KADER - (Kitap Olacak)

BÖLÜM 12 : ACI

11 Kasım 1987

Koşar adım geldiği tersaneden büyük bir umutsuzlukla çıkmak istemiyordu. Güvenlik kabinin yanına gelince "Kenan'nı arıyorum ben. Marangozdur kendisi" dedi kapıda duran iri kıyım adama. Adama sert gözlerle Cansuya " Bekle burada çağırayım" dedi. 

Güvenlik kabinin içine girdi adam. Telsizle bir müddet konuştuktan sonra " Kenanın vardiyası başlamamış henüz bacım.  O ikindin gibi gelir gece geç saatlerde gidermiş. Sen şu ilerdeki binayı görüyormusun? Oraya git orda bekleme salonu var. Yada bi işin varsa hallet öyle gel." dedi ve ilerdeki binayı gösterdi. Cansu başka işinin olmadığını biliyordu " Tamam ben bekleme odasına gideyim" dedi ve gösterilen binaya ilerlemeye başladı.

Büyük ahşap kapıların altından geçerek uzun kahverengi bir kilim üzerinde duran oturma yerlerine doğru ilerledi. Keşke dedi okuyacak birşeylerim olsa. Manevi olarak okuma havasında olmadığını fark eden Cansu ortadaki sehpanın üzerinde duran gazetelere göz gezdirdi. Zaten çok fazla gazete çıkmıyordu İstanbulda. 3 yada 4 tane adam akıllı gazete vardı. Ama yinede Türkiye'Nin diğer illerine göre buradaki gazeteler daha çoktu. 

Daha önce Ankara'da kalmıştı bir kaç sene. Ne bir işte tutunabilmiş, nede bir yuva kurabilmişti. İstanbul du yuvası Cansu'nun.

Aşk burada tatmış, burada sevmiş, burada ailesini kaybetmiş ve burada bebeğini kaybetmişti. Bu düşünce seli içerisinde yine ağlamaya başlamıştı. Ah bebeği. Yine sol yanı ağrımıştı. 

Bu kez sessiz ağlıyordu. "Artık profesyonel oldum" diye söylendi gülümseyerek. "Kafayı sıyır mama az kaldı" dedi.

"Acı çeken gerçekten sevendir" diye yaşlı bir ses duydu. Sağına baktığında yaşlı birinin yanına oturduğunu ve ona seslendiğini gördü. Üzerinde krem rengi paltosu, kahverengi büyük gözlükleri ve ağzında piposuyla bir adam " Evladım, hem ağlayıp hem gülümsüyorsun. Sen derdinin ilacını bulmuşsun" dedi. Cansu titrek sesiyle " Bey amca derdimin ilacı yok benim. " diyebildi sadece. Yaşlı adam"

-Peki neden evladım. Sakıncası yoksa derdini söylersen bu yaşlı bünyeden birkaç tavsiye duyarsın belki.

- Benim hayatım derdim olmuş bey amca. Uzun bir hikaye benimkisi. Ama şu hayatta herşeyi atlattım. Bebeğimin acısını atlatamadım" dedi Cansu ve tekrardan ağlamaya başladı. Yaşlı adam gözlüğünü çıkardı cebinden çıkardığı bir mendille önce kendi gözlerini sildi sonra diğer cebinden çıkardığı beyaz bir mendili de Cansuya uzatarak "Evladım, bu dünyadaki en acı duygudur evlat acısı.Söyleyecek sözüm yok, diyecek tavsiyem yok ona, Ancak sen çok güçlü bir kadınsın, yani öyle gözüküyorsun. Allah'ım yardımcın olsun" diyebildi. Cansu "Teşekkür ederim bey amca." dedi.

Yaşlı adam " Bak evladım sana bir tavsiye .Kafanı dağıtmanın bulunduğun ortamdan kaçmanın en kolay yanı okumaktır. Al bak sana bir kitap hediye edeyim.Belki acılarını hafifletmez ama bu süreçte zaman geçirmene yardımcı olur" dedi ve boynuna taktığı çantasından siyah yüzlü bir kitap çıkararak Cansu'ya verdi. 

"SIR" Yazıyordu. Farklı bir kitaptı. Günümüz kitaplarına benzemiyordu. Cansu aslında eskiden çok kitap okurdu. Uzun zamandır eline kitap bile almadığını fark etti.  Kitabı karıştırdı biraz :"

Karanlık bir akşamdı. Bir kaldırım kenarında uyandım. Sol yanımda tarifsiz bir acı vardı. Hafif doğruldum. Kaldırma oturmak istedim. Ama bacaklarımı hissetmiyordum. Şiddetli yağan yağmur tüm vücudumu ıslatıyordu. Sokak lambalarından bi kaçının daha söndüğünü gördüm. Ortalık iyice kararmıştı. Soğuk olması gerekiyordu ama soğuğu hissetmiyordum. Vücudumu ıslatan yağmuru hissetmiyordum. Sadece sol yanımdaki acı vardı ,sanki diğer hislerim körelmişti."  Çok farklı girmişti yazar kitaba. 

Tekrardan yaşlı amcaya dönerek teşekkür etmek istemişti ama döndüğünde yaşlı amcanın orada olmadığını fark etti. Çoktan gitmişti.Bir an olsun Cansu acısını bile unutmuştu. Kenanı beklerken yapabileceği en güzel şeyin hem ağayıp hem gülmek değilde kitap okumak olduğunu fark etti ve çılgınlar gibi okumaya başladı.

(https://www.wattpad.com/story/105408556-sir) [[ İlgili kitapa ulaşmak için yandaki aresi ziyaret edebilirsiniz]]