Mafia's Property 1 & 2

Hoofdstuk 10

Ik opende de deur en stapte naar de slaapkamer. Vera was niet daar. Ik rende naar de badkamer en ze was daar ook niet.
Waar the HELL is ze!?
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
P.O.V Vera
Ik werd wakker op een bed. We zijn misschien in het hotel gekomen en... Davon nam me naar de kamer! Ik stond op en zocht naar Devon. Hij was nergens te bekennen. Ik ging naar de voordeur. Ik trok en duwde, maar de deur was op slot. Ik keek rond en zag een telefoon. Ik belde de balie

"Hallo met wat kan ik u helpen?"

"Hallo, ik zit vast in de hotelkamer kunt u misschien iemand vragen om die te openen?"

"Ja, welke nummer."

Shit, ik keek rond en zag op de tafel een blad met de kamernummer.

"238"

De vrouw antwoordde niet.

"Sorry, maar we mogen niet naar deze kamer gaan die is verboden door Meneer Sin."

Ze hing op. Fuck! Kom op! Denkt hij over alles. Dus zit ik hier vast. Mijn buik rammelde en ging naar de keuken. Er zijn eieren, melk, brood en nog producten dat in een huis zijn. Cool. Ik nam een pan en brak een ei. Ik zal een omelet maken. Zal ik misschien voor Devon maken? Zal wel, waarom niet. Dan zal hij het me bevelen en ik heb geen trek in bevelen. Ik maakte een omelet met kaas en nog een paar producten. Ik heb de recept zelf gemaakt. Na een paar minuten was het klaar en legde de mijne in een bord. Twee eieren voor mij en twee voor Devon. Ik hoorde iets openen, maar bestede geen aandacht aan. Ik wilde net Devons omelet in een bord leggen toen hij naar binnen kwam. Hij leek een beetje gespannen en boos. Toen hij mij zag zuchtte hij.

"Alles goed?"

Vroeg ik niet begrijpend en verward. Hij ging naar me toe. Ik schrok, maar voor dat hij iets kon doen. Vroeg ik als hij een omelet wil. Hij stopte voor me en mijn adem stokte. Hij knikte en ging zitten. Ik legde zijn omelet in zijn bord en schoof het naar hem toe. Hij nam een hap.

"Hoe is het?"

Vroeg ik en hij knikte.

"Goed, moet je vaker maken."

Ik glimlachte en opeens begon Devon te kokhalzen. Het leek alsof hij geen lucht kreeg.

"DEVON!"

Hij keek me rood aan.

"Het is vergiftigd, neem de blauwe doos voor dat ik-..."

Hij viel op de grond. Ik werd bang en dacht na. Welke blauwe doos!? Ik ging naar de slaapkamer en neusde rond. Ik vond een blauwe doos in zijn koffer. Er zat een spuitje in met een tegengif denk ik. Ik rende naar Devon en knielde naast hem. Ik spoot hem in zijn arm en wachtte af.

"Devon! Word wakker! Devon...?"

Ik luisterde naar zijn hartslag. Shit! Er is geen. Ik begon met CPR. Eerst twee keer mond op mond en dan 30 keer op zijn borst drukken. Ik kan bijna niet meer en hij word niet wakker. Ik had tranen in mijn ogen. Niet omdat hij dood gaan, maar omdat een persoon voor mijn ogen dood gaat en ik kon hem niet redden.

"DEVON!"

Riep ik de laatste keer en gaf een harde druk tegen zijn borst. Hij stond met een ruk op en ademde diep adem. Ik schrok en viel achter over. Hij lag terug op de grond en kuchte. Ik ging terug naar hem en draaide zijn hoofd mijn kant op om te zien als hij in orde is. Hij lag op zijn rug en ademde rustiger. Ik zuchtte.

"Was je bezorgd?"

Vroeg hij en grijnsde.

"Niet op jou als je dat wil weten. Straks zullen mensen denken dat ik u heb vermoord."

Hij probeerde op te staan en ik hielp hem naar bed. Toen ik hem op bed zette kreunde hij. Hij lag en ik ging een handdoek nemen met water omdat hij gloeide. Onderweg gooide ik de omeletten weg. Ik depte het handdoek zacht op zijn voorhoofd toen ik naar hem ging. Hij sloot zijn ogen. Na een lange stilte brak hij die.

"Waarom rende je niet weg?"

Vroeg Devon met een schorre stem. Ik slikte en keek naar beneden. Hij deed mijn kin omhoog en wachtte op mij antwoord.

"Ik euh... na dat mijn broer overleed beloofde ik mezelf dat ik iedereen zal helpen dat mijn hulp nodig heeft. Hem niet laten tot dat hij/zij beter is."

Hij knikte en liet mijn kin los. Wat een stomme belofte. Maar ik kan die niet verbreken. Het is voor mijn broer.

"Ga weg. Ik moet rusten."

Zei hij en draaide om. Waarom is hij altijd lief en opeens slecht. Ik stond op en sloot de deur achter me. Misschien is de deur nu open. Ik probeerde die te openen en nee. Die is weer dicht. Ik zal proberen de sleutels af te pakken wanneer hij in slaap valt. Na een paar uur ging in naar zijn kamer. Hij sliep op zijn buik en dan zag je zijn rug alleen. Wow dat is een sexy rug. Ik ging dichter naar hem en raakte zijn broek aan. Ik voelde als hij iets heeft, maar voelde niets. Dan in fractie van een seconde lag ik op zijn buik en slaakte een kreet. Hij grijnsde en keek me speels aan.

"Denk het niet."

Zei hij met zijn ochtend stem? Ik probeerde van hem af te komen, maar het lukte niet. Ik bleef hem stil aan te kijken. Hij draaide me om zo dat ik op het bed lag en hij boven me. Hij pinde mijn handen in het bed.  Mijn hart bonkte te keer hij gaat me verkrachten als Demon! Ik begon mezelf te verzetten. Ik schopte naar hem en had tranen in mijn ogen. Hij keek me geschokt aan, maar herstelde zichzelf.

"Vera! Rustig!"

Ik stopte niet en stribbelde harder. Hij ging van me af en nam me op zijn schoot. Hij knuffelde me zo dat ik geen kant op kon gaan. Ik sloeg hem op zijn borst met mijn hand om van hem weg te komen, maar het lukte niet. Ik gaf het op en bleef in zijn handen zitten. Hij shushte naar me en knuffelde me harder niet zo hard dat het pijn deed. Soms denk ik dat hij niet zo erg is, maar speelt alleen zo.
___________________________
Hey wat denken jullie van deze hoofdstuk? Ik hoop dat jullie die houden.
Ga check de boek van writingloveforever. Haar boek heet Badboy en het is super leuk. Dankje voor +1k.