«Και τι σημαίνει αυτό τώρα; Θα μένετε και μαζί;» ρωτάει ψιθυρίζοντας ο Σπύρος.
«Απλά χρειαζόταν τη βοήθειά μου το κορίτσι.»
«Θα μπορούσες να τη βοηθήσεις να βρει σπίτι, όχι να την πάρεις στο δικό σου.»
«Υπάρχει πρόβλημα;»
«Κανένα.» κόβει τη συζήτηση ο κολλητός μου και σηκώνεται από τη θέση του καθώς επιστρέφει πίσω η Βάνα χαμογελαστή, κρατώντας τον καφέ της.
«Όλα καλά αγοράκια;» ρωτάει εύθυμα.
«Καλύτερα δεν γίνεται.» απαντάει απότομα ο Σπύρος και φεύγει από το τραπεζάκι της βιβλιοθήκης το οποίο είχαμε πιάσει για να κάνουμε μία έρευνα για τη σχολή.
Έβλεπα ότι η Βάνα ήταν έτοιμη να τσιρίξει από χαρά.
«Τα κατάφερες;»
«Είχες αμφιβολίες;»
Κολλάει την παλάμη της στη δική μου και μου κλείνει χαρούμενα το μάτι πριν κάτσει στην καρέκλα απέναντί μου.
Μου αρέσει όταν την βλέπω σε τέτοια διάθεση.
***
«Δεν ξέρω τι να κάνω με τον αδερφό σου αγόρι μου. Με έχει εκπλήσσει αυτό το παιδί. Είχα τα καλύτερα όνειρα για αυτόν…» λέει μελαγχολικά η μητέρα μου καθώς κοιτάζεται στον ολόσωμο καθρέπτη της μπουτίκ νυφικών στο οποίο ήρθαμε.
Όλο το πρωί μου σήμερα είναι γεμάτο καθώς η μαμά με πήρε μαζί με τη Ράνια- την κουμπάρα της- να διαλέξουμε τα ρούχα μας για το γάμο. Εννοείται πως δεν σκέφτεται να βάλει νυφικό στην ηλικία της. Ξέρει όμως την πωλήτρια της μπουτίκ που είναι καλή της φίλη και μπορεί να προτείνει κανένα καλό και κομψό λευκό ταγέρ. Εγώ απλώς κάθομαι και την παρατηρώ να αλλάζει το ένα συνολάκι μετά το άλλο.
Η μητέρα μου στα σαράντα οχτώ της είναι πολύ κομψή, με όμορφη σιλουέτα και πρόσωπο με ελάχιστες ρυτίδες επειδή ‘προσέχει’. Θα μπορούσε άνετα να βάλει νυφικό κατά την άποψή μου αλλά η ίδια λέει πως η ηλικία της δεν το επιτρέπει. Ήθελα να της πω πως εδώ και εβδομηντάχρωνες βάζουν νυφικό κανονικό στους γάμους τους αλλά δεν είπα τίποτα τελικά.
«Θέλεις να πεις πως για μένα δεν είχες όνειρα;» την πειράζω.
«Μα να βγει ομοφυλόφιλος; Από ότι θυμάμαι δεν είχαμε τέτοιες περιπτώσεις στην οικογένεια.» ‘Και συνεχίζουμε δυναμικά ’ σκέφτομαι με τη σειρά μου. «Δεν ξέρω σε ποιον έμοιασε… Ήταν φυσιολογικός όταν ήταν μικρός. Ο πατέρας του φταίει. Δεν τον πρόσεξε. Ποιος ξέρει σε τι παρέες έμπλεξε το παιδί μου…» Ειλικρινά εύχομαι ο Νίκος να κουβαλήσει τη Νίκη μαζί του στο γάμο γιατί δεν με παίρνει να αρχίζω να της αποκαλύπτω την αλήθεια για τις μπούρδες του αδερφού μου.
أنت تقرأ
Το πορτοκαλοκόριτσο (TYS_GR)
أدب المراهقينCopyright © 2014. All rights reserved. Νομίζω πως εκείνη η μέρα ήταν η πιο διαφορετική και η πιο διασκεδαστική μέρα της ζωής μου. Αν και ήταν η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου και εγώ δεν είχα κοπέλα, νομίζω πως περνούσα μια χαρά χωρίς καρδούλες και αρκου...
