Mafia's Property 1 & 2

Deel 2 Hoofdstuk 33

"Nu!"

Ik schrok en gooide mezelf op Devon. Devon haalde een geweer uit en schoot. Geweer schoten vulden de lucht en mijn adem stokte. Vaarwel wereld.
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
P.O.V  Devon

Het is al middernacht en ik kon niet slapen. Ik bleef denken aan Vera die zich raar gedroeg vandaag. Ik stond op en kleed me aan. Ging naar Vera's kamer en deed de deur open. Vera lag niet in bed en de raam was open. !@#$%^&*! Rennend naar haar bed zag ik een brief. Luca! Ik ging naar de raam en zag een touw die naar beneden ging. Ik wachtte geen seconde en sprong naar beneden.

Ik rende naar het bos op zoek naar Vera. Toen ik dichter was zag ik Vera met Luca praten. !@#$%^&*! Ze zag me en rende achter Luca aan. Ze stapte achter Luca op een motor en reden weg.

"VERA WACHT!"

Schreeuwde ik en zag hoe ze weg reed. Ik voelde me gebroken. Ik zakte door mijn knieën en zag hoe ze traag verdween uit mijn zicht.

"Nee."

Fluisterde ik zacht van de pijn.
Ik stond op van boosheid en nam mijn pistool uit. Ik schot een paar keer en gooide die weg. Viel op mijn handen en schreeuwde.

"Aaaaaaaarrrrgggg!"

Waarom doet het zo veel pijn? Waarom ik? Ik dacht dat het net goed ging. Ik stond op en ging terug naar huis. Ik drukte op de alarm en al mijn mannen kwamen naar benden. Ze stonden in een rij. Derek kwam naar me toe en vroeg wat er is.

"Er komt oorlog. Vera is net er vandoor gegaan met Luca. Ze komen."

Ik keek naar al mijn mannen en zei:

"Mannen! Vandaag is de dag waarop we stonden te wachten! Maak jullie klaar op oorlog."

Ze gingen alle kanten op. Ik was niet gereed om te vechten. Derek zal mijn plaats nemen al ik dood ga. Ik ging naar de woonkamer en nam whisky uit een kast en goot in een glas.

"Devon wat doe je?"

Vroeg Derek. Ik zuchtte en keek voor me uit.

"Ik kan niet meer Derek. Vera is weg gelopen. Ik zal haar niet zien. Nu ga weg."

Er liepen 2 uren voorbij en ik hoorde auto's parkeren. Ik legde mijn masker op en ging naar buiten. Niet gereed om weg te gaan. Ik stapte naar buiten.

"Als jullie mij willen. Kom maar op."

Zei ik en keek hem strak aan, Vera's vader.

"Maak je gereed om te schieten!"

Ik had alleen ogen op hem. Gereed om mijn pistool op hem te richten en te doden.

"Op mijn teken."

Schreeuwde hij en al zijn mannen laden hun geweer.

"3"

"2"

"1"

Opeens zag ik een engel naar me komen. Ik schrok en keek naar de man voor me. Hopend dat hij zal stopen. De engel stapte op de trappen en rende naar me toe.

"Nu!"

Ik nam mijn geweer uit en schoot. De mannen schoten ook en mijn engel viel voor mijn voeten. Ik ving haar op en zakte met haar door mijn benen heen.

"Nee, nee, nee."

Haar rug was rood bevlekt en ik draaide haar om.

"Vera, nee blijf bij me."

Ze keek me aan en glimlachte.

"Hey."

Fluisterde ze en legde haar hand op mijn wang.

"Hey, je ben terug gekomen. Waarom?"

Ze lachte en kuchte.

"Omdat ik van je hou. Ik moest je nog één keer zien."

Ik kuste haar en drukte haar tegen me aan. Tranen gleden naar beneden en keek Vera aan.

"Ik hou ook van jou mijn engel."

Ik keek met betraande tranen op en zag Vera's vader op de grond. Hij was ook geraakt. Er waren nog mannen op de grond. Een vrouw knielde naast haar vader en er kwamen mannen mijn kant op. Ik werd van achter mee getrokken en probeerde mezelf te verlossen. Mannen namen Vera uit mijn handen af en mijn mannen trokken me naar binnen.

"Vera! Stop, nee!"

Schreeuwde ik en stribbelde. Vera lag slap in de handen van een man. De deuren sloten en Derek kwam voor me staan.

"Devon, het is over."

Ik stond op en sloeg de mannen die me vast hielden. Er kwamen meer mannen naar me toe. De eerste gaf ik hem een klap in zijn gezicht en hij struikelde achteruit. De tweede trapte ik hem in zijn buik en gaf hem een knietje. Plots voelde ik elektrische schok door mijn lichaam stromen en viel op de grond. Ik schokte en draaide op mijn rug. Derek had een tazzer in zijn handen. Ik kreunde van de pijn en ging de duisternis tegemoet.

Ik werd wakker en zat geschokt op. Ik stond op en werd naar achter getrokken. Ik keek naar mijn hand en zag mijn hand geboeid aan het bed.

"Derek!"

Derek kwam rennend naar binnen.

"Ja Devon? "

"Maak. Me. Los. Nu!"

Zei ik boos en hij deed wat ik zei. Wanneer mijn hand vrij was wreef ik over mijn pols. Toen hij terug naar me kwam. Nam ik zijn trui beet en trok hem naar me toe.

"Waar is Vera?"

Zijn gezicht betrok.

"We weten niet. Ze werd mee genomen door haar vaders mannen. Sinds dien heben we haar niet gezien."

Ik liet hem los en knikte. Stapte naar een tafel en gooide alles om ver.

"Aaaarrrrgggg! "

Ik nam de stoel en gooide die tegen de muur. Nam een tekening en sloeg die kapot tegen mijn been. Ik sloeg de muur en er kwam een gat in. Ik stapte boos uit mijn kamer en ging naar de training kamer. Ik ging naar de zandzak en sloeg die met heel mijn kracht. Ik kon niet meer. Ik moet haar vinden. Leeft ze nog? Of is ze dood? Ik moet het weten.
Ik ging naar Derek die ik in de gang zag.

"Wat weet je over Vera?"

Vroeg ik tegen Derek.

"We denken dat ze dood is. Ze kreeg 5 kogels in haar rug. Niemand overleeft zo iets. Ze is dood Devon."

Mijn hart brak. Eindelijk was ik gereed om van iemand te houden en is ze weer weg gegaan. Ik wist het. Ik moest niet van haar houden. Dat is wat ik de hele tijd van bang was.

Ik was boos op mezelf. Ik sloeg de muur. Er liep een straaltje bloed naar beneden door mijn knokkels. Ik liep naar de geweer kamer en nam een pistool. Schoot naar de muur tot dat ik een beetje rustiger werd. Ik moet weten als ze leeft of niet.
------------------------------------------------------

Hey! Wat denken van deze hoofdstuk? Arme Vera. Ik hoop dat ze in orde is. Dankje voor +8k