om weg te komen.

"Zeg! Jij houdt nooit op hé!?"

"NEE!"

Hij hield mijn handen vast en een andere bond me.

"Laat me los!"

Riep ik hard. Één van de jongens nam een spuit en spoot iets in mijn arm. Ik voelde hoe de vloeistof in mijn bloed verspreide. Mijn ogen werden zwaar en mijn hoofd tolde.

"Slaap lekker prinses."

Ik keek naar boven en zag de blauwe ogen van de eerste jongen.

"Rot in hell."

Zei ik nog zacht en viel in slaap.