Mafia's Property 1 & 2

Hoofdstuk 24

Goed gedaan. Ga nu douchen en fris je op. "

Hij ging weg zonder iets te zeggen. Op wie lijk ik? Wat bedoelt hij?
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

P.O.V Vera

Ik werd wakker, maar opende mijn ogen niet. Gespannen lag ik op mijn bed en luisterde naar elk geluid die van buiten kwam. De deur ging open, maar ik wilde niet zien wie het was. Ik voelde een deuk op mijn bed en werd nerveus. De persoon schreeuwde in mijn oor en ik schoot overeind.

"WAT DOE JE!?"

Max keek me geamuseerd aan en lachte.

"Wie heeft jou manieren geleerd?
Dat is niet hoe je gedag zegt."

"Hou je mond."

Mompelde ik en sprong op hem. Hij viel achterom en ik op hem. Giechelend probeerde ik overeind te geraken, maar hij hield me vast.

"Max! Ahaha laat me los!"

Schreeuwde ik lachend. Hij liet me los, maar dan begon hij me te kietelen. Rot lachend viel ik op de grond.

Hij lachte en rende weg.

"Max! Kom hier!"

"Niet als je me vangt!"

Hij rende naar de trappen. Ik zal de kortere route nemen. Ik rende naar één van de kamers. Er was daar een lift die naar de keuken gaat. Niet heel groot voor mensen, maar voor voedsel. Maar toch paste ik er in. Ik drukte op de knop en de lift kwam er aan. Propte mezelf in en drukte op de knop naar beneden. Ik ging naar beneden en Max gluurde van de keuken deur naar buiten. Ik wilde me kapot lachen, maar dan zal hij weten dat ik achter hem sta. Stil gleed ik uit de lift en ging naar hem. Schreeuwde in zijn oor en hij schrok bijna een ongeluk.

"Bahahaha je moest Bahahaha jou gezicht zien! Haha!"

Hij keek me boos aan en dan lachte mee.

"Ik heb je gemist."

Hij knikte en knuffelde me.

"Ik jou ook zusje."

Mijn hart maakte een sprongetje. Hij noemt me nog steeds zo na alles wat er gebeurt is. Ik begon te schokken en had tranen in mijn ogen.

"Waarom ween je?"

Vroeg hij triestig en blij tegelijk. Ik schudde mijn hoofd.

"Gewoon blij dat je er bent."

Ik veegde mijn tranen weg en gaf hem nog een knuffel. We waren op weg naar mijn kamer en hij vertelde me alles. Hij werd geslagen met alles wat je maar kon bedenken. Hij had zijn hoop verloren, maar dan dacht hij over mij en het kwam terug. Ik nam afscheid aan mijn kamers deur en deed mijn ochtend routine.

Na een uur ging ik terug naar beneden en trof alle jongens beneden. Ze glimlachte toen ze me zagen. Devon was er niet, raar. Ik ging aan tafel zitten en sprak met Derek. Na het ontbijt liep ik terug naar boven. Toen ik de deur open deed zag ik Dorothy. Mijn bloed kolkte en voelde boosheid opborrelen. Ik ging naar haar toe. Ze glimlachte naar me zoals ik niks van weet.

Ik gaf haar een klap. Dan keek ze me geschokt aan.

"Ga uit mijn kamer !@#$%^&*. Je wist best wat ik over Devon vind. Ik weet wat je deed. Jij verdient de pijn dat ik had."

Ze had tranen in haar ogen en ging weg. Zonder iets te zeggen en sloot ze de deur. Ik voelde dat ik moest wenen, maar hield me in. Mijn hoofd deed pijn. Ik hou niet om hier te zijn. Misschien lukt het me om weg te lopen. Wacht niet vandaag. Ik wil nog Derek en Max nog één keer zien.

De deur vloog open en ik schoot op. Devon keek me boos aan.

"Heb je Dorothy geslagen?"

