Somebody To Call Mine (Completed)

KABANATA X

KABANATA X: Chance

KEN'S POV

Ilang beses akong napapangiti mag-isa ngayong maghapon. Sa twing maalala ko kung pano siya magrespond sa mga halik ko kagabi.

Kung hindi pa kami kinatok ng security kagabi ay baka may nangyari na samin sa loob ng opisina. Pasalamat talaga siya.

Masyado kong nadala ng selos ko kahapon hindi ko kayang makita siyang hinahalikan ng ibang lalaki kahit sa noo lang yan. Tangina lang. Pero kung hindi nangyari yun ay marahil magkagalit pa kami ngayon.

"Nakakatakot ka." Natigilan ako sa pagngiti.

"What do you mean?"she has this stern look on her face na para bang hindi makapaniwala sa inaakto ko.

Nilapag niya ang mga papeles sa lamesa at nameywang sa harap ko, "You smile like an idiot nakakatakot ka. Kanina ka pa ngising aso diyang buti ako lang ang nakakakita baka isipin nilang tinakasan ka na ng bait diyan."

Napahalakhak ako ng malakas sa walang prenong puna niya sa pagngiti ko mahapon, "So you're actually observing me from afar" I said as a matter of fact.

Her eyes widened, "H-Hindi ah it just so happen na sa twing malilingon ako sayo you're smiling from ear to ear. You look like an idiotic moron from outerspace."

She's not good at lying haha halata sa mukha niya ang pilit na paggawa ng lusot sa pag uusap namin. "Baby you suck at lying, don't push your luck it won't work."

"Geez, you're really creepy."she flips her hair and rolled her brown eyes. Sh!t kahit ang pagsusungit niya ay nagugustuhan ko.

This kind of admiration for a girl is new to my system. I am used to be followed around by girls not the other way around. But when it comes to Mandy lahat ng yun nababago. Nagagawa niya kong mapagselos ng walang kahirap hirap at kahit ang ego ko ay naisasantabi para sakanya.

Biglang umilaw ang cellphone kong nakalapag sa mesa. Napakunot ang noo ko ng makita kung sino ang tumatawag,"Hello?" bati ko.

(Go home.)

Then the line went off, oh right what a way to ruin my happiest state but to receive a call from that old man. Tsk I despise the idea that he's ordering me around.

Hell NO i won't go home! Sino ba siya? Nag aaksaya lang siya ng panahon sa pag utos sakin, tama ng sumunod ako sa gusto niyang magtrabaho ko dito kahit labag sa kalooban ko. I never imagined myself sitting in this boring chair and ordering people around.

Napahinto ako sa pag-iisip and looked at her, "Hey, the CEO wants me to remind you about the luncheon meeting. Wait okay ka lang ba? You look constipated." akala ko ay nagbibiro siiya but there were no sign of any smiles or laughter so I assume she's dead serious about that stupid question.

Buti na lang andito siya, marahil ay napansin niya ang pagkawala ng magandang mood ko. Blame it to that man. "Yeah I'm fine just tell him we'll come." kalmadong sagot ko. I won't let her get involved with my issues with my old man.

Tinaasan niya ko ng kilay, "Excuse me? Kasama ko?" she asked while innocently pointing at herself. Huminto ako sa pinipirmahan ko at maalam na tiningnan siya, "Of course, I need you there! Is there any problem?"

I need her to be with me.

--ooOoo--

Mandy's POV