Mafia's Property 1 & 2

Hoofdstuk 26

"Ik hou van je Vera Adams."
Zei Devon en viel flauw.
"Nee wacht. Sta op, sta op. Ik hou ook van jou."
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
P.O.V Vera

Ik zat naast hem en keek Alexia wraaklustig aan. Ik wilde haar kop af bijten. Ze glimlachte naar me en zei:

"Geen zorgen. De wereld is beter zonder hem. Kom op we gaan jongens."

Een man deed de deur open en er kwamen andere mannen naar binnen. Ze schoten de mannen van Alexia neer, maar hielden haar levend. Ze sleurden haar mee naar buiten.

"Nee stop! Ik vervloek je Devon Sin!"

Een man met een zwarte masker keek naar me en deed de masker af. Tyler grijnsde.

"Ik dacht misschien dat jullie hulp nodig hadden."

Alle jongens zuchten en lachten.

Ik zuchtte ook opgelucht en keek naar Devon. Zonder te merken had ik op Devon's wond gedrukt zo dat hij niet uit zal bloeden.

"Vera je moet gaan. We zullen hem wel verzorgen."

Zei Derek achter me. Hij hield me vast, maar ik rukte mezelf los.

"Ik laat hem niet alleen."

Hij houdt van me. Ik denk ik ook.

"Vera, het zal hem niet helpen als je hier bent wanneer je overstuur bent."

Ik knikte dan maar. De andere jongens deden hem los. Derek hief me op een bruidstijl op. Ik zat onder het bloed. Onbewust van wat er gebeurde keek ik rond. Op de grond in de gang was er een vrouwen lichaam.

Dorothy. Och arme. Ik was boos op haar, maar het was niet de bedoeling dat ze dood gaat.

Derek nam me naar mijn kamer en deed mijn kleren uit. Hij zag me nu naakt. Ik was nu zo in trauma dat het me niet scheelde. Hij waste mijn lichaam van het bloed en gooide mijn kleren weg. Daarna haalde hij me eruit en kleed me aan. Bevroren keek ik voor me uit. Hij legde me in bed en zuchtte.

"Ga slapen."

Ik knikte. Ik was moe zelfs als het alleen maar 3 uur 's middags was. Hij stond op en ik hield zijn hand vast.

"Kan je bij mij blijven tot ik in slaap val?"

Hij knikte en ging naast me liggen. Ik nestelde tegen hem aan. Sloot mijn ogen en probeerde aan iets anders te denken tot dat ik in slaap viel.

Ik werd wakker en keek rond. Niemand was hier. Ik stond op en ging uit mijn kamer. Ik hoorde geluid uit de kamer van Devon komen. Ik liep sneller en stond voor de deur. Devon lag op het bed. Hij keek me aan. Zijn ogen glinsterden toen hij me zag. Ik glimlachte en stapte naar hem toe. Er was een dokter bij hem.

"Hoe is het?"

Hij knikte en kreunde.

"Kan beter."

Ik ging op een stoel zitten naast zijn bed. De dokter kwam naar me toe en zei:

"Mevrouw hij moet rusten, dus hou het kort."

Devon keek hem boos aan.

"Elke keer dat ik naar jou gezicht kijk voel ik me erger en elke keer dat ik naar haar gezicht kijk dan voel ik me beter. U kunt gaan. Ik red me prima."

Ik grinnikte van zijn antwoord. De dokter knikte en ging weg. Ik keek bezorgd naar hem en nam zijn hand vast.

"Weet je nog wat je zei voor je flauw viel?"

Vroeg ik en speelde met zijn hand. Hij knikte alleen maar.

"Heb je gehoord wat ik zei?"

Hij knikte weer.

"Ik zal het fijn vinden als ik het weer kon horen zonder flauw te vallen van de pijn."

Ik giechelde en keek hem aan.

"Ik hou ook van jou Devon Sin."

Ik zag iets blij in zijn ogen. Hij wilde iets zeggen, maar Max kwam net naar binnen.

"Ha daar ben je. Je lag niet in je kamer dus dacht ik al dat je hier was. En Dark Lord, hoe gaat het?"

Vroeg Max lachend. Devon keek hem geïrriteerd aan.

"Noem me nog een keer zo en ik ga je slaan."

Max lachte.

"Ik denk niet dat je dat nu kan doen dus-..."

"Max."

"Ok, ok. Ik hou mijn mond al. Jeez."

Ik lachte. Na een paar uur ging ik weg en deed mijn nacht routine. Voordat ik ging slapen, ging ik naar Devon's kamer. Hij zag me en zei niks.

"Ik wilde jou goede nacht zeggen en ik ga weg."

"Blijf."

Commandeerde Devon. Ik keek naar de deur en sloot die.

"Sluit het licht."

Ik deed de licht uit en probeerde Devon's bed te vinden. Ik kwam aan het bed. Deed de deken omhoog en kroop er onder. Hij deed zijn hand omhoog en legde die onder mijn hoofd, over mijn schouder. Ik legde mijn hoofd op zijn borst en zuchtte. Ik vind het fijn. Luisterend naar Devon's hart slag, viel ik in slaap.

"Devon!? Waar ben je!?"

Het was stil. Er was niemand in de kamer. Alleen ik tussen vier muren. Ik stond op en ging naar buiten. Liep door de eindeloze gangen. Tot dat achter een deur geluid uit kwam. Ik opende de deur en keek naar binnen. Devon zat op een stoel. Helemaal onder het bloed. Ik rende naar hem toe en knielde neer.

"Devon wat is er gebeurt!?"

Hij keek me zielloos aan.

"Het is jou schuld."

"Wat?"

Vroeg ik verward.

"Het is jou schuld hoor je me? HET IS JOU SCHULD!"

Ik deinsde achteruit en weende.

Alexia kwam tevoorschijn en lachte hard.

"Ja, het is jou schuld."

"Nee. Nee. Dat is niet waar. NEE!"

"VERA STA OP! WORD WAKKER!"

Riep Devon. Ik kneep mijn ogen dicht.

Ik werd wakker en stond schokkend op. Devon kreunde en ik keek hem wenend aan.

"Het spijt me."

Hij trok me naar zich toe en aaide mijn rug. Ik schokte een beetje, maar het hield op na een paar minuten.

"Het is mijn schuld."

Fluisterde ik en viel in slaap.
------------------------------------------------------
Hey weer een hoofdstuk over!
Wat denken jullie er van? Devon is verliefd!
Dankje voor+5,5k reads.
Love you all.