Οι μέρες μετά τη τελευταία μου συζήτηση με την Κάσσια πέρασαν γρήγορα και μπορώ να πω πως ήμουν ένας δειλός που δεν έβρισκε το θάρρος να σηκώνει το κινητό και να πάρει τηλέφωνο την κοπέλα του για να της ζητήσει συγγνώμη για τον γαϊδουρινό τρόπο με τον οποίο της φέρθηκε. Η Βάνα μου ζάλιζε τα αυτιά να κάνω κάτι, να τη βρω και να μιλήσουμε αλλά δεν έβρισκα το κουράγιο να την αντιμετωπίσω ακόμα. Σκεφτόμουν και την Ηρώ και τον τρόπο με τον οποίο πάλι με παράτησε και μου ερχόταν να πάρω αυτήν τηλέφωνο και να τη βρίσω αλλά ούτε και αυτό το έκανα.
Και έφτασε η μέρα που θα έφευγε η Κάσσια πίσω για την Αθήνα. Δεν είχαμε επικοινωνήσει και ήμουν σίγουρος πως ναι μεν δεν ήταν θυμωμένη ήταν όμως σίγουρα απογοητευμένη. Επίσης ήταν τα γενέθλια της κολλητής μου η οποία κουβαλήθηκε στο σπίτι μου πρωί-πρωί για να μου πει 'καλημέρα'. Αφού της τραγούδησα το τραγουδάκι γενεθλίων και της έδωσα το δώρο της, στρογγυλοκαθίσαμε στον καναπέ να δούμε την αγαπημένη της ταινία που δεν ήταν άλλη από την πρώτη ταινία της σειράς του Χάρι Πότερ. Αν δεν κάνω λάθος είχαμε δει την ταινία μαζί τουλάχιστον οχτώ φορές όσα χρόνια τη γνωρίζω και αν και την είχα βαρεθεί μέχρι αυτοκτονίας (την ταινία ντε!) δεν μπορούσα να χαλάσω σήμερα χατίρι στη Βάνα που το πρόσωπό της έλαμπε σαν πεντάχρονου παιδιού. Έκλεινε τα είκοσι τρία και ήταν η πιο μεγάλη από μας τους τρεις της παρέας.
Χθες το απόγευμα είχα αγοράσει τούρτα παγωτό που ήξερα ότι τρελαίνεται και έτσι αφού έσβησε τα κεράκια της- τα οποία ήταν είκοσι τρία ένα προς ένα και όχι από αυτά τα χάλια κεράκια-αριθμοί – καθίσαμε στον καναπέ μου με απλωμένα τα πόδια πάνω στο τραπεζάκι (για πρώτη φορά δεν μου έβαλε τις φωνές!!) και αρχίσαμε με κουτάλια της σούπας να τρώμε την τούρτα που σίγουρα ήταν θεσπέσια.
Τα επιφωνήματα, τα χάχανα και οι ατάκες της Βάνας ήταν προβλεπόμενες καθ'όλη την διάρκεια της ταινίας οπότε εγώ απλά καθόμουν δίπλα της και της έριχνα κλεφτές ματιές.
Σίγουρα μπορούσα να συμφωνήσω πως ήμουν ένας ηλίθιος που κατέστρεψε την ερωτική του ζωή. Είχα μια θαυμάσια, ξεχωριστή κοπέλα και αντί για αυτό με το που έφυγε για λίγο, ρίχτηκα στην Ηρώ που με είχε παρατήσει στο παρελθόν και τώρα το ξανάκανε με την ίδια επιτυχία. Και καταλαβαίνοντας τις δικές μου γκάφες δεν μπορούσα καν να καταλάβω τον Σπύρο, γιατί ενώ του άρεσε η κολλητή μας, αυτό το υπέροχο πλάσμα, έκανε φάσεις αριστερά και δεξιά με χαζές κοπέλες που έμοιαζαν με κούκλες Μπάρμπι με καστανά ή μαύρα μαλλιά.
ESTÁS LEYENDO
Το πορτοκαλοκόριτσο (TYS_GR)
Novela JuvenilCopyright © 2014. All rights reserved. Νομίζω πως εκείνη η μέρα ήταν η πιο διαφορετική και η πιο διασκεδαστική μέρα της ζωής μου. Αν και ήταν η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου και εγώ δεν είχα κοπέλα, νομίζω πως περνούσα μια χαρά χωρίς καρδούλες και αρκου...