Όσο και να ήθελα οι μέρες να περνούσαν πιο αργά δεν μπορώ να σταματήσω το απόγευμα της Τρίτης να έρθει και να θρονιαστεί όπως του αρμόζει. Είχα άγχος αν και είχα μάθει μια χαρά τα λόγια μου –ίσως έφταιγε και το γεγονός ότι κουβαλούσα παντού μαζί μου τα τσακισμένα μου χαρτιά.
Ντύθηκα όσο πιο απλά μπορούσα αλλά συγχρόνως φρόντισα να βλέπομαι να μην είμαι σαν κανένας τσαπατσούλης. Και αφού έλεγξα αν πήρα τα πάντα κατευθύνθηκα προς το μανάβικο. Ήταν ανοιχτό αλλά όταν πλησίασα την πόρτα παρατήρησα πως στο ταμείο καθόταν η μητέρα της και όχι η ίδια η Κάσσια. Αυτό με φρίκαρε λίγο. Για μια στιγμή σκέφτομαι να κάτσω στο πεζοδρόμιο και να την περιμένω να έρθω αλλά θα φαινόμουν σαν ένα ηλίθιο αντικοινωνικό ων στα μάτια της σίγουρα. Οπότε αν και διστάζω στην αρχή, γυρίζω το πόμολο και μπαίνω στον ζεστό χώρο γεμάτο λαχανικά και φρούτα. Χτυπάει το καμπανάκι και αναγγέλλει την είσοδό μου.
Η μητέρα της σηκώνει το βλέμμα της από το σταυρόλεξο που έλυνε και μετά από μια στιγμή χαμογελάει. Προφανώς με θυμήθηκε.
«Καλησπέρα νεαρέ. Την Κάσσια ψάχνεις;» με ρωτάει καλοσυνάτα και νιώθω ότι θα χάσω τα λόγια μου αλλά μάλλον αλλάζω γνώμη.
«Καλησπέρα σας. Ναι, είχαμε κανονίσει να συναντηθούμε και…»
«Α, ώστε έχει ραντεβού η κόρη μου…» λέει σχεδόν σκανταλιάρικα και αισθάνομαι άβολα και νιώθω έντονη την ανάγκη να το διαψεύσω.
«Όχι, όχι δεν είναι ακριβώς ραντεβού. Απλά ζήτησα τη βοήθειά της για κάποια εργασία μου για τη σχολή.»
«Α, μάλιστα. Και τι σπουδάζεις…» είπε την τελευταία πρόταση σαν να μην έβρισκε τη σωστή λέξη και κατάλαβα τι της έλειπε.
«Μιχάλης.» είπα ευγενικά.
«Α, ωραία. Τι σπουδάζεις λοιπόν Μιχάλη;»
«Υποκριτική.»
«Θεατρίνος θα γίνεις βρε;» με ρώτησε με χαμόγελο.
«Μπορείτε να το πείτε και έτσι.»
«Θα την πλανέψεις την κόρη μου, το βλέπω εγώ. Άντε πάνε να τη συναντήσεις. Κανονικά θα ερχόταν σε μισή ώρα αλλά πες της ότι σήμερα της δίνω ρεπό. Να κάνετε την εργασία στο σπίτι μας.»
«Σκεφτόμασταν ότι εδώ θα ήταν πιο κατάλληλος τόπος…» είπα διστακτικά.
«Εδώ;» απόρησε. «Μα εδώ δεν έχει τίποτα για σχολική εργασία. Καλύτερα να πας στο σπίτι. Ξέρεις που βρίσκεται;»
STAI LEGGENDO
Το πορτοκαλοκόριτσο (TYS_GR)
Teen FictionCopyright © 2014. All rights reserved. Νομίζω πως εκείνη η μέρα ήταν η πιο διαφορετική και η πιο διασκεδαστική μέρα της ζωής μου. Αν και ήταν η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου και εγώ δεν είχα κοπέλα, νομίζω πως περνούσα μια χαρά χωρίς καρδούλες και αρκου...