SÖYLEYEMEDİM...

20. BÖLÜM

Umutsuz bir anda sevmek ve sevilmek ister ya insan. İşte benimki de öyle bir şeydi. Sevmekten hiç usanmadan ,bıkmadan umutsuzluğun içinde bile bir umut aramak.

Elindeki hediye kutusunu bir kenara bıraktıktan sonra oturduğu yerden kalkıp bana sarılması gibi mesela.
Umudumdu ama umutsuzdum...

Söylediği kelimeler kulağımda çınlarken yenileri dökülüverdi ağzından. Acı bana zalim adam. " Seni seviyorum,hemde çok. Benim içinde annemler için ve Eylül için çok değerlisin . Seni seviyoru..z"dedi sona doğru sesi donuklaşarak. Oysa söze başladığında sesindeki tınıyı tarif bile edemem. Kalbim tekledi sanki bedenim ruhuma dar gelir oldu,en kötüsü aklım bile almazken inanıyordum o sözlere...

     Gülümsedim ona buruk bir şekilde. Bir bahanesi yoktu. Kendimi avutacak bir şeyde yok elimde. El mahkum kabulleniş içerisinde teslim oluyordum yine sana. Paylaşamıyordum,anlatacak sözlerim yoktu sana, aslında içimde yığın olupda dudaklarımdan dökülmüyordu.

         Buruk bir gülümseme ile sadece ona baktım. Ağzımdan kelimeler dökülmüyordu,olmuyordu. Dayanamayacak dereceye gelmiştim. Gözlerimin dolmasına engel olamıyordum. Başımı öne eğdim ve bir damlanın usulca akmasına izin verdim. "Zeynep..."dedi sadece usulca. Ne başımı kaldırabiliyor ne de bir şeyler söyleyebiliyordum.

      Elini kaldırdı ve yüzüme doğru yol aldığını farketmem ile birden başımı göğsüne yaslayıp beline ellerimi doladım. Ağladığımı görsün istemiyordum. Hem zaten sorsa söyleyecek bir bahenem de yoktu. Öylece usul usul döküldü yaşlar gözlerimden. Bir müddet ben öylece ağladım. Her yanım eksik onsuz , yarım kalmış hisseder oldum. Hiç bir şeyi istemedim senin kadar,hiç kimseyi sevmedi bu deli gönlüm. Demiyorum boşuna deli diye,imkansızı isteyişinden belli.

      Elini omuzuma koydu ve anladım ki ayrılma vakti gelmişti. Hızlı bir şekilde başım yerde ellerim ile yanaklarımı sildim ve gülümseyerek başımı kaldırdım. Gözlerinin içine bakarak " Eveeet hediye faslını da geçtiğimizde göre ,artık yemeğe geçelim mi bay mimar. Malum hediyenizi ararken baya yoruldum"dedim. Bu sözlerim üzerine kocaman gülümsedi ve "Teşekkürler bayan mimar. Gerçekten çok incesiniz.  E madem hediyemi aldınız o zaman karnınızı doldurabilirsiniz. Hacer Hanımın spesiyeli çok zengindir. Bayılacağınıza eminim"dedi eli ile önce benim geçmemi gösterirken. Bir kaç adım atıp ilerlemişken birden beni bileğimden tutup "Şey Zeynep bu arada ben özür dilerim"dedi.

     Başımı biraz yana yatırıp "Ne için?"diye sordum. "Bugün telefonda ve arabada saçma sapan konuştum. Şey yani hani dedim ya işte dalıp gidiyorsun,kimi düşünüyosun" derken lafını kesip "Kiminle buluşacaksın"dedim. Başını sallayarak beni onayladı ve "Evet bir de o var. Ben bu yüzden özür dilerim . Aslında birisi olmadığını bilmeme rağmen üzerine geldim"dedi.

     "Olmadığını nerden biliyorsun"dedim. Ağzımdan çıkan kelimeleri çok sonra idrak edince anladım ki artık çok geçti. Yüzü asık ve kaşları çatık bir şekilde Sinan tam karşımda bekliyordu. "Anlamadım"dedi şaşkınca. Ne diyecektim şimdi ben . Nasıl söylemiştim o sözü öyle. İlk önce gözlerimi kaçırdım ve bir kaç adım gerileyince "Zeynep bir şey söyle"dedi.

     İstemiyor muyum sanıyorsun zalim adam. İçimde senin için sıralanan dizelerce kelime varken,kalbimin tam ortasına taht kurmuş adın ile neler söylemek isterdim bilemezsin. Hatta belki bilmek dahi istemezsin. İşte bu yüzden söyleyemedim...

     Elinin arasındaki bileğimi kurtardıktan sonra ayrıldım ve odama doğru yol alarak arkamda cevapsız sorular ile bıraktım onu. Söylemem, söyleyemezdim. Anyamazsın sevdiğim, sen beni sevmediğin için anlamazsın.

    Ona nasıl söylemiştim ben. Eylül haklıydı,ben galiba gittikçe ona benziyordum. Yoksa öyle kelime oyunları bana göre değildi. Aklıma birden Eylül gelince çantamı odama bırakarak yanına gittim. Kapısını tıklayıp içeri girdim. Yatakta uzanıyordu. Yanına gidip yatağın kenarına oturduktan sonra "Eylül iyi misin? Çok yorgun görünüyorsun"dedim. Gözlerini açıp "İnan bana görünenden daha kötüyüm Zeyno"dedi. Bu hali okadar gülünçtü ki istemsiz bir şekilde gülümsedim. "Ne o çok mu komik . Halimde gülünç olan ne Allah aşkına Zeyno?"dedi sitemkar bir ses ile.