BERMUDA TRIANGLE

On İkinci Bölüm

  ''Onun yanında olman hoşumuza gitmiyor sevgilim. Yatağında olmanı söylemiştik. ''    

Mesaja uzun uzun bakıyordum. Şuan yapabildiğim tek şey buydu. Pekala profil uzmanıydım değil mi? Yazım hataları kullanması, noktalama işaretleri, kelimeler arasında bıraktığı boşluk, bütün bunlar bir mesajda karakteri belli edebilecek şeylerdi. Fakat bu 'bermuda' dan aldığım ilk mesajdı. Bu mesajı karşılaştırabileceğim herhangi başka bir mesaj alana kadar beklemeliydim.

' Aptal olma J. Kağıtlar ! ' Tabii ya. Onlardan aldığım bir iki kağıt vardı. El yazısı yerine dijital yazı kullanılmış bir kaç kağıt. Anlaşılan 'Bermuda Üçgeni' -pekala onlara bu şekilde seslenmek gerçekten garipti- onları bulabileceğim ipuçları bırakmıyor gibiydiler. Fakat yine de sade bir mesajdan bile bunu kimin yaptığını bulabilirdim. Şimdilik eve gitmeli ve kağıtları incelemeliydim. 

Ekrana dikkatlice odaklanırken telefonun çalmasıyla irkildim. Arayan Minho'ydu. 

'' Efendim Minho ?''

Bir süre karşıdan cevap gelmesini bekledim. Sadece nefes sesleri vardı. Neden konuşmuyordu ki ? 

'' Sadece...nasıl olduğunuzu merak ettim. Şef Han'a iyi hissetmediğinizi söylemişsiniz. ''

İki gün önce bana güvenmediği için delirmiş gibi bağıran çocukla mı konuşuyordum?

'' Ah.. evet, iyiyim. ''

Nefes sesleri tekrarlarken asıl kötü hissedenin Minho olduğunu düşünmeye başladım. Merakım bu konuyu öylece kapatmama izin vermezdi asla. 

'' Sen nerdesin ?''

'' K-karakoldayım efendim.. Neden ? ''

Sanırım önce karakola gidip onları kontrol etmem gerekecekti. Ciddi bir şey olmasa bile bu hareketleri tuhaf geliyordu. Uzun aralarla konuşması, kekelemesi ve ondan beklenilmeyecek derece kibar konuşması beni huzursuz etmişti. 

'' Pekala, karakola geleceğim. Beni huzursuz ediyorsun. İyi olduğunu gözlerimle görmem gerek. ''

Ardından yanıt beklemeden telefonu kapattım. Konforlu arabama binip karakola gitmem yarım saatimi almıştı. Öğle saatinde fazla kalabalık oluyordu yollar. Arabadan inerken zorlanmam üzerine buraya dekolteli kıyafetlerle geldiğimi fark etmiştim. Bu gerçekten kötüydü. %90 ı erkeklerden oluşan bir karakola bu kılıkla girmek benim itibarım için iyi olmazdı. Fakat eve gidip kıyafetleri değiştirmek için çok üşengeçtim. Elimle eteğimi düzelttim. Gömleğimdeki hayali kırışıklıkları da yok ettikten sonra hızlı adımlarla ofise doğru ilerledim. Başım öne eğik bir şekilde yürümek zordu. Zaten kimden saklanmaya çalıştıysam beni görmüş ve bir ıslık çalmıştı. 

' Bravo J. Onlar da sonunda kız olduğunun farkına vardılar.' 

Ofise girdiğimde herkes bir dosyayla uğraşıyordu. Song Minho ofiste değildi. Bana karakolda olduğunu söylemişti oysa ki. 'Karakolda olduğunu söyledi, ofiste değil.' İç sesim yine haklıydı. Belki kahve almaya gitmiş olabilirdi.

'' Şef Jung.. siz... siz neden böylesiniz ?''

Seungyoon konuştuğunda üzerime baktım. Gerçekten o kadar tuhaf mı duruyordu ? ' Erkek iç çamaşırları kullanan biri için mi? Evet J, bu olağanüstü hal.' 

'' Şey, Minho nerede ? '' 

'' Arşive indi. Ama bugün biraz tuhaf davranıyordu. Dün de eve geç geldi. ''

'' Siz beraber gitmediniz mi ? ''

'' Evet beraber gittik ama telefon geldiği için çıkması gerekti. Sonra sabah uyandığımda evde değildi. Bir şey mi oldu ? ''