🥀Zehirli Sarmaşık ⚥

XV

Ivy bana yemek tarifleriyle dolu bir dergi uzattığında ona bunu geri vermiş ve ihtiyacımızın olmadığını söylemiştim. Juana her zaman küçük kurabiyelerden hoşlanırdı. Öyle ki büyükannemizi her ziyarete gidişimizde bize yaptığı fındıklı kurabiyelerin hepsini o yer sonra da bana bırakmadığı için büyükannem tarafından azar işitirdi. Sanırım ona fındıklı kurabiyeler hazırlayabilirdik.

''Fındıklı kurabiye yapmasını bilir misin?''

Ivy hafifçe gülümsedi ve başını sallayarak beni onayladı. ''Fındıklı her şeye bayılırım.'' Aklıma gelen tuhaf sahneleri yok etmek için başımı iki yana salladım ve ona geri gülümseyerek malzemeleri getirmesini rica ettim. Bu günde bir saçmalık vardı.

Ivy malzemeleri getirdiğinde işi paylaşarak hazırlık yapmaya başladık. Kasedeki karışımı çırpmaya devam ederken parmağımla ufak bir parçayı alıp Ivy'nin burnuna dokundum.

''Hey!'' diyerek çığlık attı ve burnundaki çikolatalı karışımı parmağıyla alıp parmağının ucunu yaladı. Karşımda böyle şeyler yapmamalıydı. Dudağımı dişlediğimde gözlerini kaçırdı. Ne yaptığının farkındaydı.

Yapışkan kurabiye hamurunu yuvarlayarak kurabiyelere şekil vermeye başladığımızda kendim için bir adet penis şeklinde kurabiye yaptım ancak Ivy bunu gördüğünde kaşlarını çatıp onaylamazca sesler çıkararak onu da diğerleri gibi yuvarladı.

''Hadi ama bu kendim içindi,'' diye sitem ettim.

''Ablanın karşısında penis şeklinde bir kurabiye yemek istemezsin,'' dedi bıkmış gibi.

''O bunu aldırış etmez, muhtemelen hala bakiredir,'' diyerek göz devirdim.

Başını iki yana salladı; aklına bir şeyler gelmişti. ''Bir zamanlar ben de,'' diye geveledi ağzında, duymamı istemiyormuş gibi sessizdi ama onu duymuştum.

''Üzgünüm, ablamı ağırladıktan sonra buradan gideceğim. Sana daha fazla zarar vermeyeceğim.'' Kurabiyelerle dolu tepsiyi fırının kapağını açıp içine dikkatlice yerleştirdim. ''Belki de gerçekten tedaviye ihtiyacım vardır.''

''Hayır,'' diyerek karşı çıktı. ''Bundan pişman değilim. Kalmanı istiyorum. Gitme.''

''Neden?'' İnleyerek ona döndüm. Neden kalmamı istiyordu? Bu kız aklını mı yitirmişti? Neden deli gibi suçları olan bir adamı yanında isterdin ki? ''Ivy, bir psikoloğa göre fazla manyaksın. Neden? Anlamıyorum.'' Kaşlarımı çattım.

''Çünkü farklısın, Albert. Bir travmayı atlatan küçük bir çocuksun sen; aslında iyi birisin. İyi bir katil... Biraz çelişkilisin sadece, her insan gibi." İç çekti ve ekledi. ''Babam polis ve zamanında çok fazla suçluyla tanışmam gerekti. Sorguya çekerken onu dikkatle izlememi ve kendisini örnek almamı isterdi. Suçlu psikolojisini biliyorum.''

Gülmeye çalıştım ama yüzümde oluşan acı gülüşe engel olamadım. Başımı hafifçe iki yana sallayarak tezgaha yaslandım. Neden bana doğrudan bakabildiğini anlamıştım. ''Yani bir iş birliği mi istiyorsun?''

Bana hevesle başını salladı. ''Evet, istediğim bu. Senin ortağın olabilirim.'' Bu kız tanıdığım en garip kızdı. Onda tuhaf şeyler vardı. Uyuşturucu gibiydi; zehirliydi. Sanki zehirli bir sarmaşıktı ve tüm kollarıyla beni sarıyor, gitmeme asla izin vermiyordu. Bedenimi sarıp sarmalıyordu. Bir uyuşturucu gibi kendine alıştırıyordu. Beni tutmak için direnirken fark etmeden kendisine de zarar veriyordu. Onun yanında ben sadece bir gölgeydim; karanlık ve fark edilmeyen biri işte.

''Pekala, ortak,'' hafifçe sırıttım. Benimle olmayı kabul ettiği için pişman olacağının bilincinde olduğunu varsaydım ve omuz silktim. ''Ya da sadece Zehirli Sarmaşık?''