A Suffering Wife

Kabanata 6

Driver

Ilang linggo rin ang nakaraan nang makabalik na ako ng paaralan. Sinalubong ako ng Greek's fans club at ng mga malalapit na kaibigan. Sinalubong rin ako ng mga teachers para kamustahin. Nakakatuwa kasi nag-aalala sila saakin. Samantalang ang mga magulang ko hindi nila yun magawa.

"Ngiti-ngiti ka jan." Bulong saakin ni Es habang naglalakad kami patungo sa classroom ni Coach Alex. Coach nina Eli.

"Masama ba maging masaya?" Nakangiti kong tanong.

Paano ba naman? Simula nang inalagaan ako ni Eli sa bahay hindi ko na matanggal ang saya na nararamdaman ko. Gabi-gabi pumupunta siya ng bahay para i-check at kamustahin ako at ang pinsan ko.

"Ano na naman ba kailangan sayo insik na yun? Nakaka lose siya ng fat." Reklamo ni Es. Paano ba naman nasa kabilang building pa ang classroom niya.

"Sabi daw mag me-meeting para sa cheering sa susunod na game eh." Kibit balikat kong sagot.

Simula kasi nong maging presidente ako ng Greek's ako na ang naatasang magplano ng cheering kasama ang cheerleader na si Krystal yung girlfriend ni Lui. 2-1 Greeks leads the series. Dalawang panalo na lang sila na ang pipiliin para i-represent ang aming paaralan.

"Hoy!" Kalabit saakin ni Es nang tumigil ako sa gilid ng basketball court.

"Wait." Sabi ko.

Nag-wawarm up sina Eli. He's wearing his jersey attire. Nakikipagtawanan pa siya sa mga members niya habang tinatakbo nila ang buong court huwarang team captain.

"Aish, kaya pala- oh my? Ang gwapo ni Guv." Ang kaninang naiirita niyang mood ay pinalitan ng kilig. Nakita niyang nag pupush up si Guv na naka sandong puti. Bumalandra ang makikisig niyang braso.

"Tara na nga." Sabi ko sabay hila sakanya. Kahit palayo na kami pakiramdam ko naiwan ang buong kaluluwa ko sa court.

"What's the real score?" Tanong ni Es saakin ng makarating kami sa classroom ni Coach Alex.

Kinunutan ko siya ng noo.

"Chismosa kaba talaga o pakiramdam ko lang?" Pagtataray ko sakanya.

Hindi ako magchichika sakanya hanggang di pa nila naamin saakin na may namamagitan sakanila ng magaling kong pinsan. Sa buong araw kong puno ng bad vibes si Eli lang ang good vibes. Charot!

"Magandang hapon po. Coach." Sabay naming bati sa guro nang tuluyan na kaming makapasok. He took off his glasses and then he smiled.

"Good morning, ladies. Hm, do you have plans for incoming outreach program?" Nakangiti niyang tanong.

I suggested this proposal last month. Malaki narin kasi ang fund ng Greeks wala na namang paggagamitan non dahil sagot na ng principal ang gastos sa basketball team. Kaya naisipan kong ibigay na lamang iyon sa mga street children. Makakatulong na kami mapapasaya pa namin sila.

"Yes, coach. I already plan it. Hm, mamimili na lang po ako mamaya ng mga regalo saka mga pagkain." Sabi ko. Tumango-tango naman siya.

"Sina Krystal at ang buong cheerdance member ang bahala sa entertainment. Eserela kasama mo sina Guv, Lui, Athan, at Jake kayo ang assigned sa games." Ani Sir.

Abot tenga ang ngisi ni Es sabay taas ng dalawa niyang kamay. Inirapan ko siya.

"Hi guys. Ahm, Sir saamin na lang po yung dagdag na papremyo." Ani ni Krystal na kararating lang. She's pretty and kind. Magkaklase kami noong elementary. How lucky she is.

"Okay. So are we all clear?" Ani Sir.

"Yes coach." Sabay sabay naming sagot.

"Mauna na ako guys. Hinihintay ako ni Lui eh. Bye." Paalam ni Krysral saka kami niyakap ni Es.

"Ingat." Ani Es.

Dumaan ulit kami sa court ngunit wala naroon ang basketball team. Pinalitan iyon ng mga volleyball player. I can't deny but I feel sad. Gusto ko pa naman sanang manood ng practice nila. Matagal na kasi na hindi ako nakapanood simula nong nangyari.

"Es, let's go home. Anne, nasa labas na ang sundo mo." Sabi ni Guv nang sinalubong niya kami sa locker room.

I was a kind of shocked. Sundo?

Bago pa ako magtanong ay nag-umpisa na silang maglakad ni Es. Kinuha ni Guv ang kanyang gucci shoulder bag. Habang si Es naman ay namumula.

Naiwan ako sa harap ng gate nang lumiko sila sa kaliwang bahagi ng gate. Agad silang pumasok sa sedan ni Guv at sabay pa silang kumaway saakin. Inirapan ko sila at tinungo ang itim na kotse na sinabi ni Guv saakin. Alas tres pa lang kaya may oras pa ako na mamili ng gagamitin para sa outreach program namin.

"What took you so long?" Nanlaki ang aking mga mata nang makilala ang may-ari ng boses. I'm not contented nilingon ko ang may ari ng boses para makasigurado kong sigurado ang aking hula.

My instinct didn't disappoint me. He's wearing a white t-shirt nakasuot pa rin siya ng kanyang short na jersey. Kahit galing siya sa practice kanina na pawis na pa. I still can smell his male scent. He still look neat and clean.

"Uh? You?" Halos hindi makapaniwalang tanong ko.

My heart beast so fast as if I'm riding a stallion horse. I don't how to react.

"Which mall?" He asked without looking at me.

"Kahit saan."

Sa pagkakaalala ko, hindi siya kasali sa gaganapin na outreach program. Ang swerte ko naman nagiging driver ko ang isang Elicar Liego.

I'm starting to admire him when I was a freshmen. Siya 'yong tipo ng lalaki na hindi aware na marami ang nagkakahumaling sakanya. Mapa babae o Binabae. Siya 'yong tipo ng lalaki walang paki-alam sa paligid niya. Hindi siya mayabang tulad ng iba. Mailap nga lang siya sa mga babae. Every girl dreamed to his girl at isa na ako doon. I was too young and naive. I hate to admit it but I was a scary stalker before. Lahat ng bagay na tungkol sakanya alam ko. I know what his favorite foods, likes and dislikes and more. The evident of mine for being a stalker is my album I kept it under my bed. I have his stolen shots. And I was his fan. The moment that we first met when he bumped me. He didn't even sorry. Sa halip iniwan niya ako na nakatunganga sakanya. Nagkalat sa sahig ang mga libro na hiniram ko sa library. He's so rude but it doesn't matter to me. Imbis na ma turn off ako sakanya ay mas lalo pa yata nadagdagan ang paghanga ko sakanya.

Nang tumuntong ako sa second year high school doon na ako nagpasya na magpapansin sakanya. I never missed a chance to support him. Sa tuwing may game sila lagi akong nandoon. Shouting his name. Tulad ng nakaraang taon, walang nagbago sa pagtingin niya saakin. He always hate me. Sa halip na magpasalamat siya saakin pagsusungit pa ang sinusukli saakin. When we reached a third level, mas lalo pang tumindi ang paghanga ko sakanya. From being a admirer my feelings turned to love. Kung dati puppy love ngayon nasisiguro kong hindi. I believed that god made him for me.