Όταν λίγες ώρες αργότερα καταφτάνουμε γελώντας στο κατώφλι του μανάβικου με τα ποδήλατά μας βλέπουμε έκπληκτοι πως γίνεται συνωστισμός στην πόρτα. Υπάρχει μια τεράστια ουρά ανθρώπων, κάποιοι γελάνε, άλλοι χειροκροτάνε και μερικοί σφυρίζουν ενθουσιασμένοι. Αφήνουμε τα ποδήλατα να ακουμπάνε τον τοίχο δίπλα από το μανάβικο και παραμερίζουμε ευγενικά τον κόσμο για να φτάσουμε τελικά στο εξής θέαμα.
Ο αδερφός μου είναι ανεβασμένος σε μια καρέκλα και πετάει στον αέρα μήλα και πορτοκάλια ενώ η Νίκη βρίσκεται δίπλα του, στο πάτωμα και πιάνει τα φρούτα και του τα ξαναπετάει πίσω. Με αυτό δημιουργείται ένας κύκλος μεταξύ τους που δεν σταματάει πουθενά. Και οι δύο γελάνε και δεν είχα καν ιδέα ότι είχανε κάνει μαθήματα ζογκλερικών.
Η Κάσσια δίπλα μου φαίνεται έκπληκτη αλλά σύντομα βλέπω να αποκτάει ένα μικρό χαμόγελο και αμέσως μετά πάει να εξυπηρετήσει κάτι πελάτες που αποφάσισαν να κάνουν το ίδιο με τους δυο τρελούς του μαγαζιού. Μου έρχεται να βάλω τα γέλια στη θέα τους αλλά χαίρομαι επειδή δεν έχει ξαναμαζευτεί τόσος κόσμος στο μαγαζί από τότε που ξέρω την Κάσσια.
Το ίδιο πρέπει να παρατήρησε και αυτή γιατί έρχεται μετά από μερικά λεπτά κοντά μου.
«Πω πω Μιχάλη είναι απίστευτοι!» μου λέει ενθουσιασμένα.
«Δεν θύμωσες;»
«Πρέπει να εξαφανίσω μερικά τσαλαπατημένα πορτοκάλια που είδα πεταμένα λίγο πιο πέρα για να μη τα δει ο πατέρας μου αλλά ειλικρινά δεν έχει μαζευτεί ποτέ τόσος κόσμος εδώ. Είναι φοβερό.»
Δεν έχω τι να της πω και απλά συνεχίζω να παρακολουθώ το τσίρκο μας. Πράγματι έχουν πλάκα. Που και που πλησιάζουν παιδάκια πιο κοντά και χειροκροτάνε ή απλά κοιτάτε χωρίς να βγάλουν άχνα…
Δυο ώρες αργότερα η Κάσσια και εγώ περπατάμε παρέα στον πεζόδρομο. Ο αδερφός μου και η Νίκη αφού καθαρίσαμε το μαγαζί με μουσική και σφουγγαρόπανα, μας χαιρετήσανε και φύγανε με τα ποδήλατα στο σπίτι. Η Κάσσια έλαμπε ολόκληρη σαν τα πυρόξανθα μαλλιά της και σχεδόν χοροπηδούσε δίπλα μου.
«Να σε συνοδέψω μέχρι το σπίτι σου;» τη ρωτάω ευγενικά και αυτή ξαφνικά σταματάει να περπατάει ανάλαφρα και αρχίζει να βαδίζει κανονικά.
«Δεν χρειάζεται. Θα φτάσω και μόνη μου.» λέει και τα μάγουλά της κοκκινίζουν.
Χαμογελάω.
ESTÁS LEYENDO
Το πορτοκαλοκόριτσο (TYS_GR)
Novela JuvenilCopyright © 2014. All rights reserved. Νομίζω πως εκείνη η μέρα ήταν η πιο διαφορετική και η πιο διασκεδαστική μέρα της ζωής μου. Αν και ήταν η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου και εγώ δεν είχα κοπέλα, νομίζω πως περνούσα μια χαρά χωρίς καρδούλες και αρκου...