(W trakcie poprawek: odświeżam, redaguję i przebudowuję rozdziały).
Wyprawa na Głębokie Ścieżki miała rozwiązać wszystkie problemy, tymczasem sprawy coraz bardziej się komplikują. Życie szlachcianki nie było szczytem jej marzeń, dlatego Liliana Hawk...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Kirkwall, Miasto Kajdan.
Każdej nocy po kamiennych budowlach odbija się tu echem śpiew hucznych zabaw szlachty, a zarazem przeraźliwe jęki umierających z głodu dzieci. Jedni walczą o zachowanie tytułu, drudzy o zachowanie życia. Podział na dobrych i złych nie istnieje. Jest to miejsce gdzie, aby przeżyć, trzeba walczyć.
– Tutaj przestępczość rośnie jak maki na polu.
– Taa i zakładam, że jak na razie nikogo to nigdzie nie zaprowadziło.
– Z czegoś trzeba żyć prawda? – Mężczyzna z obojętną miną przyłożył duży kufel piwa do ust.
– No co wy chłopaki, a Hawke? – odezwał się trzeci towarzysz, wyraźnie podekscytowany.
– Jaki znowu Hawke?
– Hawke to kobieta, całkiem niezła swoją drogą, podobno była najlepszą najemniczką Czerwonej Stali.
– No i? – odparła pozostała dwójka.
– Z choinki się urwaliście? A wyprawa na Głębokie Ścieżki coś wam mówi?
– Podobno nikt nie przeżył.
– Prawie nikt. Bogactwa z tej wyprawy wystarczyły, aby zadomowić się w Górnym Mieście.
– Ach tak, słyszałem coś! – ożywił się drugi mężczyzna. – Ten śmieszny krasnolud bez brody opowiada, że ona sama ukręciła smokowi łeb i wyrżnęła całą hordę pomiotów, wyobrażacie sobie? Jej odwaga jest porównywana do Bohaterki Fereldenu!
– Prędzej złożę śluby w Zakonie, niż uwierzę w te bajki.
– Jak ona wygląda? – zapytał trzeci mężczyzna, wyraźnie zainteresowany.
– Blond włosy do ramion, sztylety na plecach i całkiem niezły tyłek, chociaż tutaj jej trochę brakuje. – Przyłożył rękę do klatki piersiowej.
Śmiech trzech robotników potoczył się po słynnej tawernie, jednak nikt nie zwrócił na nich szczególnej uwagi. O tej porze lokal „Pod Wisielcem" zapełniał się tłumem najdziwniejszych osób z okolicy, od stałych bywalców po elfy z obcowiska jak i również po kilka ciekawskich par uszu, w końcu nie było lepszego miejsca na plotki przy zimnym piwie.
– Czy to nie ona? – Mężczyzna wskazał brodą na drzwi wejściowe.
U progu pojawiła się szczupła kobieta w lekkiej zbroi – Liliana Hawke. Dużymi, niebieskimi oczami objęła cały urokliwy chaos tawerny i stanowczym krokiem ruszyła przed siebie. Kilka par oczu badawczo obserwowało wojowniczkę. Odważny chód zdradzał, że nie pojawiła się tu po raz pierwszy. Wyminęła biegające kelnerki i skierowała się do stolika w najciemniejszym zakątku sali, skąd machała już do niej Izabela.
Dzień wcześniej wyruszyli na poszukiwania zaginionego patrolu qunari na Okaleczonym Wybrzeżu. Niestety odnaleźli tylko jego resztki. Wracając z wyprawy za miasto, przyjaciółki stwierdziły, że potrzebują pogadać o „kobiecych sprawach" znad dużego, pieniącego się kufla piwa, który był specjalnością Wisielca. Hawke zbytnio za nim nie przepadała, ale do wieczornych pogaduch lub grze w Kapryśny Los z przyjaciółmi był idealny.
