Μπαίνω στο μαγαζί στο οποίο είχαμε πει να συναντηθούμε και τη βλέπω να κάθεται ήδη σε ένα τραπέζι. Φοράει τζιν και ένα μπλουζάκι και τα μαλλιά της είναι μαζεμένη σε αλογοουρά. Η αλήθεια είναι πως δεν την έχω δει ποτέ τόσο απλή.
Πλησιάζω το τραπέζι και κάθομαι τόσο απότομα που η Ηρώ μιας και ήταν ελαφρώς αφηρημένη τρομάζει μόλις με βλέπει.
«Μιχάλη!»
«Γεια σου Ηρώ.»
Δεν μπορώ να μη θαυμάσω το πόσο όμορφη και σέξι φαίνεται ακόμα και χωρίς κοντά φορέματα ή αποκαλυπτικό μπούστο.
«Τι κάνεις;»
«Καλά μωρέ.»
Ο διάλογος δεν εξελίσσεται και τόσο εντυπωσιακά. Η Ηρώ δεν φαίνεται και τόσο θαρραλέα και δείχνει πολύ αμήχανη.
«Σου παρήγγειλα το ποτό που σου άρεσε να πίνεις όταν ερχόσουν στο μπαρ που δούλευα.» λέει προσπαθώντας να χαμογελάσει.
«Έχεις ρεπό σήμερα;»
«Με απέλυσαν.» λέει απλά και χαμηλώνει το βλέμμα της στο ποτό της.
Δεν λέω κάτι και δεν μιλάμε κάποια λεπτά.
«Μου έλειψες ξέρεις.» λέει ξαφνικά.
«Γιατί μου ζήτησες να συναντηθούμε Ηρώ;»
«Είμαι πολύ χάλια αυτόν τον καιρό.»
«Α, γιαυτό; Για να σε παρηγορήσω;» της λέω ειρωνικά.
«Τι; Όχι, όχι φυσικά. Απλά… ήθελα να σε δω, αυτό είναι όλο.»
«Τι κάνει ο άντρας σου; Δεν με κάλεσες στο γάμο.»
Για λίγα δευτερόλεπτα δεν απάντησε τίποτα. Πήρε μια βαθιά ανάσα.
«Κοίτα… Συγγνώμη εντάξει; Εννοώ που σε χώρισα με μήνυμα. Δεν ήθελα να σου το πω από κοντά επειδή ήμουν σίγουρη πως θα λύγιζα και δεν έπρεπε. Είχα… το γάμο μου και… έπρεπε να χωρίσουμε. Απλά…»
«Απλά ήμουν το παιχνιδάκι σου για το μπάτσελορ πάρτι διαρκείας;»
«Όχι, είσαι τρελός; Φυσικά και όχι. Μου άρεσες πραγματικά. Και ακόμα μου αρέσεις πολύ αλλά…»
«Είσαι παντρεμένη.» τη διακόπτω. «Αν θέλεις θα συναντιόμαστε για κανένα καφέ για κουβεντούλα αλλά τίποτα παραπάνω. Ευχαριστώ για την πρόσκληση.» Σηκώνομαι για να φύγω αλλά με πιάνει σφιχτά από το μπράτσο.
«Μη φύγεις… σε παρακαλώ.»
Ξανακάθομαι με δισταγμό και καχυποψία στη θέση μου.
أنت تقرأ
Το πορτοκαλοκόριτσο (TYS_GR)
أدب المراهقينCopyright © 2014. All rights reserved. Νομίζω πως εκείνη η μέρα ήταν η πιο διαφορετική και η πιο διασκεδαστική μέρα της ζωής μου. Αν και ήταν η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου και εγώ δεν είχα κοπέλα, νομίζω πως περνούσα μια χαρά χωρίς καρδούλες και αρκου...
