The saving alpha

Hoofdstuk 8

Pov Mason.

Ik wordt wakker net op dezelfde plaats hoe ik in slaap viel.

Mijn mate haar hand ligt nog altijd in die van mij, ik kijk haar wanhopig aan in de hoop dat ik zal wakker worden.

Maar wat hoopte ik ook.

Sem had me verwittigd dat er vandaag iemand zou langs komen maar het maakte me niet veel uit.

Ik wou en zou hier blijven, bij mijn kleine prachtige mate.

Het knaagt echt aan me dat ik haar naam niet weet, ik heb zelfs bijna geen woord tegen haar gezegd.

Ze vond het vast angstaanjagend toen ik op haar af kwam gelopen.

Wacht misschien weet Finn haar naam.

Mijn wolf Justin wordt als iets blijer als hij hoort dat er hoop is dat we de naam van onze mate weten.

Ik besluit om Finn te mind-linken want ik wil niet dat er iemand anders mijn mate haar rust verstoord.

"Finn ben je daar?"

"Natuurlijk Alpha Mason."

"Het meisje die je jouw trui gaf, weet je toevallig hoe ze heet?"

"Nee, het spijt me Alpha."

"Het is al goed."

"Veel strekte met je mate."

"Bedankt Finn."

Ik sluit de mind-link en laat mijn hoofd terug op het bed vallen.

Het enige wat ik wil is dat mijn mate terug wakker wordt, haar ogen keken me zo bang aan.

Omdat ik niet kon stil zitten heb ik een paar mensen gevraagd om haar verleden en haar naam uit te zoeken.

Het viel me meteen op hoe grote brandwond ze op haar hand had, Sem had me vertelt dat hij haar zo had gevonden.

Ik wou haar helpen, liefhebben.

Ik wou dat ze wist wat ze nu al voor me betekende.

Ze was zo breekbaar, en ik wist nu al dat ik haar met heel mijn leven zou beschermen.

_____________

We zijn nu al 3 dagen verder en mijn mate slaapt nog steeds.

Mijn nachten zijn kort.

Het is een wonder als ik vier uur slaap op een nacht, ik wil zo graag wakker zijn als ze bijkomt.

De dokter kwam gisteren langs en zei dat het niet meer zo lang zou duren totdat ze wakker wordt.

Justin was zo gelukkig met het nieuws dat onze mate wakker zou worden.

Ik hoopte elke seconde dat haar hand een zacht kneepje in de mijne zou geven.

Maar helaas ik wachtte al 3 dagen op een teken.

De vermoeidheid werd me te veel en ik liet mijn hoofd vallen naast mijn mate.

______

Ik werd wakker toen ik iemand naast me zwaar naar adem begon te happen en bijna hyperventileerde.

Ik keek mijn mate medelevend aan toen ze helemaal in paniek sloeg.

Maar al snel besef ik wat er gebeurt en neem ik haar gezicht vast waardoor ze me wel moet aankijken.

'Hey prinses het is oke, je bent veilig alles is voorbij.' Zeg ik kalmerend.

Het lijkt te werken als ze haar handen terug naast haar vallen.

'Wat is je naam liefste?' Vraag ik terwijl ik met mijn hand geruststellend over haar wang wrijf.

'Harper.'