Love Isn't Just For Me

Chapter 4

“Fine! I want you back. I need you back Aila Mariz Mercado!” he shouted.

What am I supposed to say?

“Ah ganon ba? Sige I need to go.” Sabay takbo papalayo sakanya.

Hindi ko alam sasabihin ko eh. Ayun, back to my habits. Ang tumakas sa problema. Ang maging manhid. Eto lang naman solusyon diba?

“Bwiset talaga siya. Hay nako naman! Bahala siya. Hindi porke’t mahal ko pa siya eh babalik na ko! Di ako tanga!”

“Kinakausap naman ang sarili ngayon..”

Geez. Si Andrew. Bigla-bigla na lang sumusulpot! Buti hindi ko ‘to nasapak sa gulat eh.

“Baliw ka ba?” tanong ko.

“Sarili mo ba tinutukoy mo?” inaasar na naman ako!

“Whatever, stupid.” Pagtataray ko. Sana mawala na siya sa harap ko!

“Akin na cp mo.” Inutusan ako? The heck?

“At bakit naman?” Curious ako eh.

“Ayaw mong ibigay?” tinatanong ko tapos tanong din isasagot sakin? Baliw na nga ‘to.

“A-yo-ko. Tsaka sino ka ba? Feeling close ka na naman eh!” Pagmamatigas ko.

“Lalagay ko lang naman number ko. Sige, wag na. Sorry.”

Bipolar ata ‘to. Ngayon naman nagsosorry. Di ko na ‘to maintindihan eh! Tsaka dib a siya na yung nagtext sakin na see you in your nightmare blah blah blah? Ambobo naman nito. Patience Aila. Patience!

“Uhm. Sige, eto na oh. Lagay mo na number mo.” Binigay ko yung cp ko at nagsimula na siyang magtype ng number.

“Oh ayan. Text mo ko ah.” Sabi nya.

“Sige. Uwi na ko.” Paalam ko.

“Tinatanong ko?” Ay talaga naman! Pinakukulo nito dugo ko, akala ko ok na eh. Grrrr!

“Hindi. Kaya nga pinapaalam ko.” Sabi ko na lang. Please, bigyan niyo pa po ako ng pasensya..

“Wala akong paki.”

“Sabi ko nga.” Ako na tumapos ng non-sense na usapan, malapit ko ng maupakan ‘to eh. Inis.

Umalis na ko sa harap nya. Malas talaga ko. Bakit ba nakita ko pa yung dalawang yun? Magiging malas ako buong taon! Argggh.

Pagdating ko sa bahay, kumain na ako at pumunta sa room ko.

Gumawa ng homeworks at nagsurf sa net. Nasa tabi ko lang yung cp ko nang biglang magvibrate.

From: Drew

Hoy babae! May YM ka ba? Akin na nga yung yahoo ID mo. Chat tayo. Bilisan mo magreply!!

Problema nito? Ang bwiset ah!! At sabi na nga ba, siya yung nagtext sakin kanina. Pero napareply naman ako.

To: Drew

Wala.

Oh diba? Reply talaga yan. Haha

From: Drew

Gumawa ka!! Gusto kita makausap eh. Dalian mo!

Ano ako? Yaya nya? Talagang inutusan pa ko? Tsaka ano daw? Gusto ako makausap? Nababaliw nab a talaga yun?

To: Drew

Tinatamad ako.

From: Drew

Pwede ba! Hindi mo pa nababayaran yung ginawa mo sakin. Ayaw mo talaga ah? Patay ka sakin!

Aba’t nanakot pa ‘to? Para naming natatakot ako. Wow, I’m scared..

To: Drew

Nakakatakot ah? :P

Bwiset. Di na ko natapos sa assignments ko dahil kay Andrew. Paks lang eh.

Biglang may nambato ng kung ano sa bintana ko. Pagkakita ko, nakatayo si.. Si Anrew?! Bakit nandito yang impaktong yan?!

Dali-dali kong tinawagan si Drew..

“Hello!” sigaw ko.

“Ah! Yung boses mo. Nakakatulig. Hi Riz. Aren’t you happy to see me?” sabi niya.

“Bakit ka nandito sa may amin? Tsaka nasusuka ko sa pagmumukha mo. Di ako natutuwa.”

“Diba sabi ko patay ka sakin?”

“Oh talaga? Para naming mapapatay mo ko?”

“Ah.. Sinusubukan mo talaga ko ah..”

“…..”

*Knock*Knock*

Sino kaya ‘to?

“Wag mong sabihing ikaw ‘to Andrew?” tanong ko sakanya. Imposible naman. Kanina lang nasa…

Ha? Eh bakit wala na siya sa labas ng gate? Baka umuwi na. Well, wala akong paki.

“See for yourself.” He said calmly.

Bigla naman akong kinabahan. Binukasan ko na yung pinto ng kwarto ko and I was shocked to see him..

Andrew. At nag-eevil smile pa.

I can hear my heart beating so fast. Parang kumakawala yung puso ko sa sobrang lakas ng beat.. Bakit? Bakit ganito makareact yung puso ko?

Paanong nakapasok ‘to sa bahay namin?