SÖYLEYEMEDİM...

25. BÖLÜM

Eylül 'ün ağzından

...1 Ay Sonra...

"Seviyorum seni ,çok seviyorum"diye fısıldadı. Utandım ve eminim ki yanaklarım bile kızardı. Bu halim onun hoşuna gitmiş olacaktı ki "Biliyorum sevgilim henüz o iki sözcük ağzından dökülmemiş olsada gözlerin ele veriyor ama az kaldı bal dudaklarından da duymama "diyerek göz kırptı bana. Hemen koluna vurarak "Sus Allah aşkına biri duyacak şimdi. Bu durumu daha ne kadar konuşacağım seninle. İş yerindeyken biraz daha dikkatli olamaz mısın?"diye sitem ettim. Son zamanlarda en büyük tartışma sebebimizdi belkide. Yapamıyordum. Ben daha onunla baş başa kalınca bile rahat değilken bir de iş yerinde. Yapamazdım ki . "Tamam tamam lütfen artık bu konu üzerine tartışıp birbirimizi kırmayalım. Sende beni anla ama zaten sen fazlaca zorsun bir de bu kadar engel... Bazen fazla geliyor meleğim. Sakin yanlış anlama sen her şeye değersin ama bana da acı ne olur"dedi ve yerinden kalkıp bir elini belime sarıp beni kendine doğru çekerek alnımdan öptü beni.

Eriyip ona doğru akıyordum da haberi yoktu şapşal sevdiğimin. Gerçi oda haklı her nekadar davranışlarımla ona hissettirsem de henüz kelimelerle telaffuz edemedim. Bilmiyordu ben onsuz hayaller bile kuramıyordum artık, okadar çok içime işlemiş,okadar onla dolmuş bir şekilde buldum ki kendimi kaybettim. Sadece beni onun bulmasını bekliyorum. Az kaldı ama sevdiğim,bekleyişlerin bir son bulacak...

Elimi kendime engel olamadan yanağına uzattım ve hafif bir şekilde çıkmış sakalları üzerinde bir süre gezdirdim. Gözlerinin en içine bakarak "Benim artık çıkmam lazım canım. Mesai saati bitti ve dikkat çekmememiz gerekiyor. Yarın görüşürüz"dedim. Yüzünü astı ama üzüldüğünü belli etmemek için yüzüne zoraki bir gülümseme yerleştirerek "Peki bu sefer seni zora sokmayacağım. Kısa bir sürekliliğine seni azad ediyorum ama unutma günü gelince bunları o sivri burnundan getireceğim. O gün geldiğinde elimden kurtuluşun yok Eylül Hanım"dedi işaret parmağını sallarken.

Söylediği sözler üzerine gülümseyerek"Zamanı geldiğinde emrine amadeyim sevgilim"dedim ve ellerinin arasından kaçarak kapıya doğru koştum. Çıkmadan önce ona dönerek elim ile öpücük atıp ardından odadan çıktım. Sonuçta henüz o zamana daha vardı ve ben kozlar elimdeyken kullanmalıydım değil mi?

Odamdan çantamı aldıktan sonra Zeynep'in odasına giderek "Hadi Zeyno çıkmıyor muyuz?"diye sordum. Odaya biraz ani bir giriş yapmış olmamdan dolayı Zeynep'ı korkutmuştum. Baş parmağını dişlerini götürüp kafasını yukarı doğru kaldırdıktan sonra "Ay vallahi abi kardeş beni kalpten götüreceksiniz siz,gerçekten"diye sitem etti. Söylediği söz üzerine önce biraz gülümsedim ardından" Valla kendimi bilemem de abimin seni kalpten götüreceği kesin"dedim ve kahkaha attım. Söylediklerimi duyduktan sonra önce gözlerini pörtletti ardından da masadaki kalemi bana fırlattı. Son anda kendimi kurtarmanın zaferi ile Zeynep 'e bakarken "Aşk olsun Eylül ya sana"dedi. "Olsun canım olsun vallahi bende onu diyorum zaten . Artık senle abim arasında aşk olsun ki muradınıza erin dimi?"diyerek keyfine keyif kattım. Söylediklerim Zeyno'nun utanmasına sebep olmuş olacaktı ki yanakları kıpkırmızı olmuştu. Tam ayağa kalkıp bana doğru gelecek iken çalan telefonu üzerine açıp"Tamam Sinan iniyoruz"dedi.

"Eylül çabuk önüme düş yoksa elimden çekeceğin var. Sana aşk pek bir yaramış"dedi odadan ben önde oda arkadan çıkarken. "Ay saol canım benim bu arada yakışmış"dedim ve oda önce şöyle bir üzerine baktı. "Her zaman giydiğim elbise Eylül ilk defa görmüyorsun"dedi bana. İşimi garantiye almak için önce kaçıncı katta olduğumuza baktım ve ardından"Yok onu demiyorum oda yakışmış da benim söylemek istediğim sana kırmızı çok yakışıyor Zeynomm"dedim ve yanağını sıkıp kendimi asansörden dışarı atıp şirketin dışına doğru koştum. Abimi görmem ile ona doğru koştum ve sarıldım. "Nasılsın abicim?"diye sorunca Zeynep yanımıza gelmişti."Ben iyiyim de Zeynep senin bu halin ne?"diye sordu. Zeynep gözlerini kısık bir süre 'Sen sonra görürsün' bakışı attıktan sonra abime "Hiç... hiçbir şey olmadı. İyiyim ben"dedi. Abim pek inanamsada "Peki" diye uzatmadı. Arabaya binerek evin yolunu tuttuk hep beraber. Abim arabadaki sessizliği bozarak "Kızlar yarın birlikte bir şeyler yapalım ne dersiniz?"diye sorunca tam itiraz edecek iken Zeynep lafa atlayıp "Bence süper olur Sinan. Hep Eylül uzun süredir bize zaman ayırmıyor,yarın birlikte vakit geçirelim"dedi dikiz aynasından bana bakarken. Hayin Zeyno. Demir ile planım olduğunu bilmesine rağmen bilerek yapmıştı. Ben sana evde sormaz mıyım? Abim bende cevap beklediği için "O..olur tabi,niye olmasın"dedim el mahkum. "Tamam o zaman evde karar veririz nereye gideceğimize, şöyle güzelce eğlenelim ha"dedi keyifli bir şekilde.