Die hoer kan haar kop niet dicht houden. Ik zal haar dan een kopje kleiner moeten maken. Ik knikte als antwoord.

"Je krijgt straf omdat je haar sloeg."

"Wat!? Echt niet!"

Hij kwam naar me toe.

"En waarom niet?"

Ik keek naar beneden. Wat zal ik zeggen? Omdat ik gewoon jaloers was op haar?

"Ik had haar een geheim verteld en ze had iets met het gedaan. Het spijt me... ik ben koppig geweest."

Ja, hallo! Denk je echt dat ik spijt heb. Ik wil gewoon geen domme straf van hem.

"Je gaat het in haar ogen zeggen dat het je spijt."

"Wat!? Nee!"

Hij sloot zijn ogen tot spleetjes en zuchtte. Keek me serieus aan en zei:

"Dan zal je staf krijgen voor eens en voor altijd. Je gaat naar kamer 13."

Mijn adem stokte en mijn bloed bevroor. Hij kan het toch niet maken? Ik ga daar dood. Ik deinsde achteruit bang dat hij me weg zal sleuren. Hij kwam dreigend op me af. Ik schreeuwde naar Derek om hulp, maar er kwam niemand op dagen. Hij kwam dichter en ik gaf hem een stoot in zijn gevoelige plek. Hij kreunde en keek me boos aan.
Rende om hem heen naar de gang.
Ik hoorde voetstappen achter me en zag Devon achter me lopen.

"Vera!"

Ik had tranen in mijn ogen en rende een gang in dat ik niet kende. Probeerde een paar deuren te openen, maar het lukte niet. Ik rende verder en kwam op een dood einde. Er waren drie deuren aan de zijkanten en een deur aan de einde van de gang. Ik rende naar de einde van de gang en opende de deur.

Mijn moed zonk me in de schoenen. Er was in de kamer martel machines. Er was een bed met riemen die jouw handen en benen hield. Messen, spuiten en nog meer voorwerpen. Ik sloot de deur en zag nummer 13 erop staan. Ik leunde tegen de deur en ademde diep in en uit. !@#$%^&* ik heb mezelf geleid naar kamer 13. Devon verscheen in de gang en ik werd banger. Ging naar de dichtstbijzijnde deur en probeerde die te openen. Zonder geluk waren ze gesloten. Ik leunde bang tegen de deur van kamer 13 en wachtte bang af. Hij kwam dichter en dichter. Heel erg traag om me banger te maken.

"Dat was niet echt een goede poging van je."

Het leek alsof er een schaduw over zijn gezicht verscheen. Ik keek niet naar de Devon die ik kende. Dat is iemand anders. Enger dan Devon ooit was. Wanneer hij bij me was, streelde hij mijn wang met zijn vingers. Ik sloot mijn ogen en voelde zijn vingers mijn kin grijpen. Hij draaide mijn hoofd naar rechts en kwam dichter naar me. Ik voelde zijn lichaam tegen de mijne en ik huiverde. Hij liet een spoor van kusjes achter, van mijn kaak naar mijn nek. Dan ging hij naar boven en fluisterde.

"Je kan niet van me weg rennen. Je bent van mij."

Ik opende mijn ogen en keek Naar hem. Zijn licht blauwe ogen gloeiden vuur. Mijn hart klopte tekeer. Dit is Devon niet. Dit is een masker. Hij legde zijn handen naast mijn hoofd en bewoog een beetje achteruit met zijn lichaam.

"Je bent zo koppig. Ik begin geduld te verliezen."

Zei hij koud alsof hij walgde van me. Ik zag een glinstering van verlangen in zijn ogen. Hoe snel dat kwam ging het zo snel weer weg.
------------------------------------------------------
Hey! Ik heb vandaag gepubliceerd omdat ik morgen het niet kan doen. Ik moet leren voor het examen. Anyway wat vonden jullie van deze hoofdstuk?