Το πορτοκαλοκόριτσο (TYS_GR)

Κεφάλαιο τρίτο

  Εννοείται πως δεν θα ήθελα κανονική σχέση με τη Βάνα αλλά ούτε και πεταχτή της μιας βραδιάς.

  Είναι η κολλητή μου και την ξέρω εδώ και πολλά χρόνια. Από την πρώτη γυμνασίου. Ήταν η καινούρια σέξι δεκατριάχρονη μαθήτρια στη μέση της χρονιάς. Ήταν όμορφη και κοινωνική και όλη την ήθελαν για φίλη αλλά αυτή επέλεξε να κολλήσει με μένα και τον Σπύρο που ήμασταν τότε πιτσιρίκια με σπυράκια και χάλια ντύσιμο. Κάθε φορά που το θυμίζω στο Σπύρο για να του κόψω την φόρα, μου δείχνει τους κοιλιακούς που απέκτησε τα τελευταία δυο χρόνια και αμέσως γύρω μας μαζεύεται ένας σωρός από χαζές κοπελιές που χαχανίζουν. Ώρες-ώρες είναι ανυπόφορο να είσαι μαζί του σε τόσο μικρή απόσταση επειδή είναι πράγματι βλάκας.

 Και που λέτε η Βάνα κόλλησε μαζί μας σχεδόν αμέσως. Βέβαια και εμείς μόλις μας έδειξε προσοχή αλλάξαμε και μέσα σε δυο χρόνια δηλαδή στο λύκειο από αφόρητοι σπασίκλες ξυπνήσαμε ένα πρωί ξαφνικά δημοφιλείς. Είναι ωραίο να είσαι δημοφιλής τελικά και αυτό το αντιληφθήκαμε μόλις δοκιμάσαμε το ποτήρι αυτό. Από την πρώτη θέση του κυλικείου μέχρι την ομορφότερη κοπέλα. Και ειλικρινά το απολαμβάνω.

 Η Βάνα κατάλαβε ότι τη χτύπησε κεραυνός και ερωτεύτηκε ‘κεραυνοβόλα’ τον Σπύρο κάπου μεταξύ της πρώτης και της δευτέρας λυκείου. Σε μένα το είπε στο πάρτι γενεθλίων μου στην τρίτη λυκείου. Έχω γενέθλια τον Ιούλιο- είχα κάνει τότε ένα από τα πιο φοβερά πάρτι μπορώ να το παινευτώ. Οι τελευταίοι ξύπνιοι μεθυσμένοι ήμασταν εγώ και η Βάνα. Ξαπλωμένοι στο γρασίδι να κοιτάμε τον ουρανό που ήταν γεμάτος με άστρα εκείνη τη νύχτα. Θύμιζε κάτι σε ρομαντική κομεντί όπου το ζευγάρι αγναντεύει τα αστέρια, ελπίζοντας να συνεχιστεί ο έρωτάς τους αιώνια. Μόνο που εμείς ήμασταν διαφορετική περίπτωση. Πίναμε μπύρες ανακατεύοντάς την με βότκα που είχαμε πιει την προηγούμενη ώρα και τρώγαμε μικρά κέικ με γεύση μούρο και φράουλα. Η Βάνα είχε πάθει κρίση γέλιου επειδή είπε ότι ένας σχηματισμός άστρων της θύμιζε τη φάτσα του πρώην της. Ήταν ένας ‘ζελεδένιος πούστης’ κατά τα λεγόμενά της. (‘Ο τύπος μπορούσε να καταναλώσει δέκα πακέτα με ζελεδάκια τη μέρα και μετά η ανάσα του μύριζε Haribo’ μου έλεγε και εγώ το βρήκα τόσο αστείο που πνίγηκα με τη μπύρα μου. Τη συντάραξε καινούριο κύμα γέλιων.)

 Δεν ξέρω πως της ήρθε και άρχισε να λέει για τον πρώην της και ότι προτιμούσε να φιλάει τα αρκουδάκια Haribo παρά εκείνη και την έπιασε το παράπονο. Και ξαφνικά το γύρισε σε άλλο τροπάριο και μου ξεφούρνισε ότι της αρέσει ο Σπύρος και η θέα των ‘θεσπέσιων οπισθίων του’. Γελούσα τόσο πολύ που κόντεψα να βγάλω τη μπύρα από τη μύτη μου και η Βάνα με κοπανούσε στην πλάτη για να συνέλθω ενώ μου τσίριζε να μη φοβάμαι επειδή έχει πάρει μαθήματα πρώτων βοηθειών και ήξερε πώς να με σώσει από βέβαιο πνιγμό. Σίγουρα φαινόμασταν σαν πεντάχρονα ανώριμα αλλά ξαφνικά αυτή σοβάρεψε και μου είπε όλο το χρονικό της αγάπης της για τον Σπύρο. Την λυπήθηκα λιγάκι. Ήταν πάρα πολύ εντάξει άσε που ήταν και εκπληκτικά γουσταροκόριτσο. Την έβλεπες και ήθελες τουλάχιστον να τη ρίξεις σε κανένα καναπέ. Αλλά δεν ίσχυε για μένα γιατί ήταν η καλύτερη μου φίλη και δεν τα ρίχνουμε στις καλύτερες μας φίλες. Είναι νόμος!